Επειδή τα πολιτικά πράγματα ορισμένες φορές πρέπει να προσωποποιούνται, οφείλουμε να το διαπιστώσουμε: ο Κώστας Καραμανλής είχε την τύχη που του άξιζε. Ο έως χθες πρωθυπουργός της χώρας δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να κυβερνήσει, δαπανούσε τον χρόνο του προετοιμάζοντας κάθε φορά την επόμενη εκλογική αναμέτρηση που είχε μπροστά του (ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές, εθνικές). Η πολιτική για αυτόν ήταν καθαρό παίγνιο που έχει αποκλειστικό στόχο τη νίκη, παίγνιο που εξαντλείται στην απόλαυση της νίκης, όπως στο ποδόσφαιρο ή στο σκάκι. Οι εκλογικές αναμετρήσεις δεν ήσαν αγώνες για την εφαρμογή προγραμμάτων αλλά αγώνες επικράτησης, τίποτα άλλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη χθεσινή «αποχαιρετιστήρια» ομιλία του λέξη δεν είπε για το έργο του: μόνο στις τέσσερις προηγούμενες εκλογικές νίκες του αναφέρθηκε, μόνο αυτό είχε να προσφέρει: νίκες στην παράταξη. Και μου φαίνεται ότι, παρά τη δήλωση αποχώρησης, θεωρεί πως μπορεί ακόμη να καταγάγει νίκες.

Περίπου τυχαία και με βάση τις ασυντόνιστες πρωτοβουλίες υπουργών πορευθήκαμε επί πρωθυπουργίας του. Ο ίδιος απλώς εκφωνούσε βαρυσήμαντες πομφόλυγες που οι κόλακες έσπευδαν να τις παρουσιάζουν ως αποστάγματα σοφίας και προγράμματα δράσης. Και όταν οι πομφόλυγες έσκαζαν, αναδιδόταν η οσμή των σκανδάλων που κάλυπταν. Με προσωπική πρωτίστως ευθύνη του Κώστα Καραμανλή η χώρα έχασε στα έξι χρόνια της πρωθυπουργίας του σχεδόν όλα όσα είχε κατακτήσει τα οκτώ προηγούμενα που είχε κυβερνήσει το ΠαΣοΚ του Κώστα Σημίτη. Τα κέρδη από την είσοδο στη ζώνη του ευρώ, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα μεγάλα έργα, την πρόοδο στο Κυπριακό και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις εξανεμίστηκαν. Κυρίως όμως η χώρα έχασε την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της, στις δυνατότητές της. Ο Κώστας Καραμανλής κατάφερε να μας ισοπεδώσει, να μας ταπεινώσει- και για τούτο να τιμωρήσει και να ταπεινώσει και το κόμμα του τελικά, οδηγώντας το σε ιστορικά χαμηλά.

Το ΠαΣοΚ του Γιώργου Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές σε στιγμές πολύ δύσκολες. Πρέπει ο πρόεδρός του και η ηγεσία του να θυμούνται ότι δεν ήρθαν στην εξουσία επειδή έπεισαν για τις ικανότητές τους και για το πρόγραμμά τους αλλά επειδή κατέρρευσε η χώρα από τη μη διακυβέρνηση Καραμανλή. Στην πραγματικότητα, η μεγάλη νίκη τους οφείλεται στην απλή σκέψη των ψηφοφόρων «αποκλείεται να είναι και αυτοί τόσο ανίκανοι και τόσο διεφθαρμένοι». Δίκιο έχουν, αλλά μου φαίνεται πως αυτό δεν φθάνει: δεν αρκεί να πορευόμαστε στονβυθό που φθάσαμε, πρέπει να αναδυθούμε. Η ΝΔ θα βρεθεί σε κατάσταση κρίσης χειρότερη από αυτήν που έζησε το ΠαΣοΚ μετά το 2007, η κομμουνιστογενής Αριστερά έχει και αυτή μεγάλα εσωτερικά προβλήματα, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δεν θα έχει απέναντί της ισχυρή αντιπολίτευση, κανείς δεν θα την εμποδίσει να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, που περίγραμμά του εξήγγειλε προεκλογικά. Ας ελπίσουμε ότι θα το κάνει, πως θα ενεργήσει με σύνεση και αποτελεσματικότητα, πως δεν θα αντιμετωπίσει και αυτή τη διακυβέρνηση της χώρας σαν καθαρό παιχνίδι εξουσίας όπου η νίκη είναι αυτοσκοπός και η «επικοινωνία» το βασικό εργαλείο. Αλλους καραμανλήδες η χώρα δεν αντέχει.