Η κυβέρνηση έχει υπογράψει με την τρόικα ένα δεσμευτικό έγγραφο (μνημόνιο). Η δέσμευση προκύπτει από την ανάγκη χρηματοδότησης της Ελλάδος, για τα επόμενα 2,5 χρόνια, με το οικονομικό πακέτο των 110 δισ. ευρώ, ποσό που θα απομακρύνει τη χώρα μας από την ανάγκη δανεισμού μέσω αγορών σε αυτό το χρονικό διάστημα. Σύμφωνα με το μνημόνιο αυτό, κάθε 3μηνο γίνονται δύο έλεγχοι από την τρόικα:

α) Των διαρθρωτικών αλλαγών που πρέπει να εφαρμόσει η κυβέρνηση.

β) Της πορείας των αριθμητικών δεδομένων και κυρίως των εξόδων και εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού.

Αν τα διαρθρωτικά μέτρα δεν εφαρμόζονται επαρκώς, θα δοθεί από την τρόικα παράταση 30 ημερών προκειμένου να εφαρμοστούν. Αν δεν εφαρμοστούν και μετά τις 30 ημέρες από την παρέλευση του τριμήνου τότε δίδεται ένας επιλέον μήνας παράτασης, οπότε μετά το πέρας και της προθεσμίας αυτής, δεν θα μας δώσουν άλλα χρήματα και σταματάει το πρόγραμμα χρηματοδότησης με όλες τις τραγικές πολλαπλές συνέπειες. Επειδή δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα υπάρχει κυβέρνηση που θα τολμήσει να μην εφαρμόσει τις διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ήδη υπογράψει και ψηφίσει η Βουλή, πιστεύουμε ότι αυτό δεν θα συμβεί. Αν συμβεί, θα έχει τραγικές συνέπειες στη χώρα μας γιατί θα βγούμε από το ευρώ, οι τράπεζες θα χρεοκοπήσουν, το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα καταρρεύσει, οι καταθέσεις θα κινδυνεύσουν και θα υπάρχουν ολέθριες συνέπειες στην κανονική καταβολή μισθών και συντάξεων δημοσίων υπαλλήλων.

Στη δεύτερη περίπτωση, αν οι αριθμοί εσόδων- εξόδων του Δημοσίου δεν είναι σύμφωνοι με το πρόγραμμα, τότε μετά το πέρας του 3μήνου η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να κάνει επιπλέον νέες ρυθμίσεις. Η υποχρέωση αυτή πηγάζει από το μνημόνιο που αναφέρει ότι η κυβέρνηση θα επιβάλει κάθε αναγκαίο μέτρο που εκάστοτε απαιτείται για την τήρηση των στόχων του προγράμματος. Εναπόκειται στην πολιτική βούληση της κυβέρνησης ποια μέτρα θα είναι αυτά. Ενδεικτικά θα μπορούσε να είναι ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:

α) Νέες περικοπές μισθών και επιδομάτων δημοσίων υπαλλήλων.

β) Απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. γ) Περιορισμός κρατικών τηλεοπτικών καναλιών από 6 σε 1 ή 2. δ) Περιορισμός των εξόδων της Βουλής.

ε) Κλείσιμο μη παραγωγικών Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων και νοσοκομείων.

στ) Μείωση αριθμού βουλευτών, μείωση χρηματοδότησης των κομμάτων και προφανώς ό,τι άλλο εύλογο επιθυμήσει κατά την κρίση της η πολιτική ηγεσία.

Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι πρόεδρος του ΣΜΕΧΑ.