O Χένρι Κίσινγκερ μου τηλεφώνησε, κάτι που δεν συμβαίνει συχνά, αλλά συμβαίνει συνήθως την παραμονή των Παγκοσμίων Κυπέλλων- μια ομολογία του κοινού μας πάθους για την μπάλα και σημάδι ότι τον επόμενο μήνα το ποδόσφαιρο θα κυριαρχήσει στον παγκόσμιο αγώνα για πλούτο και επιρροή ή μάλλον θα τον μεταφέρει στο γήπεδο.

Για την ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών ο Κίσινγκερ ήταν λακωνικός: «Είμαστε καλύτεροι, αλλά δεν κατάφερα να διακρίνω ένα εθνικό στυλ στο παιχνίδι μας. Ακόμη εξελισσόμαστε, όπως κάνουμε και στη διαχείριση των διεθνών ζητημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο».

Είναι αλήθεια ότι η προσαρμογή στις παγκόσμιες μεταβολές ισχύος του 21ου αιώνα αποδεικνύεται δύσκολη υπόθεση για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το παιχνίδι της αμερικανικής ομάδας χαρακτηρίζεται ακόμη από αφέλεια, παρά την ισοπαλία με την Αγγλία και τη δεύτερη θέση πέρυσι στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών.

Τα όνειρα για τις προοπτικές της Αγγλίας είχαν ξεκινήσει πριν από αυτή την ταπεινωτική ισοπαλία- μία από τις μόνιμες αυταπάτες του κόσμου αφορά το αγγλικό ποδόσφαιρο-, αλλά σύντομα έδωσαν τη θέση τους σε αυτό που κάποιος σχολιαστής χαρακτήρισε «τη συνήθη ανάμειξη ελπίδας και τρόμου» στην εμφάνιση του Ρούνεϊ και της παρέας του.

Ο τρόμος- και τι τρόμος- ήρθε από το σχολικό λάθος του τερματοφύλακα της Αγγλίας Ρόμπερτ Γκριν, ο οποίος επέτρεψε σε ένα αδύναμο μακρινό σουτ του Αμερικανού Κλιντ Ντέμπσεϊ να γλιστρήσει μέσα από τα δάχτυλά του και να φτάσει στα δίχτυα. Δεδομένης της ΒΡ και της περιβαλλοντικής καταστροφής στον Κόλπο του Μεξικού, ίσως η ισοπαλία να ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα για τη δοκιμαζόμενη ειδική σχέση μεταξύ των δύο κρατών.

Στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο λίγα κράτη που έχουν το ποδόσφαιρο γραμμένο στο αίμα τους και έχουν επενδύσει σε αυτό. Οι υπόλοιποι είναι οι χαμένοι. Από τις 18 διοργανώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου οι μισές έχουν κατακτηθεί από μόλις δύο ομάδες, τη Βραζιλία και την Ιταλία. Τρία κύπελλα πήγαν στη Γερμανία. Η Βραζιλία παίζει το πιο όμορφο ποδόσφαιρο, ενώ η Ιταλία ειδικεύεται στο να σπάει τις καρδιές των αντιπάλων.

«Στη Γερμανία όλοι επιτίθενται με έναν τρόπο που θυμίζει τις τεράστιες κινήσεις ελιγμού του Εριχ φον Φάλκενχαϊν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο- και όλοι αμύνονται» μου είπε ο Κίσινγκερ. Η Βραζιλία, πέντε φορές πρωταθλήτρια, έχει ένα φυσικό χάρισμα στην επίθεση- ο Γκαρίντσα, ο Πελέ, ο Ροναλντίνιο και ο Ρομπίνιο έχουν καταφέρει το αδιανόητο.

Η Ιταλία, τέσσερις φορές πρωταθλήτρια, γνωρίζει πώς να τελειώνει τα παιχνίδια καλύτερα από κάθε άλλη ομάδα- ο Τζεντίλε, ο Σιρέα, ο Μπαρέζι και ο Καναβάρο μετέτρεψαν το αμυντικό παιχνίδι σε ασφυκτική τέχνη (ενίοτε γνωστή ως «Κατενάτσιο» ή «αμπαρωμένη πόρτα»). Σαν να παίζει ο Ραφαέλ Ναντάλστο Ρολάν Γκαρός, το παιχνίδι της Ιταλίας τρελαίνει τους αντιπάλους της. Τους βλέπεις να λυγίζουν. Τους βλέπεις να ξεμένουν από ιδέες. Τους βλέπεις να διαλύονται. Οπως είπε κάποτε ο Ζαν Πολ Σαρτρ, «στο ποδόσφαιρο όλα περιπλέκονται από την παρουσία της άλλης ομάδας».

Σε αυτό μοιάζει με τη διπλωματία και τον πόλεμο. Ακόμη και τα καλύτερα σχέδια μετά βίας λειτουργούν μετά την πρώτη επαφή με τον αντίπαλο. Ο Κίσινγκερ μου είπε, μάλλον προς έκπληξή μου δεδομένων των πολιτικών τους θέσεων, ότι ο ίδιος και ο Νέλσον Μαντέλα ήταν κοντά και ότι ο Μαντέλα στη φυλακή μελετούσε τη διπλωματία του «πήγαινε- έλα» (shuttle diplomacy) και ενθουσιάστηκε τόσο πολύ ώστε, όταν επισκέφθηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την απελευθέρωσή του το 1990, ζήτησε να συναντηθεί με τον Κίσινγκερ.

«Η συμπεριφορά τού Μαντέλα υπήρξε εξαιρετικά σοφή» μού είπε ο Κίσινγκερ, ο οποίος θα παραβρεθεί στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. «Είναι ένας από τους πιο σπουδαίους άνδρες που έχω συναντήσει». Αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, το πρώτο στην Αφρική, είναι ένας φόρος τιμής στη συμφιλιωτική μεγαλοσύνη του.

Είναι ασφαλές να πούμε ότι η ομάδα της Νότιας Αφρικής δεν θα νικήσει, αλλά η Αφρική σίγουρα θα ωφεληθεί. Μπορεί να δούμε ένα νέο όνομα, της Ισπανίας, να κατακτά το κύπελλο, αλλά πρώτα δύο λόγια για την παράδοξη μεταστροφή της Βραζιλίας. Η Βραζιλία ποτέ άλλοτε δεν είχε καλύτερη άμυνα- ναι, άμυνα. Ο τερματοφύλακάς της Ζούλιο Σέζαρ είναι ο καλύτερος στον κόσμο. Το ίδιο και ο δεξιός μπακ της Μαϊκόν. Αν η Βραζιλία θριαμβεύσειυπολογίσιμη πιθανότητα-, θα οφείλεται σε εκείνο το μέρος του παιχνιδιού της που πάντα αμελούσε.

Λοιπόν, τα πράγματα έρχονται τα πάνω κάτω. Οι προβλέψεις μου; Ο νικητής, κατά σειρά προτίμησης, θα είναι ένας από τους εξής: Ισπανία, Βραζιλία, Ολλανδία, Αργεντινή, Ιταλία, Γερμανία. Πιθανή έκπληξη; Η Γκάνα. Και αν η Αμερική τα πάει καλά, ο πρόεδρος Ομπάμα θα επωφεληθεί. Οπως γνωρίζει ο Κίσινγκερ, η αμερικανική αδιαφορία προς το ποδόσφαιρο πάντα κινούσε έντονες υποψίες στον υπόλοιπο κόσμο.