Ανάμεσα στις παραστάσεις ανοησίας τις οποίες κατά καιρούς φιλοξενεί η πολιτική σκηνή των Ηνωμένων Πολιτειών, η πιο χαζή είναι αυτή που υποστηρίζει ότι επειδή στην Ουάσιγκτον ρίχνει πολύ χιόνι εφέτος τον χειμώνα, όλα αυτά τα περί κλιματικής αλλαγής δεν είναι παρά μια απάτη και γι΄ αυτό δεν χρειάζεται να ασχολούμαστε με κοριτσίστικα πράγματα όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και οι φόροι στον άνθρακα. Οταν βλέπεις νομοθέτες όπως τον γερουσιαστή Τζιμ Ντε Μιντ της Νότιας Καρολίνας να σιγοψιθυρίζει ότι «θα συνεχίζει να χιονίζει ώσπου ο Αλ Γκορ να φωνάξει «“έλεος”» ή ακούς νέα του τύπου τα εγγόνια του γερουσιαστή Τζέιμς Ινχοφ της Οκλαχόμα κατασκευάζουν ένα ιγκλού δίπλα από το Καπιτώλιο με μια μεγάλη πινακίδα που γράφει «το καινούργιο σπίτι του Αλ Γκορ», πραγματικά αναρωτιέσαι αν μπορούμε να κάνουμε ποτέ στην Αμερική μια σοβαρή συζήτηση για το κλίμα και τον πλανήτη.

Η επιστημονική κοινότητα δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Γνώριζε τι τεράστια αντίδραση είχε να αντιμετωπίσει: από τις εταιρείες άνθρακα και πετρελαίου, οι οποίες μάλιστα χρηματοδοτούν τις έρευνες που εκφράζουν σκεπτικισμό ως προς την κλιματική αλλαγή, ως τους συντηρητικούς που μισούν οτιδήποτε θα οδηγήσει σε περαιτέρω κυβερνητικές ρυθμίσεις και το Εμπορικό Επιμελητήριο που θα αντισταθεί σε οποιαδήποτε επιβολή ενεργειακών φόρων.

Αν και υπάρχουν πολλές έρευνες για την κλιματική αλλαγή, το κοινό παραμένει ανενημέρωτο. Τι είναι αλήθεια και τι ψέματα; Κατά τη γνώμη μου η επιστημονική κοινότητα πρέπει να προσκαλέσει σε συνέδριο τους καλύτερους ειδικούς επιστήμονες, από τη ΝΑSΑ, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης και της Καλιφόρνιας, τη Μετεωρολογική Υπηρεσία των ΗΠΑ και της Βρετανίας, και όσους ασχολούνται ερευνητικά για το κλίμα σε δημόσιους φορείς. Ολοι αυτοί πρέπει να συντάξουν μια απλή έκθεση 50 σελίδων. Θα μπορούσε να έχει τίτλο «Αυτά που γνωρίζουμε» και θα συνοψίζει όλα όσα ήδη ξέρουν για την κλιματική αλλαγή, αλλά προσοχή: σε μια γλώσσα που ακόμη και ένα παιδί το Δημοτικού θα μπορούσε να καταλάβει, με ξεκάθαρες υποσημειώσεις.

Θα έπρεπε να προσθέσουν μια περίληψη με όλα τα λάθη και τις υπερβολές των σκεπτικιστών και από πού χρηματοδοτούνται. Είναι καιρός οι επιστήμονες να σταματήσουν να παίζουν μόνο άμυνα και να περάσουν στην επίθεση.

Υπάρχουν μερικά σημαντικά ζητήματα που θα ήθελα να τονίσω:

1) Ας αποφεύγουμε τον όρο «υπερθέρμανση του πλανήτη». Προσωπικά προτιμώ τον όρο «αλλόκοτη πλανητική αλλαγή» («global weirding») γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει καθώς οι παγκόσμιες θερμοκρασίες τείνουν να ανεβαίνουν και το κλίμα αλλάζει: ο καιρός έχει γίνει αλλόκοτος. Οι ζέστες θα είναι πιο «ζεστές», οι βροχές πιο «βροχερές», οι ξηρασίες πιο «ξηρές» και οι σφοδρές καταιγίδες πιο συχνές. Το γεγονός ότι χιόνισε πάρα πολύ στην Ουάσιγκτον ενώ έβρεχε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Καναδά και η Αυστραλία έκανε ρεκόρ ξηρασίας, επιβεβαιώνει όλες τις ζοφερές προβλέψεις για την κλιματική αλλαγή.

2) Ιστορικά γνωρίζουμε ότι το κλίμα πέρασε από περιόδους σταδιακής θέρμανσης και ψύξης, από την Εποχή των Παγετώνων ως τις θερμότερες περιόδους που ακολούθησαν λόγω εν μέρει της αλλαγής της τροχιάς της Γης και της ποσότητας του ηλιακού φωτός που δέχεται η Γη ανάλογα με τις περιοχές. Η διαμάχη ανάμεσα στους σύγχρονους επιστήμονες λοιπόν έγκειται στο κατά πόσο η ανθρώπινη δραστηριότητα, με τις τεράστιες εκπομπές άνθρακα που οδηγούν στη συγκράτηση μεγαλύτερης θερμότητας, επιταχύνουν με αφύσικο τρόπο τις διαδικασίες θέρμανσης της φύσης σε τέτοιον βαθμό ώστε να οδηγηθούμε σε επικίνδυνα αποτελέσματα.

3) Οι προνοητικοί λοιπόν λένε: αφού η υπερθέρμανση είναι μη αναστρέψιμη ας επενδύσουμε σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ενεργειακή αποδοτικότητα. Ετσι θα γίνουμε και πιο ασφαλείς και πιο πλούσιοι. Θα εισάγουμε λιγότερο πετρέλαιο στις ΗΠΑ, θα εφεύρουμε και θα εξάγουμε προϊόντα καθαρής τεχνολογίας και το κυριότερο, θα μειωθούν τα χρήματα που συντηρούν τους μεγαλύτερους πετρελαιοδικτάτορες στον κόσμο οι οποίοι εμμέσως χρηματοδοτούν τρομοκράτες.

4) Ακόμη και αν η κλιματική αλλαγή αποδειχθεί λιγότερο καταστροφική από όσο φοβούνται μερικοί, ας μην ξεχνάμε ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αυξηθεί σε 9,2 δισεκατομμύρια ως το 2050, και μάλιστα με όλο και περισσότερους ανθρώπους να υιοθετούν τον «αμερικανικό τρόπο ζωής». Η ανάγκη για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και καθαρό νερό θα γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Αυτή θα είναι η επόμενη μεγάλη παγκόσμια βιομηχανία. Η Κίνα σαφώς και το κατανοεί, και γι΄ αυτό άλλωστε έχει αρχίσει να επενδύει κατά κόρον στην καθαρή τεχνολογία, στην αποδοτικότητα και στους σιδηροδρόμους μεγάλων ταχυτήτων. Παρατηρεί τις τάσεις της κοινωνίας και ποντάρει σε αυτές. Στην πραγματικότητα, υποπτεύομαι ότι η Κίνα γελάει μαζί μας αυτή τη στιγμή. Και το Ιράν, η Ρωσία, η Βενεζουέλα και όλη η «συμμορία» των πετρελαιοπαραγωγών χωρών συγχαίρουν ο ένας τον άλλον. Τίποτε άλλο δεν εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους από το να δουν τις Ηνωμένες Πολιτείες να μπερδεύονται με την κλιματική αλλαγή και να μείνουν προσκολλημένες στο πετρέλαιο.