Ωστε τα δύο τρίτα των Γάλλων πιστεύουν ότι δεν θα έπρεπε να θέσω ξανά υποψηφιότητα το 2012. Τι περιμένατε; Βλέπουν έναν άνθρωπο που έχει την καλύτερη δουλειά, την πιο όμορφη σύζυγο, το πιο ωραίο σπίτι και περιμένατε να με συμπαθούν!
Λοιπόν, έχω νέα για τους συμπατριώτες μου. Η ζωή ενός προέδρου δεν είναι παίξε-γέλασε. Ολα αυτά τα πληκτικά επίσημα γεύματα, οι τυπικότητες, το πρωτόκολλο… Θα μπορούσα να ζήσω και χωρίς αυτά. Και όταν δεν θα είμαι πια πρόεδρος, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όταν θα πηγαίνω σε διασκέψεις θα πληρώνομαι! Οταν η Κάρλα μού λέει ότι δεν πρέπει να θέσω υποψηφιότητα, μιλάει με την ιδιότητα της γυναίκας που αγαπάει τον σύζυγό της και ανησυχεί. C΄est normal! Ο,τι και αν αποφασίσω, εκείνη θα σταθεί στο πλευρό μου. Το πραγματικό ζήτημα είναι: Εγώ το θέλω; Αν το κάνεις αυτό χωρίς κάποιο όραμα κατά νου, είναι χαμένος χρόνος. Εθισμός στην εξουσία; Θα μπορούσα να αποτοξινωθώ οποιαδήποτε στιγμή!
Αλήθεια, πιστεύετε ότι αυτή η δουλειά έχει πλάκα; Κάθε φορά που ο Μπαράκ εκνευρίζει τον Νετανιάχου, το τηλέφωνο στα Ηλύσια χτυπάει. Φυσικά είναι ο Νετανιάχου: «Ω, Νικολά, ο Μπαράκ μού προκαλεί προβλήματα πάλι». Και του λέω: «Αν περιμένεις να πω κακό λόγο για τον Μπαράκ, είσαι γελασμένος». Του λέω: «Συμπεριφέρθηκες λάθος στον Μπάιντεν, αυτό δεν είναι σωστό». Και τον ρωτάω: «Ποιο είναι το νόημα στο να κερδίζει όλους τους πολέμους το Ισραήλ και να χάνει στον επικοινωνιακό πόλεμο;».
Και το Ιράν… Ο λα λα! Ολοι αυτοί οι σύμβουλοι μου λένε ότι ο Χαμενεΐ δεν είναι Αχμαντινετζάντ και ότι ο Αχμαντινετζάντ δεν είναι Λαριτζανί. C΄est du baloney! Du pure baloney! Ολοι είναι ψεύτες και μας κοροϊδεύουν. Γι΄ αυτό λέω στον Μπαράκ να είναι αυστηρός. Και εκείνος μου λέει: «Νικολά, χρειαζόμαστε τους Κινέζους». Τους Κινέζους! Ο Μπαράκ είναι καλός. Μαθαίνει. Ο Τύπος μάς παρουσιάζει σαν να είμαστε δύο κοκόρια που μαλώνουμε! Πρέπει και αυτοί να γράψουν κάτι.
Και τη Μισέλ τη συμπαθώ πολύ, είναι ικανή, γνωρίζει ότι η δουλειά μας είναι απαιτητική. Ξέρετε, όταν ήμουν πρόεδρος της Ευρώπης νόμιζα ότι θα τρελαινόμουν. Είναι φρικτός ο τρόπος που λαμβάνονται οι αποφάσεις. Και είναι ακόμη χειρότερα στα Ηνωμένα Εθνη. Du blah blah blah! Οταν γίνω πρόεδρος του G20 και του G8 το 2011, θα δουν! Είπα ότι αυτή η δουλειά χρειάζεται όνειρα. Λοιπόν, το δικό μου είναι ένα νέο Μπρέτον Γουντς, μια νέα διεθνής νομισματική τάξη, το τέλος της πρωτοκαθεδρίας του δολαρίου, της φορολογίας στις οικονομικές συναλλαγές. «Οπα», λέει ο Μπαράκ, «αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, Νικολά, αλλά ηρέμησε». Ηρέμησε! Το οικονομικό μας σύστημα μοιάζει τόσο πειστικό όσο η γραμμή Μαζινό. Μερικές φορές οι Ηνωμένες Πολιτείες μού θυμίζουν έναν φίλο που σε καλεί για δείπνο και καταβροχθίζει το ορεκτικό, το κυρίως πιάτο και το επιδόρπιο! Αλλά αγαπάω την Αμερική. Ο μπαμπάς μου πάντα μου έλεγε: «Πήγαινε στην Αμερική, έχεις περισσότερες πιθανότητες να εκλεγείς εκεί». Γι΄ αυτό έφερα τη Γαλλία πίσω στο ΝΑΤΟ, για να δείξω ότι είμαστε μαζί σας, όπως είμαστε μαζί σας και στο Αφγανιστάν. Και λέω στον Μπαράκ ότι ως φίλος έχω το δικαίωμα να διαφωνώ. Παρ΄ ότι είμαι Γάλλος, μερικές φορές έχω δίκιο!
Στο θέμα της Τουρκίας, για παράδειγμα, ο Μπαράκ μού λέει ότι η Τουρκία είναι η ισλαμική γέφυρα της Ευρώπης. Και εγώ λέω: Αν κάνετε το Μεξικό την 51η Πολιτεία σας, εμείς θα κάνουμε την Τουρκία το 28ο κράτος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αν η Τουρκία είναι στην Ευρώπη, τότε η Ευρώπη δεν υπάρχει πια. Μια χώρα που κάποια ημέρα θα έχει 100 εκατομμύρια μουσουλμάνους με περισσότερες ψήφους στην Ευρώπη από κάθε άλλο κράτος; Μais non!
Το να κρατήσουμε την Ευρώπη ενωμένη στην παρούσα φάση είναι δύσκολη υπόθεση. Εχω να κάνω με τον νέο γερμανικό εθνικισμό της Μέρκελ. Η Γερμανία είναι και πάλι μια κανονική χώρα. Δεν έχει πλέον καμία υποχρέωση προς την Ευρώπη. Αλλά βρίσκουμε τρόπο και, voila, η Ανγκελα και εγώ σώζουμε την Ελλάδα! Αυτή η δουλειά έχει να κάνει με την αποτελεσματικότητα- στο διάολο οι δημοσκοπήσεις!
Σταματήσαμε τον πόλεμο στη Γεωργία. Θυμηθείτε ότι οι Ρώσοι ήταν 40 χιλιόμετρα έξω από την Τιφλίδα. Οκέι, οι Ρώσοι σεβάστηκαν το 90% της συμφωνίας μας. Αλλά εγώ τουλάχιστον ήμουν πιο αποτελεσματικός από εκείνα τα αμερικανικά πλοία στη Μαύρη Θάλασσα.
Ναι, αλλαγή! Μείωση της φορολογίας, αυτόνομα πανεπιστήμια, το τέλος της 35ωρης εργασίας, μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό, 100.000
δημόσιοι υπάλληλοι έφυγαν- αυτό σημαίνει εκσυγχρονισμός της Γαλλίας! Αν προχωρούσα μόνο σε μία μεταρρύθμιση, τα συνδικάτα θα είχαν εστιάσει σε αυτήν· αλλά επειδή κάνω 100, δεν ξέρουν πού να στραφούν! Υπάρχει μόνο μία δημοσκόπηση που με ενδιαφέρει: τα βιβλία της Ιστορίας. Ολες οι υπόλοιπες είναι κουραφέξαλα…
