Ο εντοπισμός στις 23 Σεπτεμβρίου της «γιάφκας» της οργάνωσης «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» έφερε και πάλι στο προσκήνιο το μείζον θέμα της τρομοκρατίας με νέους όρους και πρόσωπα, πέρα από τα ως τώρα γνωστά στερεότυπα. Και αυτό γιατί το σύνολο των συλληφθέντων, αλλά και εκείνων που αναζητούνται για τη συμμετοχή τους στην οργάνωση, είναι νέοι ηλικίας 20 ως 23 ετών και οι περισσότεροι σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο. Δεν ήταν όλοι από τους «συνήθεις γνωστούς» της Αστυνομίας ως μέλη αντιεξουσιαστικών ομάδων. Κάθε άλλο. Η συγκεκριμένη εξέλιξη αναδεικνύει ένα φαινόμενο το οποίο δεν είναι καινοφανές και βεβαίως δεν περιορίζεται στους συγκεκριμένους «παραβάτες». Τι συμβαίνει λοιπόν και τα παιδιά που φαινομενικά «τα έχουν όλα», κατοικούν σε καλές συνοικίες, δεν ανήκουν στο περιθώριο και είναι υπεράνω υποψίας καταφεύγουν στη βία και δεν υπολογίζουν τη ζωή; Οι «χύτρες-βόμβες» δηλώνουν ότι πίσω από τα φαινόμενα υπάρχει, χωρίς να γίνεται αντιληπτό, κάτι χειρότερο; Η «τιμωρία» των εξεγερμένων εικοσάρηδων πώς θα επιτευχθεί τελικά; Και μόνον αυτή θα λύσει το πρόβλημα;