Ο Χριστόδουλος ζει
Λέγεται και γράφεται ότι το νεοδημοκρατικό ηλεκτρονικό σύστημα καταμέτρησης των ψήφων κατέρρευσε την περασμένη Κυριακή κατά τις 10.30 γιατί τότε τέλειωσε η Λειτουργία και έσπευσαν να ψηφίσουν όλοι οι πιστοί- αν δεν είναι αστικός μύθος αλλά αλήθεια, τότε μπορούμε να αναφωνήσουμε « O Χριστόδουλος ζει».

Αλλά και si non e vero, e bon trovato: ο μακαρίτης Αρχιεπίσκοπος έλεγε και ξανάλεγε για το πώς έπρεπε όλα να τα κάνουμε όπως τα έκαναν και οι παππούδες μας, ο Αντώνης Σαμαράς έχει γίνει κήρυκας του περί το 1900 πατριωτισμού και καταφέρνει να μας θυμίζει τη γιαγιά του, την Πηνελόπη Δέλτα. Από παππού σε γιαγιά, η Ελλάδα πάει μπροστά, όπως θα λέει και το επόμενο νεοδημοκρατικό σύνθημα.

* Ο Αντώνης Σαμαράς έκανε τους δεξιούς να νιώθουν περήφανοι γι΄ αυτό που είναι, για τούτο κέρδισε, λένε οι αναλυτές. Δηλαδή, επί Καραμανλή δεν ήσαν περήφανοι; Γιατί δεν μας το έλεγαν ότι υπέφεραν, ότι τους καταπίεζε ο κοσμοπολιτισμός και ο φιλελευθερισμός τού πλέον συντηρητικού μεταπολιτευτικού πρωθυπουργού; Κατάπιναν τον πόνο τους και σιωπούσαν ώσπου ήρθε η ώρα τον πρώτο λόγο στη Νέα Δημοκρατία να τον έχουν πλέον ακόμη πιο δεξιοί από αυτούς της Δεξιάς του Κυρίου, των Αρχαίων Ελληνικών, των Ομολόγων, των Κουμπάρων και των Βατοπαιδευτών, του πρωθυπουργού που δήλωνε «ευχαριστώ τον Θεό που μου έστειλε δίδυμα». Αν η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος, ημερολόγιό μου, τότε φοβάμαι ότι στη Νέα Δημοκρατία του 33% η λογική του Αντώνη Σαμαρά είναι ο Γιώργος Καρατζαφέρης.

Την εποχή του 40τόσο% έπρεπε οι μη δεξιοί να είμαστε ευχαριστημένοι που κυβερνούσε ο Καραμανλής και όχι ο Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης. Τώρα ήρθε η σειρά της Βαθιάς Νέας Δημοκρατίας να είναι ευχαριστημένη: όπως η φτώχεια θέλει καλοπέραση, έτσι και η αντιπολίτευση για να την αντέξεις θέλει ιδεολογία. Να την έχουν λοιπόν και να τη χαίρονται και να περνάνε καλά αυτοί και εμείς ακόμη καλύτερα.

Σαράντα χρόνια αδιέξοδα
* Αλλά, για να δούμε λίγο και τις αιτίες τού 50% Σαμαράς, 40% Μπακογιάννη, 10% Ψωμιάδης στις νεοδημοκρατικές εκλογές, ας θυμηθούμε ότι ο Κώστας Μητσοτάκης είχε πει πριν από 15 χρόνια τη μόνη ίσως σωστή κουβέντα της ζωής του σχετικά με το νέο μακεδονικό ζήτημα και το Ονομα: «Σε 10 χρόνια κανείς δεν θα τα θυμάται αυτά» . Και πράγματι, μετά 9-10 χρόνια από τη δήλωσή του, το Ονομα είχε ενταφιαστεί ως θέμα εξωτερικής πολιτικής, είχαν φροντίσει γι΄ αυτό με σοφία οι κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη, ο Μητσοτάκης είχε δικαιωθεί- και τον διέψευσε το 2007 η θυγατέρα του Ντόρα Μπακογιάννη όταν έκανε ξανά «το Ονομα την Ψυχή μας» αιχμή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με το περίφημο «βέτο» στο ΝΑΤΟ.

Και έτσι έδωσε το δικαίωμα στον Αντώνη Σαμαρά να δηλώνει δικαιωμένος και να διακηρύσσει ότι «η Ιστορία δεν λησμονιέται, ούτε σε 10 ούτε σε 110 χρόνια!». Εξαιρείται, βεβαίως, η προσωπική του ιστορία, αυτή τη λησμόνησαν οι ηττημένοι νεοδημοκράτες. Αν λησμονήσουν και γιατί ηττήθηκαν κα ξέπεσαν στο 33%, μάλλον δεν θα ξεκολλήσουν από αυτό.

* Οπως δεν θα ξεκολλήσει από τα ποσοστά που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού ο Συνασπισμός, αν συνεχίσει ο Αλέξης Τσίπρας να δηλώνει περήφανος για τα Δεκεμβριανά του 2008, τα όσα έγιναν μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Σπίθα ήταν ο φόνος του Αλέξανδρου, γράφει ο Αλέξης Τσίπρας. «Το εύφλεκτο υλικό ήταν τα συσσωρευμένα αδιέξοδα της νέας γενιάς. Αδιέξοδα γνωστά και ομολογημένα». Μάλιστα· ο ίδιος ήταν φοιτητής κατά τη δεκαετία του 1990, όταν κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου καιγόταν το Πολυτεχνείο και όλη η Αθήνα· μαθητής Λυκείου το 1992, τότε που κάηκε η Αθήνα μετά τη δολοφονία του καθηγητή Τεμπονέρα· το 1985 που ξανακάηκε με αφορμή τον φόνο του δεκαπεντάχρονου Μιχάλη Καλτεζά πήγαινε στο Δημοτικό. Και το 1980 που ήταν νήπιο, σκοτώθηκαν οι Κανελλοπούλου- Κουμής, ενώ η Αθήνα ξανά καιγόταν. Κάηκε και το Μινιόν και ο Κατράντζος, δολοφονούσε η 17Ν όλα αυτά τα χρόνια, δολοφονούν τώρα άλλοι- «συσσωρευμένα αδιέξοδα της νέας γενιάς» εδώ και 30 χρόνια; Ολη η ιστορία της Μεταπολίτευσης είναι ιστορία συσσώρευσης αδιεξόδων κάθε νέας γενιάς; Αυτοί που διαδήλωναν το 1980 είναι 50άρηδες τουλάχιστον σήμερα, οι του 1990 είναι σαραντάρηδες, οι του 2000 τριαντάρηδες. Χαμένες γενιές όλοι αυτοί; Και ο ίδιος έγινε αρχηγός κόμματος επειδή αντιμετώπιζε «αδιέξοδο γνωστό και ομολογημένο» το 1992;

Ντροπιασμένος Αθηναίος
Επιμένω, θα το γράφω και θα το ξαναγράφω: οι κύκλοι της βίας που ζούμε είναι πολιτιστικό και όχι κοινωνικό φαινόμενο. Η ελληνική κοινωνία καλλιεργεί, υμνεί συνεχώς τη βία με διάφορα προσχήματα, άλλοτε εθνικά, άλλοτε κοινωνικά· όλο για αγώνες μιλούν όλοι, σαν να μην υπάρχει ζωή έξω από τις πολιτικές συγκρούσεις- και όλοι «απλοί στρατιώτες» δηλώνουν όταν χάνουν, από την Ντόρα Μπακογιάννη ως τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Κανείς δεν δηλώνει «θα υπηρετήσω ως απλό στέλεχος την παράταξη» ή ως απλός εργάτης, δικαστικός, μουσικός: όλοι με στρατιωτικούς όρους μιλούν, με ποδοσφαιρικούς στην καλύτερη περίπτωση.

* Και το ερώτημα είναι τι θα γίνει εφέτος, στο ετήσιο μνημόσυνο για τον θάνατο του άτυχου παιδιού· απ΄ όσο έχω καταλάβει, το σχέδιο είναι η Αθήνα να γίνει στις 6 Δεκεμβρίου όπως ήταν στις 17 Νοεμβρίου: πόλη κατακτημένη από την Αστυνομία, με περιπολίες και φρουρές σε όλους τους δρόμους και σε όλες τις γωνίες. Πόλη σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ουσιαστικά, σαν να είχε κηρυχθεί «αστυνομικός νόμος» γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αποφευχθούν οι συγκρούσεις, οι πυρκαϊές, οι καταστροφές. Υπάρχουν άλλες πρωτεύουσες που να είναι υποχρεωμένες να προσφεύγουν σε τέτοια ακραία μέτρα για να αποφύγουν την επανάληψη της βίας του περασμένου Δεκέμβρη για την οποία τόσο περήφανος είναι ο Αλέξης Τσίπρας;

* Δεν θυμάμαι αν το σημείωσα τότε στις σελίδες σου, αλλά στις 17 Νοεμβρίου ντρεπόμουν να κυκλοφορήσω στους δρόμους, ημερολόγιό μου – όπως ντρέπομαι και τούτη την εβδομάδα που την κατέκτησαν λογιών λογιών διαδηλωτές, όπως ντρέπομαι τούτη την ώρα που γράφω γιατί είναι κατακτημένη από τα σκουπίδια η πόλη μας.

Βία στη βία και ξανά βία· η συμβολική βία των στολών και των όπλων των αστυνομικών που μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να γίνει φυσική βία απέναντι στις μολότοφ ή στις πέτρες διαδηλωτών, η ψυχολογική βία που ασκεί η θέα των ξεχειλισμένων από βρωμερά απορρίμματα κάδων, η σωματική βία της ορθοστασίας, του μποτιλιαρίσματος, της κουραστικής πεζοπορίας που προκαλούν οι αποκλεισμένοι δρόμοι.

Στον σωστό δρόμο
Θα τελειώσει ποτέ αυτή η ιστορία; Ή θα κλιμακώνεται συνεχώς η βία; Πώς να υπάρξει διάθεση για δημιουργία και εργασία σε πόλη όπου συνεχώς πρέπει να δίνεις αγώνες επιβίωσης απέναντι στις βίαιες συμπεριφορές των κατοίκων της που εξορθολογίζονται ως απάντηση στην κοινωνική ταξική βία από πολιτικούς και θεωρητικούς και δημοσιογράφους; Ποιος θα κάνει την αρχή ώστε να αποκλιμακωθεί η βία στην πόλη μας, ημερολόγιό μου; * Και ενώ εμείς εδώ σφαζόμαστε και σκοτωνόμαστε κάθε τρεις και λίγο λόγω αδιεξόδων τής εκάστοτε νέας γενιάς (ενώ τα πραγματικά αδιέξοδα είναι αυτά που δημιουργούν οι αποκλεισμοί των δρόμων από διαδηλωτές), έξω οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές μάς σφάζουν πατώντας τα πλήκτρα των ηλεκτρονικών υπολογιστών τους, ξεπουλώντας τα ομόλογα του ελληνικού κράτους και τις μετοχές των ελληνικών επιχειρήσεων.

Θα έρθουν από τις Βρυξέλλες ενωσιακοί οικονομολόγοι να επιτηρούν πώς και πού ξοδεύει το κράτος τους φόρους μας, θα έρθουν και απ΄ όλες τις χώρες της Ενωσης αντιεξουσιαστές διαδηλωτές να γκρεμίσουν ή να πυρπολήσουν τα «συσσωρευμένα αδιέξοδα». * Δεν πρέπει να έχουμε παράπονο: πέρυσι τον Δεκέμβρη γίναμε πρώτη είδηση με τη δολοφονία και τις φωτιές στα δελτία ειδήσεων, εφέτος Οκτώβρη- Νοέμβρη γίναμε πρώτη είδηση στις οικονομικές ειδήσεις ότι πάμε για χρεοκοπία, μπορεί να ξαναγίνουμε πρώτη είδηση για καταστροφές ξανά τούτες τις ημέρες. Εχουν να λένε για μας όλοι.

Αν ισχύει και για τα κράτη ότι σημασία δεν έχει αν γράφουν καλά ή κακά για σένα, αλλά να γράφουν το όνομά σου σωστά, τότε είμαστε στον σωστό δρόμο.

Την προηγούμενη Κυριακή ήταν ωραίο να είσαι Ολυμπιακός και Σαμαρικός. Βέβαια τα χαρμόσυνα εκείνης της ημέρας άφησαν πίσω τους δύο πληγωμένους Πατέρες. Του Παναθηναϊκού και της Ντόρας.

Τhe Οracle, @msn.com

***
Με τόσους πολλούς που δήλωσαν «απλοί στρατιώτες» φοβάμαι μην του έρθει καμιά ιδέα και ξεκινήσει να κατακτήσει τη Βόρειο Ηπειρο ο Αντωνάκης.

Αισιόδοξος, otenet.gr

***
Ακουσα ότι ο Πρώην επιθυμεί να ακολουθήσει την πορεία του Θείου. Καλόν θα είναι να του θυμίσουν ότι το 1963 οι οπαδοί φώναζαν ενθουσιώδεις «ε… ε… έρχεται », ενώ το 2009 οι οπαδοί φωνάζουν ανακουφισμένοι «ε… ε… έφυγε».

Αμετανόητος @ μεσαιωνικός (ιστοριομνήμων)

***
Μου γέννησε ερωτήματα το κείμενό σου για τον αντίχριστο-666-CΟ2: Ωραία, ξέρουμε ότι λιώνουν οι πάγοι, αλλά η λίμνη Κορώνεια άδειασε λόγω της υπερθέρμανσης; Ο Ασωπός είναι τίγκα στα βαρέα μέταλλα λόγω της υπερθέρμανσης; Τα αυθαίρετα μέσα στα δάση υπάρχουν λόγω της υπερθέρμανσης; Μήπως πρέπει να αλλάξουμε προτεραιότητες; Δεν μπορεί να είναι η κλιματική αλλαγή ο πολιτικός μας πασατέμπος και το passe-partout… Υπάρχουν άλλα πολύ πιο σοβαρά και επικίνδυνα προβλήματα!

Ιωάννης, Καποδιστριακού

***
Διόδωρε, τώρα που ο κ. Σαμαράς «έσπασε τους μηχανισμούς» της Νέας Δημοκρατίας κατακτώντας την ηγεσία της σου συνιστώ να είσαι προσεκτικός όταν περπατάς στην Αθήνα, γιατί στις οδούς της κυλάνε οι μπίλιες από τα διαλυμένα ρουλεμάν και είναι επικίνδυνες. Αν πάντως στο δρόμο σου βρεθεί κάποιο αδιάλυτο ρουλεμάν, στείλε το στους Ντορικούς για να φτιάξουν το πατίνι με το οποίο θα κάνουν δύσκολη, προβλέπω, τη ζωή του Αντώνη.

Γ.Κ., @otenet.gr

***
Η νίκη Σαμαρά «διανοίγει νέα προοπτική για την Ελλάδα μας» κατά τον Μίκη Θεοδωράκη. «Με τον Μίκη για τη νίκη», λοιπόν, όπως έλεγε κάποτε το ΚΚΕ ή μήπως «Με τον Μίκη και τον Γκούφη » που έγραφαν οι αναρχικοί της εποχής;

Δημήτριος Τσεχίας

ΥΓ.: «Στρατιώτης της παράταξης» δήλωσε η Ντόρα. Αντε, και καλός πολίτης.

Diodorus@tovima.gr