Για μία ακόμη φορά η αξιοπιστία της Ελλάδας κατρακυλά και η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας αμφισβητείται. Είναι αναπόφευκτη αυτή η διαρκής ταλάντευση της χώρας από την άνοδο στην αναξιοπιστία και από την αισιοδοξία στην κρίση;

Η χώρα μας παρουσιάζει μεγάλα κρατικά ελλείμματα, η χρηματοδότηση των οποίων αντί να διοχετεύεται σε αναπτυξιακούς σκοπούς αναλώνεται στην πληρωμή άμεσων αναγκών του Δημοσίου και σε καταναλωτικές δαπάνες του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Το έλλειμμα διαφάνειας αποκαλύφθηκε τώρα. Η πολιτική ηγεσία απέκρυψε το καλοκαίρι του 2009 το μέγεθος του προβλήματος από όλους τους κοινωνικούς εταίρους: πολίτες, επενδυτές, επιχειρήσεις, διεθνείς εταίρους.

Ελλειμμα διαφάνειας υπάρχει και στη χρηματοδότηση αυτών των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Η μη διαπραγμάτευση τίτλων του ελληνικού Δημοσίου στο Χρηματιστήριο Αθηνών δημιούργησε μια εσώκλειστη χονδρική αγορά όπου οι τιμές των ομολόγων αντί να ρυθμίζονται στη λιανική από τον τελικό καταναλωτή, που είναι ο έλληνας επενδυτής και πολίτης, διαμορφώνονται μέσω ολίγων συμμετεχόντων.

Εάν διετίθεντο απευθείας στον έλληνα πολίτη, το Δημόσιο θα ήταν ωφελημένο, ενώ ο πολίτης θα ήταν ευχαριστημένος σε σχέση με τις σημερινές του αποδόσεις. Τα κλειστά επαγγέλματα, οι κλειστές αγορές, δεν επιτρέπονται στις μέρες μας.

Μορφώματα τέτοιου είδους υπάρχουν μόνο σε αναπτυσσόμενες αγορές στις οποίες δεν υπάρχει τελική ζήτηση (εξαθλιωμένος κοινωνικός ιστός) και στις οποίες τα ελλείμματα της χώρας εξαρτώνται εν πολλοίς από την τιμή ενός προϊόντος.

Η διαιώνιση αυτού του αδιαφανούς συστήματος δεν θα αργήσει να δημιουργήσει κι άλλα προβλήματα στη χρηματοδότηση του κρατικού τομέα. Καταλήγουμε και πάλι στο ζητούμενο της εποχής: διαφάνεια, πολυεπίπεδη διάθεση των προϊόντων, ενημέρωση όλων των κοινωνικών εταίρων, άνοιγμα της αγοράς ομολόγων, διαφάνεια στην εταιρική διαχείριση της ΕΧΑΕ και του ΧΑ. Λύσεις όμως υπάρχουν, όπως η έκδοση, δοκιμαστικά, μικρού μέρους του χρέους υπό μορφή «λαϊκών» εντόκων γραμματίων και «λαϊκών» ομολόγων του Δημοσίου και η πώλησή τους απευθείας σε επενδυτές που θα διαπραγματεύονται με διαφάνεια στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Οι εκδόσεις αυτές δεν πρέπει να έχουν μεγάλη διάρκεια. Θα πρέπει να είναι τριών μηνών, έξι μηνών, ενός έτους, καθώς και δύο και πέντε ετών. Πρέπει να έχουν συγκεκριμένη περιοδικότητα και να έχουν μικρή μονάδα διαπραγμάτευσης, π.χ. 10.000 ευρώ.

Ο κ. Αλ. Μωραϊτάκης είναι πρόεδρος του ΣΜΕΧΑ.