Στη φάση που βρίσκεται η ελληνική οικονομία η διαχείριση του δημόσιου χρέους αναδεικνύεται η κορυφαία πολιτική.
Για τη διαμόρφωση αυτής της πολιτικής το σίγουρο είναι ότι δεν αρκεί η ημερήσια παρακολούθηση των spreads ούτε σίγουρα η εβδομαδιαία επίκληση της βοήθειας που θα εμφανισθεί ως δίχτυ προστασίας από την Ευρώπη και το ΔΝΤ.
Δεδομένου ότι η ελληνική οικονομία τους τελευταίους μήνες έχει στοχοποιηθεί και βρίσκεται στο επίκεντρο του αρνητικού ενδιαφέροντος των διεθνών μέσων, τα μηνύματα που δίνονται στις αγορές πρέπει να είναι σχεδιασμένα προσεκτικά. Ας παραμείνει λοιπόν η διαχείριση του χρέους και οι σχετικές ανακοινώσεις στην ευχέρεια αυτών που γνωρίζουν πώς λειτουργούν οι αγορές.
Οι διεθνείς χρηματαγορές προεξοφλούν προσδοκίες και απεχθάνονται την αβεβαιότητα και τα αντιφατικά μηνύματα. Ως σήμερα δεν έχουμε δώσει σαφείς απαντήσεις σε ορισμένα βασικά ερωτήματα που σχετίζονται με τη στρατηγική διαχείρισης του χρέους.
Ανεξάρτητα από την πρόσφατη παροχή βοήθειας για την αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων, πρέπει να γνωρίζουμε ότι ως και το 2013 η Ελληνική Δημοκρατία θα χρειαστεί να καταβάλλει περισσότερα από 130 δισ. ευρώ. Από την άλλη μεριά, το περιβάλλον στις διεθνείς αγορές είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικό, δεδομένου ότι πολλές και μεγάλες οικονομίες αναζητούν δανειακούς πόρους για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων τους και τη στήριξη των προγραμμάτων ενίσχυσης.
Επομένως το λογικό ερώτημα που προκύπτει σε κάθε αναλυτή είναι αν μπορεί η ελληνική οικονομία να ικανοποιήσει αυτές τις απαιτήσεις. Στην περίπτωση που η απάντηση είναι αρνητική, πρέπει να καθορίσουμε το ύψος της βοήθειας και την προέλευσή της. Αντ΄ αυτού ακόμη και ο πιο καλόπιστος παρατηρητής έχει μπερδευτεί προσπαθώντας να ερμηνεύσει δηλώσεις της μορφής «δεν χρειαζόμαστε βοήθεια αλλά χαμηλότερα επιτόκια». Η αντιφατικότητα αυτή έγινε ακόμη μεγαλύτερη μετά τη δημοσίευση της απόφασης της συνόδου κορυφής που ακόμη προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τι συνεπάγεται για το ελληνικό χρέος. Σε αυτό το περιβάλλον η οποιαδήποτε δήλωση ή υποψία μπορεί να οδηγήσει σε εκρηκτικές καταστάσεις.
Τέλος, είναι χρήσιμο να αντλήσουμε χρήσιμα συμπεράσματα παρατηρώντας τη διαδικασία χρεοκοπίας άλλων χωρών. Η συνταγή της αποτυχίας σε όλες τις περιπτώσεις είναι η δαιμονοποίηση των αγορών, η επίκληση της διεθνούς συνωμοσιολογίας ή, ακόμη περισσότερο, η απόδοση των ευθυνών για την κατάσταση της οικονομίας σε σκοτεινά κέντρα. Ολα αυτά αποδείχθηκαν όχι μόνο ανώφελα αλλά εξελήφθησαν και ως στοιχεία πανικού και αδυναμίας.
Ο κ. Διονύσης Χιόνης είναι καθηγητής Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
