Το πρόβλημα με το ασφαλιστικό σύστημα είναι να κατανοήσουμε το μέγεθος του προβλήματος και να αποφύγουμε για άλλη μία φορά επιφανειακές λύσεις που απλώς παρατείνουν και επιδεινώνουν το πρόβλημα. Δυστυχώς ακόμη σήμερα μεγάλα ασφαλιστικά ταμεία, όπως π.χ. ΙΚΑ, ΟΓΑ κ.ά., δεν έχουν στην κατοχή τους μητρώα με το σύνολο των ασφαλισμένων.

Από το 2003 ξεκίνησε η προσπάθεια σύνταξης προϋπολογισμών έτσι ώστε να γνωρίζουμε το ακριβές ύψος των ελλειμμάτων. Γεγονός που καθίσταται αδύνατον αφού δεν υπάρχει αναλυτική καταγραφή της στοιχειώδους οικονομικής δοσοληψίας και αποτίμησης των ενταλμάτων έτσι ώστε σε δεύτερη φάση να είναι εφικτή η σύνταξη των ισολογισμών. Αρκεί να αναφερθεί ότι πολλές εκκαθαρίσεις σημαντικών ιατρικών πράξεων και νοσηλειών εξωτερικού σε πολλά Ταμεία δεν έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία 15 χρόνια. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι η εκτίμηση των ελλειμμάτων είναι προσεγγιστική. Και αποτελεί πάγια πρακτική αυτή των μεταφερόμενων ελλειμμάτων στο επόμενο οικονομικό έτος. Ετσι η δημοσιονομική αιμορραγία ανέρχεται σε σημαντικά μεγαλύτερο ύψος από αυτό που προϋπολογίζεται κάθε οικονομικό έτος. Πάνω απ΄ όλα όμως καθιστά αδύνατη τη διαστασιολόγηση του προβλήματος.

Και βέβαια έτσι δεν μπορούν να συνταχθούν και οι ανάλογες αναλογιστικές μελέτες που προβάλλουν ουσιαστικά το μέγεθος του προβλήματος τα επόμενα χρόνια λαμβάνοντας υπόψη τις δημογραφικές μεταβολές και τις χρηματοοικονομικές εξελίξεις. Πρέπει να σημειωθεί ότι πρωτοβουλίες της ηλεκτρονικής παρακολούθησης ή της κάρτας υγείας που θα μπορούσαν να συμβάλουν στον περιορισμό των δαπανών ειδικά στον τομέα της υγείας δεν μπορούν να υλοποιηθούν μεσοβραχυπρόθεσμα και παραμένουν μόνο διακηρύξεις.

Προβλήματα που σχετίζονται με τα ξεκαθαρισμένα μητρώα ασφαλισμένων, τη δημιουργία ιατρικών πρωτοκόλλων και του ηλεκτρονικού ιατρικού φακέλου και τη χρήση βιβλιαρίων με γραμμωτό κώδικα καθιστούν αδύνατη την υλοποίηση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και της ηλεκτρονικής κάρτας υγείας προτού παρέλθει σημαντικό χρονικό διάστημα.

Το μέγεθος του προβλήματος και της δημοσιονομικής επιβάρυνσης αποτυπώνεται έστω κατά προσέγγιση στον προϋπολογισμό του 2009. Οι δαπάνες για ασφάλιση- περίθαλψη και κοινωνική προστασία στον προϋπολογισμό του 2009 αντιπροσωπεύουν το 26,8% του συνόλου των πρωτογενών δαπανών, ήτοι 14,5 δισ. ευρώ. Οι δαπάνες αυτές παρουσιάζουν αύξηση σε σχέση με το 2008 κατά 15,3%.

Ενώ απολογιστικά για το 2009 η αύξηση αυτών των δαπανών θα ξεπεράσει το 20%. Με αυτούς τους ρυθμούς αύξησης και συνεισφοράς στο έλλειμμα ο κλάδος ασφάλειας υγείας- περίθαλψης αναγορεύεται σε κύριο συμμέτοχο στη διαμόρφωση του δημοσιονομικού προβλήματος.

Ο κ. Διονύσης Χιόνης είναι καθηγητής του ΔΠΘ.