Το άρθρο 86 παρ. 3 του Συντάγματος αναθέτει στη Βουλή να κρίνει αν πρέπει να συγκροτηθεί κοινοβουλευτική επιτροπή για να ερευνήσει την ευθύνη υπουργών για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Στους βουλευτές που απαρτίζουν την επιτροπή αναθέτει την προκαταρκτική εξέταση και τη διατύπωση πορίσματος. Το πόρισμα εισάγεται στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου όλοι οι βουλευτές οφείλουν να το μελετήσουν και να ψηφίσουν αν πρέπει να ασκηθεί ποινική δίωξη ή όχι. Και στα τρία αυτά στάδια οι βουλευτές καλούνται να ασκήσουν έργα δικαστικά. Είναι όμως εξαιρετικά αμφίβολο αν έχουν την ανεξαρτησία και αμεροληψία που το Σύνταγμα (άρθρο 87 παρ. 1) και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 6 παρ. 1) θεωρούν απαραίτητες για κάθε δικαστική κρίση. Η κοινή γνώμη δεν πιστεύει ότι οι βουλευτές μένουν ανεπηρέαστοι από την κομματική τους ένταξη και από τις συνέπειες που η απόφασή τους θα επιφέρει. Η κομματική αντιπαράθεση και η σκοπιμότητα δεν εγγυώνται νηφαλιότητα και αντικειμενικότητα. Η άσκηση από τη Βουλή δικαστικών έργων έχει ως αποτέλεσμα άλλοτε να διώκονται υπουργοί από κομματική εμπάθεια ή υπολογισμό και άλλοτε να μη διώκονται από αλληλεγγύη. Ανάλογα με την πολιτική συγκυρία…