Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μια ιδιότυπη άσκηση πολυεθνικής δημοκρατίας, η οποία όμως δεν έχει καταφέρει ως σήμερα να συγκινήσει τους λαούς της Ευρώπης. Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι, ενώ πρόκειται για τον μοναδικό ευρωπαϊκό θεσμό τον οποίο καλούνται να διαμορφώσουν με την ψήφο τους οι ευρωπαίοι πολίτες, αυτοί αρνούνται να το πράξουν. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η αποχή κυμάνθηκε γύρω στο 60%, ενώ στις χώρες που εντάχθηκαν τελευταίες, όπως η Ρουμανία, έφθασε το 72%. Αυτό σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον απόμακρο γραφειοκρατικό χαρακτήρα της και να πείσει για τη δυνατότητά της να δώσει λύσεις στα καθημερινά προβλήματα. Και είναι ακριβώς αυτά τα καθημερινά προβλήματα (που διογκώθηκαν από τη δεινή οικονομική κρίση) τα οποία κυριάρχησαν, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων να απορροφηθεί από την εσωτερική πολιτική διαμάχη σε κάθε χώρα. Ετσι ουσιαστικά είχαμε ένα άθροισμα εθνικών εκλογών.

Ξεκάθαρο είναι ότι από την οικονομική κρίση επωφελήθηκαν κυρίως η Κεντροδεξιά και η ξενοφοβική Ακροδεξιά, αποδεικνύοντας το τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με την ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Οι ευρωεκλογές πρόσφεραν στους ψηφοφόρους την ευκαιρία να τιμωρήσουν τους «μεγάλους», χωρίς να επωμιστούν το κόστος της διακυβέρνησης από τα κόμματα διαμαρτυρίας. Και ενώ σε γενικές γραμμές τα κεντροδεξιά κόμματα διατήρησαν τη δύναμή τους, η Κεντροαριστερά αποδεκατίστηκε, εκτός από την Ελλάδα και τη Μάλτα. Σε μια περίοδο που είχε ανάψει η συζήτηση για «το τέλος του καπιταλισμού», ήλθε το «τέλος» των Σοσιαλιστών και των Σοσιαλδημοκρατών, κυρίως επειδή δεν κατόρθωσαν να αρθρώσουν μιαν αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση και να ανταποκριθούν στην αγωνία των μεσαίων στρωμάτων, ενώ η κρίση ηγεσίας που χαρακτηρίζει πολλά σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης υπογραμμίζει τις ξεπερασμένες ιδέες των ηγετών τους. Και είναι χαρακτηριστικό ότι οι Πράσινοι θριάμβευσαν εκεί όπου απέτυχε η παραδοσιακή Αριστερά.

Με τα δεδομένα αυτά, το νέο σκηνικό που θα διαμορφωθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση με την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας θα φέρει αναπόφευκτα τη σφραγίδα της Δεξιάς. Αν μάλιστα η Βρετανία οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές, τις οποίες όπως όλα δείχνουν θα κερδίσουν οι ευρωσκεπτικιστές Συντηρητικοί, η Ευρώπη θα οδηγηθεί σε νέες περιπέτειες, καθώς έχουν ζητήσει δημοψήφισμα για την πολύκροτη αυτή συνθήκη, η οποία έχει ήδη επικυρωθεί από το βρετανικό Κοινοβούλιο! Η προοπτική αυτή δεν θα υπήρχε αν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο με τη Συνθήκη της Λισαβόνας αποκτά αυξημένες αρμοδιότητες, είχαν επικρατήσει οι προοδευτικές δυνάμεις. Προφανές είναι ότι οι ευρωπαίοι ψηφοφόροι, απασχολημένοι με τα εσωτερικά τους προβλήματα, ούτε καν τα σκέφτηκαν όλα αυτά. Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει λοιπόν ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει για να καλύψει όχι μόνο το δημοκρατικό της έλλειμμα, αλλά και το έλλειμμα πληροφόρησης.