ΣΕ ΕΠΟΧΕΣ δύσκολες η Τέχνη είναι το καταφύγιο των κατατρεγμένων. Αλλά και διέξοδος για τον στριμωγμένο νου, πηγή ανάτασης για την καθηλωμένη ψυχή, ζωογόνος τροφή για το άρρωστο πνεύμα. Και αν όλα αυτά ακούγονται πολύ θρησκευτικά, ας προσθέσω και μια διάσταση πιο υλιστική: με ελάχιστα χρήματα και ελάχιστο κόπο. Αντίθετα με την πραγματική ζωή, όπου μάς λένε ότι όλα γίνονται καθαρά και τίμια ενώ όλα γίνονται βρώμικα και άτιμα, η Τέχνη ξεκινά από την παραδοχή ότι η βάση της συναλλαγής είναι το ψέμα: όλοι ξέρουν συνειδητά ότι εξαπατούν και εξαπατώνται. Ολοι ξέρουν από πριν ότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι η αληθινή ζωή αλλά η τεχνητή αναπαράστασή της, μια κατασκευή. Ολοι όμως ταυτόχρονα ξέρουν ότι αυτό το ψέμα, αυτή η κατασκευή, πηγάζει βαθιά μέσα από την ψυχή του καλλιτέχνη και απευθύνεται βαθιά μέσα στην ψυχή του θεατή. Οτι, απελευθερωμένη από την υποκρισία της αληθινής ζωής, η Τέχνη μπορεί να μιλήσει ελεύθερα, με γνησιότητα, τη γλώσσα της αλήθειας.
Ιδωμένη υπό αυτό το πρίσμα η τέχνη είναι η πραγματική πολιτική, η πραγματική επιστήμη της κοινωνικής δημιουργίας και δημιουργικότητας. Σφυρηλατεί την κοινωνική συνοχή, ανανεώνει τις παλιές αξίες, χτίζει καινούργιες, γιατρεύει πληγές. Και δεν αποτελεί απλό αντίδοτο στην κρίση, στην όποια κρίση. Αποτελεί το αντίπαλον δέος της κρίσης, της κοινωνίας των αξιών που καταρρέουν και του πεισιθάνατου κλίματος των ημερών μας. Ο κ. Γιάννης Χουβαρδάς είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.
