Νέες ΕποχέςΕχει όρια ο συνδικαλιστικός ακτιβισμός;

Μετά την απόφαση της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας να προχωρήσει, την προσεχή Δευτέρα, σε «ανάληψη συνδικαλιστικής δράσης» σε βάρος του κρουαζιερόπλοιου «Ζenith», φαίνεται ότι πέφτουν και οι τίτλοι τέλους για τη δραστηριοποίησή του στην Ελλάδα. Φορείς του τουρισμού, οι οποίοι ενημερώθηκαν σχετικά, μιλούν για «τελειωτικό χτύπημα» στον τουρισμό της χώρας και σχολιάζουν με τον πλέον καυστικό τρόπο όσα συμβαίνουν την τελευταία περίοδο στο λιμάνι του Πειραιά και σε διάφορα άλλα λιμάνια της χώρας με τους αποκλεισμούς τους, είτε από ναυτεργάτες είτε από αλιείς ή άλλες κοινωνικές ομάδες. Ο Πειραιάς είναι το πρόσφατο παράδειγμα. Εχουν κατά καιρούς προηγηθεί αποκλεισμοί των εθνικών οδών από αγρότες, κλείσιμο των συνόρων από τελωνειακούς, καταλήψεις πανεπιστημίων και «χτίσιμο των γραφείων καθηγητών» από φοιτητές…

Οι εργαζόμενοι, οι συνδικαλιστές, οι διαδηλωτές υποστηρίζουν πως είναι ένας τρόπος αντίστασης στην επίθεση εναντίον των κεκτημένων δικαιωμάτων τους. Η άλλη άποψη αντιτείνει πως εκτός από τον «αποκλεισμό» υπάρχει και ο διάλογος. Ενώ ενέργειες όπως αυτές στο λιμάνι του Πειραιά αντί να λύνουν οξύνουν και διευρύνουν τα προβλήματα. Εχει λοιπόν όρια ο συνδικαλιστικός ακτιβισμός;