Δεν είναι μονάχα η μεγάλη κοινωνικοοικονομική κρίση, από την οποία σκληρά δοκιμάζεται δύο τώρα χρόνια η ανθρωπότητα, που συγκεντρώνει την προσοχή των πολιτικών δυνάμεων στον πλανήτη μας. Δεν είναι μονάχα οι πόλεμοι, που δεν τελείωσαν και για τους οποίους δύσκολα διαγράφεται ελπίδα τερματισμού. Δεν είναι μονάχα η εκτίμηση ότι η Γη έχει περιθώριο μόλις μιας δεκαετίας για να αντιστρέψει την κλιματική αλλαγή. Αλλά είναι ακόμη και τα πεδία των τοπικών συγκρούσεων, που θα επηρεάσουν την τύχη των πολιτικών σε επίπεδο εθνικών δυνάμεων σ΄ ένα μέλλον όχι και τόσο μακρινό.
Οι γαλλικές περιφερειακές εκλογές του Μαρτίου του 2010 αποτελούν για την τελευταία αυτή κατηγορία χαρακτηριστικό παράδειγμα. Από το περασμένο καλοκαίρι κυβέρνηση και αντιπολίτευση προετοιμάζονται για τη μάχη αυτή, που ιδιαίτερα τις ενδιαφέρει. Θεωρούν και οι δύο την αναμέτρηση ως προκριματικό στοιχείο για τις προεδρικές εκλογές του 2012. Και επενδύουν σημαντικά στα αποτελέσματά της.
Στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές, πριν από έξι χρόνια, η σημερινή γαλλική αντιπολίτευση και κυρίως οι σοσιαλιστές κατήγαγαν πραγματικό θρίαμβο, επικρατώντας στις 20 από τις 22 περιφέρειες- με την Αλσατία και την Κορσική ως εξαιρέσεις. Αλλά ο παράγοντας αυτός δεν εμπόδισε το 2007 τον Νικολά Σαρκοζί να αναδειχθεί με 53% διάδοχος του Ζακ Σιράκ στην προεδρία της γαλλικής Δημοκρατίας. Επιβεβαιώθηκε έτσι ο κανόνας που θέλει τους σοσιαλιστές να υπερτερούν στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές και να χάνουν στις προεδρικές εκλογές, που είναι και οι σημαντικότερες.
Τις παραμονές του νέου έτους τα προγνωστικά δεν εμφανίζονται καθόλου ευνοϊκότερα για τη σημερινή πλειοψηφία. Ο πρόεδρος Σαρκοζί διεκδικεί δημοτικότητα γύρω στο 39%, με τον πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν να προηγείται με 44%. Και σε αρκετές περιπτώσεις οι κυβερνητικοί υποψήφιοι για την προεδρία των περιφερειών προβλέπεται στον δεύτερο γύρο να ηττώνται με ποσοστά που πλησιάζουν ή λίγο υπερβαίνουν το 45%.
Δεν είναι βεβαίως εύκολη η περίοδος για τους υποψηφίους οποιασδήποτε πλειοψηφίας στις περισσότερες ευρωπαϊκές- και όχι μόνο – χώρες. Η μεγάλη κοινωνικοοικονομική κρίση, που έχει θέσει σε σοβαρή δοκιμασία τον πλανήτη μας εδώ και δύο χρόνια, δεν δείχνει να ξεπερνιέται, καθώς η ανεργία δεν υποχωρεί. Οι πολίτες δεν φαίνεται να εντυπωσιάζονται από το γεγονός ότι κάποιες χώρες, όπως π.χ. η Γαλλία, την αντιμετωπίζουν συγκριτικά καλύτερα από άλλες και δεν αναγνωρίζουν τις προσπάθειες των κυβερνήσεών τους. Οι τελευταίες πάλι εξακολουθούν να δανείζονται πολύ για να ενισχύσουν μιαν ανάκαμψη που θα απαιτήσει πάντως αρκετό χρόνο, όσο και αν προβάλλεται ιδιαίτερα διεθνώς το ελληνικό πρόβλημα και οι περιπτώσεις της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας και αγνοούνται από τους αμερικανικούς οργανισμούς τα δυσθεώρητα ύψη των βρετανικών και αμερικανικών χρεών.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η μάχη του Μαρτίου 2010 θα είναι για τη γαλλική πλειοψηφία σκληρή. Ο υπερκινητικός γάλλος πρόεδρος έχει ωστόσο αποδειχθεί σκληρός μαχητής και δεν θα καταθέσει εύκολα τα όπλα. Το μόνο σημείο που ουσιαστικά τον ευνοεί είναι, πάντως, ως τώρα οι δυσκολίες συνεννοήσεως των αντιπάλων του.
Οι Σοσιαλιστές έδειξαν να ξεπέρασαν το πρόβλημα της αναγκαιότητας συνάψεως συμμαχίας από τον πρώτο γύρο με τον κεντρώο «τρίτο άνθρωπο» της προεδρικής εκλογής Φρανσουά Μπαϊρού, που τόσο εξασθένησε στις ευρωεκλογές. Αντιμετωπίζουν όμως πάντα κάποια απειλή σε ορισμένες περιφέρειες από τους ενισχυμένους από τις ευρωεκλογές οικολόγους, που τους αμφισβητούν το προβάδισμα. Το «μέτωπο» κομμουνιστών και του μικρού κόμματος του σοσιαλιστή γερουσιαστή Ζαν-Λυκ Μελανσόν φαίνεται κάπως να μετράει, ενώ τα προγνωστικά προβλέπουν ενίσχυση του Εθνικού Μετώπου με τη Μαρτίν Λεπέν και κάμψη τού άλλοτε αστεριού της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς Μπεζανσενό. Πώς θα αποκρυσταλλωθούν οι δυνάμεις αυτές και σε ποιες συμπράξεις θα οδηγηθούμε στον δεύτερο γύρο, ενώ η Σεγκολέν Ρουαγιάλ εμφανίζεται αποδυναμωμένη και οι υποψήφιοι για το σοσιαλιστικό χρίσμα στις προεδρικές εκλογές πληθύνονται, με τη Μαρτίν Ομπρί να ενισχύει τη δική της θέση; Εχουμε ακόμη δύο μήνες μπροστά μας να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις…
Ο κ. Γ. Ν. Αναστασόπουλος, πρέσβης, είναι μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UΝΕSCΟ.
