Η ποδοσφαιρική περίοδος που ξεκινάει υπόσχεται πολλές συγκινήσεις- ίσως μάλιστα και υπερθέαμα. Ολες οι ομάδες είναι έτοιμες να αγωνιστούν σε πλήρη ανάπτυξη: παίκτες, αναπληρωματικοί, προπονητές, παράγοντες και, βεβαίως, οι οπαδοί. Ο πρώτος κύκλος αγώνων, όπως το γνωρίζουν τόσο οι ποδοσφαιριστές όσο και οι φίλαθλοι, έχει να κάνει με τις βουλευτικές εκλογές και το τρόπαιο για τον νικητή είναι η διακυβέρνηση της χώρας. Εφέτος όμως η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα φορτισμένη, γιατί δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο πρωταθλητής θα διατηρήσει τον τίτλο του, πράγμα που έχει οδηγήσει τον αρχηγό της ομάδας, με τις γνωστές επιδόσεις στο ποδόσφαιρο, σε βαθιά περισυλλογή, η οποία θυμίζει αυτό που σε άλλες πολιτιστικές παραδόσεις ονομάζουν νιρβάνα.
Τον τελευταίο καιρό, ωστόσο, ο αρχηγός διακόπτει ξαφνικά τον στοχαστικό του οίστρο και επιδίδεται σε μια φρενήρη δραστηριότητα: πότε εφορμά σε διάφορες υπηρεσίες, όπου εκφωνεί λόγους και δίνει σε όλους τους παρισταμένους συγχαρητήρια, πότε εκδράμει στην επαρχία, όπου βρίσκεται σε κάποιο μπαλκόνι από το οποίο και φωνάζει, κουνώντας τα χέρια του προς όλες τις κατευθύνσεις, συνθηματικές ή και μαγικές ακόμη εκφράσεις που μόνο οι μυημένοι καταλαβαίνουν, όπως «μηδενική ανοχή στη διαφθορά», «μεταρρυθμίσεις», κ.ά. Προφανώς η δραστηριότητα αυτή αποτελεί εφαρμογή νέων μεθόδων προπόνησης εν όψει του καθιερωμένου ματς της Θεσσαλονίκης, όπου, κατά γενική ομολογία, η ομάδα υστερεί, ύστερα μάλιστα από την αποχώρηση σημαντικών στελεχών, των οποίων τα ονόματα βρίσκονται στη μνήμη όλων των φιλάθλων. Οπως εκείνος ο αγιορείτης κυνηγός που έδινε στην ομάδα πνοή και σφρίγος ή εκείνος ο άλλος, αγιορείτης κι αυτός, που δεν θα δίσταζε να προσφέρει τον εαυτό του ολοκαύτωμα, εάν του το ζητούσε ο ηγέτης της ομάδας. Βεβαίως η σειρά των λαμπρών παικτών δεν σταματά εδώ. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που προπονούνται συνεχώς, στο δικό τους ιδιωτικό γήπεδο, προάγοντας με τις αξιέπαινες πρωτοβουλίες τους την τεχνική του αθλήματος. Ασοι στις ντρίμπλες και τις πάσες δημιουργούν πολύπλοκες φάσεις, κάνουν το παιχνίδι τόσο θεαματικό που αφήνουν άναυδο ακόμη και τον αρχηγό. Η αντίπαλη ομάδα, της οποίας ο ηγέτης είναι και αυτός διακεκριμένος αθλητής, έχει επιλέξει την τεχνική των διακριτικών προπονήσεων, ακολουθώντας τη σοφή ρήση που διδάσκει πως «όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά»- ίσως και κάτι περισσότερο, αν δεν τα χάσει όλα. Ετσι, επιμένει στην ποιότητα του χόρτου στο γήπεδο, διευκρινίζει ότι μόνο η πράσινη ανάπτυξη θα οδηγήσει το ποδόσφαιρο στο επίπεδο που απαιτούν οι εσωτερικές αλλά και οι διεθνείς νόρμες του αθλήματος και βεβαιώνει σε όλους τους τόνους πως μόνο εάν την ενισχύσουμε θα απολαύσουμε επιτέλους τους αγώνες που ταιριάζουν στο μεγαλείο της χώρας και στην προοδευτική ιδιοσυγκρασία μας. Εξάλλου, οι περισσότεροι από τους παίκτες που διαθέτει η ομάδα έχουν ήδη δοκιμαστεί επί σειρά ετών σε προηγούμενα πρωταθλήματα και με την πείρα που έχουν αποκτήσει είναι σίγουρο ότι δύσκολα θα διαψεύσουν τις ελπίδες μας.
Μένουν οι μικρές ομάδες, καθόλου αμελητέες, που δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα στο πρωτάθλημα. Η πρώτη, παμπάλαιος ιστορικός όμιλος με αγωνιστικές περγαμηνές, μένει βαθιά πιστή στις παραδοσιακές μεθόδους και υπενθυμίζει σε όλους τους ηρωικούς εκείνους χρόνους που το ποδόσφαιρο ήταν αγνό και μαζικό άθλημα, στην υπηρεσία του λαϊκού αθλητισμού, και όχι εργαλείο στα χέρια παμφάγων και συχνά άνομων συμφερόντων. Γι΄ αυτό και τις περισσότερες φορές η ομάδα κατεβαίνει μόνη της στο γήπεδο, παίζει χωρίς αντίπαλο και αρέσκεται στο μονότερμα. Βεβαίως έτσι είναι πάρα πολύ δύσκολο να κερδίσει κάποτε το πρωτάθλημα. Η κριτική όμως αυτή δεν πτοεί καθόλου τους ηγέτες του συλλόγου, οι οποίοι απαντούν ότι σημασία έχει μόνον ο αγώνας. Η δεύτερη από τις μικρές ομάδες έχει εμφανιστεί σχετικά πρόσφατα, αλλά με τις ρηξικέλευθες ιδέες που διαθέτει και την υποστήριξη του ηλεκτρονικού Τύπου που φαίνεται ότι έχει εξασφαλίσει, δεν αποκλείεται να κερδίσει κάποιους πόντους στο φετινό πρωτάθλημα. Πειθαρχημένοι, γυμνασμένοι, σκληροτράχηλοι, οι παίκτες αλλά και οι οπαδοί της είναι θιασώτες της τάξης και της ασφάλειας όχι μόνο στα γήπεδα αλλά και στον περιβάλλοντα χώρο, που καλό θα ήτανόπως υποστηρίζουν- να επεκταθεί στο σύνολο της επικράτειας. Προτιμούν, όπως είναι φυσικό, τους καθαρόαιμους γηγενείς παίκτες και θεωρούν ότι το ποδόσφαιρο, καθαρά ελληνική επινόηση, παίζεται σωστά από την αρχαιότητα μόνο στην Ελλάδα, χώρα την οποία θα προτείνουν ίσως στο προσεχές μέλλον ως τόπο μόνιμης διεξαγωγής του παγκόσμιου πρωταθλήματος. Από το στόμα τους και στου Θεού τ΄ αφτί, το οποίο, όπως υποστηρίζουν, είναι μονίμως στραμμένο στο στόμα του αρχηγού τους.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει, κατά τη γνώμη μου, στην τρίτη από τις μικρές ομάδες. Χωρίς να στερείται και αυτή ιστορικών περγαμηνών, αποφάσισε να αλλάξει, από ανία ίσως, τους κανόνες του παιχνιδιού. Ετσι, θα κατεβεί στο πρωτάθλημα χωρίς σταθερό όνομα, με εναλλασσόμενο αρχηγό, αφήνοντας στους παίκτες την απόλυτη πρωτοβουλία των κινήσεών τους, ούτως ώστε ο καθένας να μπορεί να λέει και να κάνει ό,τι θέλει. Εξαιρετική τακτική κι όποιον πάρει η μπάλα!
Ο κ. Γεράσιμος Βώκος είναι καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
