ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι η επιβολή της «έκτακτης εισφοράς» από την κυβέρνηση είναι ένα σπασμωδικό και εξαιρετικά προβληματικό μέτρο, το οποίο δείχνει προχειρότητα και ροπή σε αυθαίρετες πρακτικές. Σήμερα αναδεικνύονται με ενάργεια και πληρότητα τα προβλήματα που ανακύπτουν, μεταξύ των οποίων, βέβαια, προεξάρχον είναι η αντίθεση με το Σύνταγμα, σε σχέση με την αναδρομική εφαρμογή (για τα εισοδήματα του 2007) του συγκεκριμένου μέτρου, το οποίο πράγματι- παρά τη φιλότιμη προσπάθεια που έκανε η κυβέρνηση, μέρες που είναι, «να βαφτίσει το κρέας ψάρι»- δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί φόρος (καθώς αποτελεί, σύμφωνα με τη νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας, «αναγκαστική, άμεση και οριστική χρηματική παροχή προς τη δημόσια εξουσία, που επιβάλλεται για την εξυπηρέτηση γενικών κρατικών σκοπών, χωρίς πρόβλεψη ειδικής αντιπαροχής του κράτους προς τους φορολογουμένους»). Στο σημείο αυτό, μάλιστα, πρέπει να επισημανθεί ότι η επιβολή του μέτρου παρουσιάζει και ένα δεύτερο συνταγματικό πρόβλημα, καθώς δεν πληρούται ούτε η επιταγή του άρθρου 4 παρ. 5 του Συντάγματος για αναλογική κατανομή των φορολογικών βαρών, λόγω της συγκεκριμένης ισοπεδωτικής εφαρμογής του, για όλους όσοι υπερβαίνουν ένα ορισμένο εισόδημα (πέρα από τον στρεβλό τρόπο υπολογισμού αυτού του εισοδήματος, αλλά και το ότι αυτό αφορά, λόγω της φοροδιαφυγής, κυρίως τους μισθωτούς). Νομίζω ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να ξανασκεφτεί σοβαρά τον τρόπο εφαρμογής του μέτρου, διότι όσο επιτακτικές κι αν είναι οι οικονομικές ανάγκες της (για τις οποίες, ως γνωστόν, ευθύνεται προεχόντως η ίδια…) δεν δικαιούται σε καμία περίπτωση να τις επικαλείται σαν πρόσχημα για να παραβιάζει το Σύνταγμα, κατά τη συνήθη πρακτική της. Ούτε βέβαια δικαιούται να «ρισκάρει» τόσο έντονα, ελαφρά την καρδία, τη δικαστική ανατροπή τής εν λόγω εισφοράς, ανατροπή η οποία μας φαίνεται ιδιαίτερα πιθανή.
Ο κ. Γιώργος Χ. Σωτηρέλης είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
