Ακόμη και στις Βρυξέλλες, είπε ο υπουργός Οικονομικών, τον ρωτούν σε σχέση με την παραπλανητική εικόνα για την ελληνική οικονομία που είχε φιλοτεχνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση: «Υστερα απ΄ όλα αυτά δεν πρέπει να πάει κάποιος φυλακή;». Ο κ. Παπακωνσταντίνου μάλλον συγκατένευσε: «Δεν μπορεί να μην προσωποποιούνται οι ευθύνες» τόνισε στη Βουλή.

Στην ερώτηση των κοινοτικών στελεχών ο έλληνας υπουργός θα μπορούσε ωστόσο να είχε δώσει άλλη απάντηση: «Αν έτσι πέσουν τα spreads, να πάω μέσα και ο ίδιος». Στην πολιτική, βλέπετε, το «πρέπει» και το «δεν μπορεί» έχουν πολύ σχετικές έννοιες, που προσδιορίζονται από τις προτεραιότητες, όχι από ανελαστικές διατάξεις του νόμου. Αποδιοπομπαίοι τράγοι, που ενίοτε φέρουν ακόμη και το στίγμα του τρομοκράτη, ενέχεται να αναγορευθούν ως πολύτιμοι συνομιλητές. Βασικές γραμμές πολιτικής ανατρέπονται. Παλαιοί εχθροί γίνονται σύμμαχοι, πολιτικοί αντίπαλοι κυβερνητικοί εταίροι. Ο βασικός στόχος λειαίνει τις «απόλυτες» αρχές- γιατί η επίτευξή του αναδεικνύεται αυτή στην απόλυτη «αρχή».

Πρώτος στόχος της χώρας είναι σήμερα η οικονομική ανόρθωση. Οι δυσκολίες τεράστιες. Η κυβέρνηση αναγκάζεται να προχωρήσει σε ταυτόχρονη περικοπή δαπανών και αύξηση των εσόδων εν μέσω ύφεσης, σε περιστάσεις δηλαδή όπου ένα υγιές κράτος ανοίγει τα ταμεία, δεν αφαιμάσσει την αγορά. Πρέπει να το πράξει χωρίς να τραυματίσει τους ασθενέστερους, ενώ δεν έχει καθαρή εικόνα ούτε για το ποιοι όντως τα φέρνουν βόλτα δύσκολα. Εχει απέναντί της τους κερδοσκόπους, ενθαρρυμένους από την ωμότητα και τα νεοφιλελεύθερα κηρύγματα των Τρισέ & Co. Στο εσωτερικό αντιμετωπίζει την επιπολαιότητα της παραδοσιακής Αριστεράς που πλειοδοτεί σε δωρεάν φιλολαϊκά συνθήματα- ή, έστω, την ανομολόγητη ελπίδα της να προκληθεί μια διαλυτική κρίση, μήπως εγκαθιδρυθεί έτσι ένα καθεστώς φιλικότερο προς τα πρότυπά της (που δεν τα εκθέτει με ακρίβεια, να δούμε μήπως μοιάζουν με εκείνα που κατέπεσαν). Αντιμετωπίζει ακόμη την εύλογη- ανεξάρτητα από την ηθική της αξιολόγηση- άρνηση των ισχυρών συνδικαλισμένων ομάδων να δεχθούν περικοπές.

Από αυτές τις Συμπληγάδες η κυβέρνηση δεν μπορεί να περάσει αν δεν διασφαλίσει την υποστήριξη του μεγαλύτερου δυνατού μέρους του πληθυσμού, αν δεν οικοδομήσει ένα αίσθημα οικονομικού πατριωτισμού στα τωρινά δύσκολα και μια ελπίδα δικαιότερης κατανομής όταν εξομαλυνθεί η κατάσταση. Αυτή είναι η πρόκληση, από αυτήν θα κριθεί η κυβέρνηση, γι΄ αυτή τη δοκιμασία την εμπιστεύθηκαν οι πολίτες. Εκεί συμποσούνται όλα τα «πρέπει» και τα «δεν μπορεί».

Τι απ΄ αυτά εξυπηρετεί η Εξεταστική για την Οικονομία μού διαφεύγει, όπως απ΄ ό,τι φαίνεται διαφεύγει από κορυφαία στελέχη του ίδιου του ΠαΣοΚ. Θα προκαλέσει τριβές, θα τραυματίσει την όποια συναινετική γραμμή της ΝΔ, θα πυροδοτήσει άλλη μία παρελθοντολογική κοκορομαχία και, στην καλύτερη περίπτωση, θα μάθουμε τους υπαίτιους που ήδη γνωρίζουμε- και ήδη τιμώρησε η κάλπη. «Αυτό πρέπει ;» θα μπορούσε να είχε αντερωτήσει ο υπουργός Οικονομικών στις Βρυξέλλες.