Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr

Η «στρουθοκάμηλος» και οι ελίτ
Ο κ. Γιώργος Τσιάμης, δρ Κοινωνικής Ψυχολογίας- κοινωνιολόγος, από την Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, γράφει:

Το 50% των Ελλήνων αρνήθηκε να συμμετάσχει στην κορυφαία εκδήλωση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, στις εκλογές, και αρκετοί από αυτούς που ψήφισαν προτίμησαν να δώσουν το μήνυμα του χλευασμού ενισχύοντας σχηματισμούς γραφικότητας αλλά και ακροδεξιάς επικινδυνότητας. Λαός κουρασμένος, χρεωμένος, απομονωμένος, αποφεύγει να τοποθετηθεί ενεργητικά, να συμμετέχει, να δρα συλλογικά, να παρεμβαίνει. Είναι η στιγμή που πρέπει να επιλέξει, είτε την υπέρβαση είτε την καθήλωση. Ολα δείχνουν ότι η στρουθοκάμηλος αποτελεί τη σταθερή του επιλογή. Βυθίζει βαθιά το κεφάλι του στην άμμο και αρνείται να ζήσει. Και αφήνει χώρο στο αβγό να ραγίσει, να ξεπροβάλει το κεφάλι του φιδιού. Και όσο το κεφάλι της στρουθοκαμήλου παραμένει βυθισμένο, τόσο μεγαλύτερος παραμένει ο κίνδυνος να ερμηνεύσει τη δαγκωματιά του φιδιού ως γλυκό βάλσαμο παρηγοριάς. Αντί να μετασχηματίσει την κολοβή αντιπροσωπευτική δημοκρατία σε συμμετοχική, κάνει ακριβώς το αντίθετο. Ελληνα πολίτη, καληνύχτα. (Φυσικά αυτό το κείμενο δεν αποτελεί συγχωροχάρτι για τις ελίτ μας.)

«Πρώτες σκέψεις»
Ο κ. Κώστας Χαϊνάς γράφει:

Τι εκφράζει η αποχή; Απογοήτευση από το πολιτικό σύστημα, διαμαρτυρία στο κόμμα, αδιαφορία για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ο δικομματισμός καλά κρατεί. Για τη ΝΔ ασφαλώς και δεν έχουν τελειώσει όλα. Στο επόμενο διάστημα θα δούμε τα περιθώρια ελιγμών. Προβάδισμα έχει το ΠαΣοΚ και ο Γ. Παπανδρέου, όμως οι πολίτες δεν έδωσαν ανοικτή επιταγή στην ηγεσία του που έχει πολλά να δείξει ακόμη και κυρίως να πείσει. Το ΚΚΕ συγκράτησε το μεγάλο τμήμα των δυνάμεών του, δεν μπόρεσε όμως να κερδίσει από τη δυσαρέσκεια προς το πολιτικό σύστημα νέους ψηφοφόρους, και αυτό κυρίως οφείλεται στον έντονο αντιευρωπαϊσμό. Η άνοδος του ΛΑΟΣ δείχνει και μια- μικρή έστω – ενίσχυση των φοβικών και εθνικιστικών χαρακτηριστικών. Οι Οικολόγοι Πράσινοι κατάφεραν να συγκεντρώσουν την κρίσιμη πολιτική μάζα που τους αναδεικνύει σε αυτόνομη πολιτική δύναμη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε, κυρίως γιατί οι προσδοκίες που είχε δημιουργήσει ο ίδιος ήταν πολύ μεγαλύτερες απ΄ αυτές που πραγματικά μπορούσε. Τα αποτελέσματα συνδέονται με τις αντιευρωπαϊκές επιλογές της ηγεσίας του και με τις πολιτικές που εφάρμοσε σε πολλά θέματα της εσωτερικής πολιτικής.

«Εκδίκηση νοημόνων»
Η κυρία Μ. Κορρέ γράφει:

Στην υποθετική περίπτωση που οι εταιρείες δημοσκοπήσεων έκαναν καλά τη δουλειά τους (δεν το αμφισβητώ), εκ του αποτελέσματος, μπορεί να βγει το εξής συμπέρασμα: οι πολίτες-ψηφοφόροι όχι μόνο βαρέθηκαν τα πολιτικά κόμματα και τις κραυγές τους, βαρέθηκαν επίσης και τους δημοσκόπους και απάντησαν- σκοπίμως – παραπλανητικά, ώστε να βγουν άλλα αποτελέσματα στα exit polls. Ενδεχομένως είναι η εκδίκηση των νοημόνων ανθρώπων που μυήθηκαν- δίχως να το ζητήσουνστην τηλεδημοκρατία των δημοσκοπικών εταιρειών και επέλεξαν να αποπροσανατολίσουν όσους θεωρούν πανεύκολο να ερμηνεύσουν και να προεξοφλήσουν μια κίνηση εντελώς προσωπική, πίσω από ένα παραβάν. Μήπως και οι πολιτικοί τελικά αυτό δεν κάνουν; (Δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών το βράδυ των εκλογών.)

Σχετικά με τον όρο «δημόσια διπλωματία»
Ο κ. Γεώργιος Ι. Χριστογιάννης, πρέσβης ε.τ., από την Αθήνα, γράφει:

Τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί σε πανεπιστημιακούς και δημοσιογραφικούς κύκλους ο όρος «Δημοσία διπλωματία». Είναι όρος εισαγόμενος, ως και άλλοι «επιστημονικοί» όροι, από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (Ρublic Diplomacy) και τείνει αβασάνιστα να γενικευθεί. Ο όρος, ή έστω η απόδοσή του στην ελληνική γλώσσα, είναι λανθασμένος και εν πάση περιπτώσει ατυχής. Κατ΄ αρχάς αποτελεί εννοιολογική αντίφαση. Η διπλωματία έπαυσε ήδη από τις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα να θεωρείται «μυστική», δηλαδή ως διεξαγομένη μεταξύ ανακτοβουλίων και στο ημίφως διπλωματικών διαβουλεύσεων, αλλά δεν κατέστη «δημοσία», γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα έπαυε να εκπληρώνει την αποστολή της ως κρατικής λειτουργίας. Διπλωματία είναι η τεχνική των διακρατικών διαπραγματεύσεων ή στα πλαίσια διεθνών οργανισμών. Η ιεραρχία της και οι μέθοδοι ασκήσεώς της έχουν καθιερωθεί από διεθνείς συνθήκες και τη διεθνή πρακτική. Στην εποχή μας, της προϊούσης εξειδικεύσεως, έχουν εξακτινωθεί κλάδοι της διπλωματίας, χωρίς να έχουν αποκοπεί από τον κύριο κορμό της. Εάν π.χ. ένα κράτος στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής θέλει να δώσει έμφαση στον τομέα των διακρατικών οικονομικών σχέσεων και να δραστηριοποιήσει προς την κατεύθυνση αυτή οικονομολόγους και επιχειρηματίες, μπορεί να γίνει λόγος περί «οικονομικής διπλωματίας». Εάν θέλει να εξάρει τον ρόλο των μορφωτικών ή πολιτιστικών διακρατικών σχέσεων πρέπει να γίνει λόγος περί «πολιτιστικής διπλωματίας». Η «πολιτιστική διπλωματία» είναι κρατική δραστηριότητα που υλοποιείται με τη συνδρομή διανοουμένων και καλλιτεχνών και δεν μπορεί να ενταχθεί στον όρο «δημόσια διπλωματία». Παράπλευρα της κυρίως διπλωματίας μέσα, όπως ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συνεντεύξεις, άρθρα και άλλα δημοσιεύματα που αποβλέπουν κυρίως στον επηρεασμό της κοινής γνώμης στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό, αποτελούν «επικοινωνιακή πολιτική» και δεν πρέπει να χαρακτηρίζονται «δημόσια διπλωματία».

Ο Εθνικός Κήπος και η ανάπλασή του
Η κυρία Νένα Ρήγα, από το Χαλάνδρι της Αθήνας, γράφει:

Διάβασα για τα σχέδια του δημάρχου να αναπλάσει τον Εθνικό Κήπο και ανατρίχιασα. Σχεδιάζουν, λέει, νέα περίφραξη (η παλιά τι έχει;), φωτισμό (θα τον ανοίγουν και το βράδυ;), επέκταση της παιδικής χαράς και του ζωολογικού κήπου (σε βάρος του πρασίνου ασφαλώς). Και ο προϋπολογισμός; 7.500.000 ευρώ. Αλλά είναι καιρός για τέτοια έξοδα σε μια πόλη που τα προβλήματα περισσεύουν; Είναι αυτά τα έργα αναγκαία ή μήπως είναι μέχρι και επικίνδυνα; Πρόσφατα στο Χαλάνδρι είχαμε μια παρόμοια εμπειρία με σχέδια ανάπλασης του προστατευόμενου φυσικού σχηματισμού και τοπίου της Ρεματιάς Πεντέλης- Χαλανδρίου, που περιελάμβαναν από φωτοβολταϊκά συστήματα μέσα στο δάσος μέχρι αθλητικά κέντρα και κέντρα εκπαίδευσης, καθώς και ένα θέατρο 1.000 θέσεων σε αντικατάσταση του παλαιού των 600. Η δυναμική αντίδραση της τοπικής κοινωνίας είχε ως αποτέλεσμα τη ματαίωση των καταστροφικών αυτών σχεδίων. Το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα με τον Εθνικό Κήπο. Ο Κήπος μας πρέπει να διατηρηθεί, να συντηρηθεί και όχι να αναπλαστεί.

Πάγκαλος, ΠαΣοΚ και ΚΚΕ
Ο κ. Ευάγγελος Ι. Λαζαρίδης, από το Μαρούσι της Αθήνας, γράφει:

Οι αρχές τις οποίες υπηρετούν τα ΚΚ, σε μεγάλο μέρος τους, αποτελούν το επιθυμητό για τους περισσότερους πολίτες. Αλλο όμως είναι το επιθυμητό και άλλο το εφικτό. Αυτό που μετρά είναι η σταθερή θέση των κομμουνιστών. Οι σοσιαλιστές δεν έχουν σταθερές θέσεις, μεταβάλλουν συχνά τα πιστεύω τους. Κατηγορεί ο κ. Πάγκαλος το ΚΚΕ ότι εμπλέκεται στο σκάνδαλο Γερμανός και ότι έχει ασυλία από τους ελέγχους της Εφορίας. Και οι δύο κατηγορίες είναι βαριές. Για να μιλήσει κανείς για σκάνδαλο σε τέτοιο επίπεδο, όπως η κατηγορία συμμετοχής σε σκάνδαλο κόμματος που εκπροσωπείται στη Βουλή πρέπει να έχει, αυτός που κατηγορεί, πλήρεις και αδιαμφισβήτητες αποδείξεις. Αν το υποθέτει ενώ το σκάνδαλο ερευνάται από τη Δικαιοσύνη, περιμένει την απόφαση της Δικαιοσύνης. Οταν θα υπάρξει τελεσιδικία, κι αν το συμπέρασμα είναι ότι όντως υπήρξε σκάνδαλο, τότε και μόνο κατηγορεί ένα κόμμα, με τα στοιχεία ότι μετέχει, το κόμμα, σε σκάνδαλο και θέτει θέμα διάλυσης του συγκεκριμένου κόμματος. Κάθε πρωθύστερη αναφορά είναι βιαστική και εύκολα ο πολιτικός μπορεί να κατηγορηθεί ότι αδίκως κατηγορεί ένα κόμμα. Εθεσε ο κ. Πάγκαλος θέμα φοροτεχνικής ασυλίας για τη Γερμανός ΑΕ, η οποία εξαγοράστηκε από εταιρεία η οποία ελεγχόταν από το ελληνικό Δημόσιο. Υπό την έννοια αυτή, η Γερμανός ΑΕ δεν ξέρω ποία σχέση μπορεί να έχει με το ΚΚΕ και πώς το ΚΚΕ μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του για να μην υποστεί η Γερμανός ΑΕ τους κατά τον νόμο ελέγχους. Το θέμα που θέτει ο κ. Πάγκαλος είναι μετρήσιμο· διερωτώμαι γιατί δεν θέτει το ΠαΣοΚ θέμα στη Βουλή, προκειμένου να συζητηθεί σε επίπεδο αρχηγών. Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr