Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr

Ματαιοδοξία και Σαρκοζί
Ο κ. Κωνσταντίνος Δ. Μάλλιος, από την Αθήνα, γράφει:

Η φωτογραφία που δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» (12.6.2009) και η οποία δείχνει τον γάλλο πρόεδρο Σαρκοζί να εκφωνεί λόγο ανεβασμένος σε σκαμνάκι για να εξομοιωθεί… υψιακά (!) με τον πρόεδρο Ομπάμα, φανερώνει αν μη τι άλλο τη ματαιοδοξία του ανδρός. Ο γάλλος πρόεδρος ασφαλώς γνωρίζει ότι αρκετές από τις παγκόσμιες ιστορικές προσωπικότητες δεν φημίζονταν και τόσο πολύ για το υψηλό τους ανάστημα. Χαρακτηριστικό εν προκειμένω παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του συμπατριώτη του Μεγάλου Ναπολέοντα που το χαμηλό του ύψος δεν τον εμπόδισε να γράψει ιστορία (και μάλιστα τι ιστορία!). Η αύξηση εξάλλου του ύψους του αναστήματος του Σαρκοζί μέσω των υψηλών τακουνιών των υποδημάτων του σίγουρα δεν του περιποιεί τιμή και ούτε πρόκειται να αυξήσει την υστεροφημία του. Οι συμπατριώτες του, όταν τον εξέλεξαν αρχηγό τους, γνώριζαν το σωματικό του ύψος, ενδεχομένως όμως όχι και την άκρατη ματαιοδοξία του.

Λάβαμε
* «Σχετικά με τις απεργίες των ελλήνων ξεναγών» έγραψε και μάς απέστειλε εκτενέστατο κείμενο- το οποίο είναι αδύνατον να δημοσιευθεί στον διαθέσιμο για τις επιστολές χώρο- η κυρία Αθηνά Γεωργιάδου.

* Η κυρία Μάρα Σ. Σιάμπου, από την Κηφισιά της Αθήνας, γράφει: Μεταναστευτική πολιτική με «σκούπες και φαράσια» δεν γίνεται. Τα προηγμένα κράτη χρειάζονται φτηνά εργατικά χέρια. Στην ΕΕ πρέπει να κατανοήσουν ότι το πρόβλημα είναι, πρωτίστως, ανθρωπιστικό. Οι μετανάστες θα επαναπροωθηθούν στις εμπόλεμες πατρίδες τους; Θα πάνε στο «στόμα του λύκου»; Από εκεί που έφυγαν για να σωθούν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους; Θα διαψευσθεί το όνειρό τους για ασφαλή ζωή; Κανείς δεν θέλει να εγκαταλείπει την πατρίδα του και την οικογένειά του. Αναγκάζεται.

* Ο κ. Γεώργιος Ν. Χαρμαντάς, από τη Μεταμόρφωση Αττικής, γράφει: Δεν εγκρίνω την πάσης φύσεως δικτατορία, οπωσδήποτε την ολιγαρχία, αμφότερες δημιουργούς ψυχοπαθών ηγετών, δεν έχω καλή γνώμη για τα θεοκρατικά καθεστώτα. Ψάχνοντας για ιδανικές λύσεις αναγκαστικά καταλήγουμε πάντα στη δημοκρατία, εφόσον κανείς δεν έχει να προτείνει κάτι λιγότερο επικίνδυνο, λιγότερο ζημιογόνο, λιγότερο δαπανηρό, λιγότερο περίπλοκο.

* Για τον Απόστολο Παύλο το γράμμα του κ. Νικηφόρου Δ. Κυρτάτα, πλοιάρχου, από το Χαλάνδρι της Αθήνας.

* Ο κ. Σπύρος Μπαζίνας γράφει: Εάν θέλεις ειρήνη, ετοιμάζεσαι για πόλεμο. Οποιος δεν θέλει ειρήνη ή δεν διδάσκεται από την Ιστορία, δεν ετοιμάζεται για πόλεμο. Αυτός πρώτα αναγκάζεται σε υποχωρήσεις και τέλος οδηγείται στον πόλεμο και στη σκλαβιά. Σε μια εποχή όπου η χώρα μας αντιμετωπίζει πλήθος απειλών, η μείωση της θητείας και των εξοπλισμών είναι κυριολεκτικά πολιτική αυτοκτονίας. Η προβαλλόμενη ως δικαιολογία μείωση των αμυντικών δαπανών ώστε να χρησιμοποιηθούν για να ασκηθεί κοινωνική πολιτική είναι έωλη. Οταν απειλείται η ακεραιότητα της χώρας, δεν μπορούμε να σκεπτόμαστε πώς θα περάσουμε καλύτερα. Η προβαλλόμενη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αφού είμαστε στην ΕΕ, είναι επίσης εντελώς αβάσιμη.

Μην πυροβολείτε τον πιανίστα
Ο κ. Γ. Λακόπουλος, δημοσιογράφος του «Ελεύθερου Τύπου», γράφει:

Μετά την οδυνηρή απόφαση να κλείσει ο «Ελεύθερος Τύπος» κατακλύζουν τον δημόσιο χώρο δύο στοιχεία. Από τη μια το πραγματικό πρόβλημα που αφορά το προσωπικό. Στο σύνολό του, όχι μόνο τους δημοσιογράφους. Κυρίως αυτούς που υπήρχαν στο δυναμικό της εφημερίδας από παλιά και τα νέα παιδιά που μόλις ξεκίνησαν. Οσοι εντάχθηκαν από το 2006, με την αλλαγή ιδιοκτησίας, το επέλεξαν. Ουδείς τους οδήγησε βιαίως στον «ΕΤ».

Το διαπραγματεύτηκαν με τους όρους της αγοράς, οι περισσότεροι. Αυτοί οι όροι αποφέρουν προνόμια και καλές αμοιβές. Αλλά περιέχουν ρίσκο και το ήξεραν. Αλλωστε, όσοι είχαν αντιρρήσεις αποχώρησαν με ευπρέπεια.

Από την άλλη, κυριαρχούν η υποκρισία, ο κανιβαλισμός, τα πολιτικά και συνδικαλιστικά παιχνίδια που υποκρύπτουν υπόγειες επιδιώξεις και τα ξεκαθαρίσματα παλαιών λογαριασμών. Μισές αλήθειες φτιάχνουν ολόκληρα ψέματα – είτε με προχειρότητα είτε με σκοπιμότητα. Λείπει ο κοινός νους, το αληθινό ενδιαφέρον για όσους θίγονται και περισσεύει ο λαϊκισμός. Αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες αδικεί την εφημερίδα και τους εργαζομένους. Αυτούς που χάνουν τη δουλειά τους και ίσως δεν βρουν ποτέ άλλη, λόγω της κρίσης.

Αδικεί όμως και τους Αγγελόπουλους. Δεν παρέλαβαν μια επιτυχημένη εφημερίδα και την έκλεισαν – όπως διατείνονται ορισμένοι. Ενα κουφάρι παρέλαβαν και προσπάθησαν να το αναστήσουν. Πήραν ένα «αχούρι» και δημιούργησαν ένα «σαλόνι», με εξαιρετικές συνθήκες εργασίας, από πλευράς υποδομών.

Χρηματοδότησαν υγιώς, γενναιόδωρα και με πάθος- ενίοτε και αφελώς- το σχέδιο μετεξέλιξης και επιβίωσης της εφημερίδας. Διευκόλυναν με κάθε τρόπο την ανάπτυξή της. Ως εφημερίδας, όχι ως κομματικού εργαλείου. Δεν έκαναν παρεμβάσεις στη δημοσιογραφική εργασία, με ιδιοτελείς επιδιώξεις.

Με τα δικά τους λεφτά δεν κράτησαν απλώς ζωντανή για τρία χρόνια μια «τελειωμένη» υπόθεση. Αλλά δημιούργησαν τις προϋποθέσεις να φτάσει στο επίπεδο της «Καθημερινής» ή του «Βήματος». Εκατοντάδες εργαζόμενοι είχαν δουλειά και τα ασφαλιστικά ταμεία εισέπρατταν υψηλές εισφορές.

Τελικά δεν τα κατάφεραν. Αλλά στο άγριο σαλούν των ΜΜΕ μην πυροβολείτε τον πιανίστα. Η ευθύνη μοιράζεται σε πολλούς και καταλήγει φυσικά στις επιλογές και στους χειρισμούς τους. Εκαναν λάθη και τα πλήρωσαν ακριβά- στην κυριολεξία. Αλλά δεν είχαν μόνο «φιλοδοξίες». Είχαν καλές προθέσεις και κουλτούρα δημιουργίας. Απλώς δεν ήξεραν τα Μυστικά του Βάλτου.

Ορθοπαιδική και ορθοπεδική
Ο κ. Φωκίων Τοπάλης, υποστράτηγος ΠΒ ε.α., φιλόλογος, από τη Θεσσαλονίκη, γράφει:

Ο όρος αυτός, ως ιατρική ειδικότητα, εισήχθη στη χώρα μας περί το τέλος της δεκαετίας του 1950 ως «ορθοπεδική». Αιφνιδίως, τα τελευταία χρόνια, με πρωτοβουλία ιατρών που μετεκπαιδεύτηκαν στην Αγγλία, προέκυψε μιμητικά ο όρος «ορθοπαιδική». Λέγεται ότι το 1741 ο γάλλος ιατρός Νικολά Αντρύ, καθηγητής του Πανεπιστημίου των Παρισίων, έπλασε τον ανωτέρω όρο, επειδή θεράπευε παιδιά με δυσπλασίες. Ο όρος στη γαλλική αποδίδεται ως orthop die ή orthop dique και στην αγγλική ως orthopa dics (με τη δίφθογγο ae, λόγω ανάγκης σωστής προφοράς). Αν δεχθούμε όμως το νέο αυτό κατασκεύασμα, το οποίο διευρύνεται στις πινακίδες όλο και περισσοτέρων ιατρών στη χώρα μας, θα πρέπει συνεκδοχικά να δεχθούμε και τον όρο «ορθογεροντική»! Διότι ανάγκη συνδρομής της ειδικότητας αυτής έχουν και ενήλικες και ιδιαίτερα γέροντες. Τα περισσότερα σοβαρά λεξικά και εγκυκλοπαίδειες της γλώσσας μας, με προεξάρχον το λεξικό του αειμνήστου καθηγητού της Φιλοσοφικής Σχολής των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης και Αθηνών και ακαδημαϊκού Ιωάννη Σταματάκου, αναγράφουν τον όρο ως «ορθοπεδική». Η ετυμολογία του: ορθός + πέδον (το πέδον = το έδαφος/ από όπου και κράσπεδον, δάπεδον, πεδίον, πους κλπ.). Ετσι αποδίδεται σωστά η έννοια της λέξης, σημαίνουσας: «επανορθώνω ή αποκαθιστώ φυσικές ή επίκτητες σωματικές δυσπλασίες».

Η απόφαση που χρειάζεται
Ο κ. Θεμ. Χρ. Σαράκος, από την Εκάλη της Αττικής, γράφει:

Τα τελευταία χρόνια η πατρίδα μας έχει αύξηση στις παρανομίες σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και των Βαλκανίων, σε θέματα δημόσιας τάξης, πυρπόλησης δασών, εισροής παράνομων μεταναστών και γενικά εγκλημάτων κατά της περιουσίας (ληστείες- κλοπές- απαγωγές), και συνεχείς επιθέσεις κατά τραπεζών, αστυνομικών τμημάτων κ.ά. Και τίθεται το ερώτημα μήπως θα έπρεπε οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών να ενημέρωναν τους πολίτες μας για τα θέματα αυτά ή μήπως θα έπρεπε οι αντιμετώπιση των καταστάσεων αυτών να γίνεται με περισσότερη προσοχή και αυστηρότητα, π.χ. αύξηση των ποινών. Δεν είναι περίεργο ότι τα άλλα κράτη των Βαλκανίων είναι σε καλύτερη μοίρα από εμάς; Αν ακόμη ανατρέξουμε και στα θέματα φοροδιαφυγής, φαυλότητας στη διοίκηση και χαλαρότητας σε κάθε ενέργεια του κράτους, βλέπουμε ότι και εκεί η χώρα μας βρίσκεται στη χειρότερη θέση. Πιστεύω ότι η πολιτική μας ηγεσία πρέπει να καταλάβει πια ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. «Οι καιροί ου μενετοί». Μια απόφαση χρειάζεται, αλλά σύντομα.

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr