Oι ιπποπόταμοι είναι χαριτωμένα ζώα, οπότε δεν είμαστε σίγουροι αν το ΚΚΕ ήθελε να προσβάλει τον κ.Θόδωρο Πάγκαλο όταν τον προέτρεπε να αναζητήσει πρότυπο στα παχύδερμα. Είμαστε όμως σίγουροι ότι υπήρχε μεγάλος θυμός όταν καλούσε διασημότητες να τον καταδικάσουν σε αφιέρωμα με τίτλο «Κουρελαρία Πάγκαλου», με κείμενα από καλλιτέχνες όπως η τραγουδίστρια Σούλα Βαζούρα και ο ηθοποιός Σπύρος Μπιμπίλας. Το αφιέρωμα ήταν απάντηση σε δήλωση του κ. Πάγκαλου που αξιολογούσε τον «Ριζοσπάστη»ως το χυδαιότερο έντυπο της χώρας. Αυτά ειπώθηκαν πριν από δύο χρόνια, αλλά θα μπορούσαν να είχαν διατυπωθεί πριν από δύο ημέρες ή δύο δεκαετίες. Η ανταλλαγή κοσμητικών επιθέτων έχει ιστορία 40 χρόνων, από τότε που ο κ. Πάγκαλος, ανήκοντας στις τάξεις της κατακόκκινης παράταξης, αμφισβήτησε (mon Dieu!) την επίσημη γραμμή. Για να τον επαναφέρει στον ίσιο δρόμο ο γενικός γραμματέας του είπε, υπερηφανευόμενος, ότι άλλες εποχές τους διαφωνούντες τους τουφέκιζαν.

Oι δύο πλευρές παρεκτρέπονται συστηματικά, εκστομίζοντας ανίερες χοντράδες. Ο κατάλογος με τα ευφυολογήματα και τις κατηγορίες είναι μακρύς- θα μπορούσε να τυπωθεί ως λεκτικό κέντημα και να γελάμε ώρες. Εχει ενδιαφέρον μία παράμετρος: στο προσκήνιο αυτής της αντιπαράθεσης υπάρχει ο μονήρης και το πλήθος. Ο κ. Θ. Πάγκαλος βρίζει, ειρωνεύεται, γελοιοποιεί, σαρκάζει, παραβιάζει κάθε όριο πολιτικού πολιτισμού αλλά βάζει την τζίφρα του. Μιλάει για τον εαυτό του χωρίς να ζητεί συνεργάτες και προστάτες. Στην άλλη πλευρά βρίσκεται το 8% των Ελλήνων (περίπου, με βάση τις δημοσκοπήσεις), μαζί με τα 80 χρόνια της ιστορίας τους. Παρά το πλεονέκτημα της ομάδας διαρκώς γίνονται προσπάθειες στρατολόγησης εχθρών του Πάγκαλου. Οι καλές πένες του «Ριζοσπάστη», βουλευτές αλλά και απλοί σύντροφοι μέσα από τις σελίδες του ημερήσιου κομματικού οργάνου, καταφέρονται εναντίον του ενός. Η διαφορά: από την πλευρά του βουλευτή του ΠαΣοΚ πέφτουν πολιτικές μπηχτές (εμπαθείς, ανυπόστατες, υβριστικές αλλά τουλάχιστον πολιτικές) και από την άλλη γίνεται επίθεση επί των προσωπικών, για το φυσικό εκτόπισμα ή για τον παππού-δικτάτορα. Το χειρότερο: αμφισβητούν την αυτενέργεια με ανακοινώσεις όπως«του έχουν αναθέσει καταμερισμό από την ηγεσία του ΠαΣοΚ», ως εάν να χρειάζεται να είναι κάποιος βαλτός για να πει κάτι αιχμηρό.

HκυρίαΑλέκα Παπαρήγαάλλαξε την προηγούμενη εβδομάδα τα δεδομένα. Αναζήτησε σύμμαχο στο στρατόπεδο του αντιπάλου. Ούτε λίγο ούτε πολύ, με την επιστολή της προς τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ κ.Γ. Παπανδρέου , ζητεί να τραβήξουν το αφτί του 70χρονου πρώην υπουργού. Αναφέρεται σε δύο από«τις πολλές απαράδεκτες τοποθετήσεις του στελέχους». Αντιγράφουμε: «Η πρώτη αφορούσε στην εκτίμηση ή στην υπόνοια ότι ο χώρος του ΚΚΕ του βάζει γκαζάκια, εννοώντας προφανώς την περίπτωση δύο επιθέσεων που δέχθηκε ο ίδιος την ίδια μέρα στο γραφείο του και στο σπίτι της κόρης του». Για μια στιγμή… Ακριβώς τα ίδια λέει το ΚΚΕ για τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλαδή στηρίζει και εμπνέει τα γκαζάκια; Μήπως λοιπόν ο Περισσός δικαιούται αποκλειστικά να επινοεί υποκινητές επιθέσεων και να αποδίδει ευθύνες; Αν είχαμε πνεύμα new age θα λέγαμε ότι ο κ. Πάγκαλος απλώς τούς επιστρέφει το κακό κάρμα…

Eνα ακόμη σημείο της επιστολής: «Η δεύτερη περίπτωση αφορά στην ομιλία του σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Ναύπλιο και ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του Γρηγόρη Φαράκου.Στη συγκεκριμένη εκδήλωση ανέφερε ότι αν το ΚΚΕ νικούσε το 1949 τότε θα σκότωνε όλους τους αντιφρονούντες Ελληνες και ένα μέρος μελών και στελεχών του». Η δήλωση θα ήταν κατακριτέα αν είχε ακουστεί σε επιστημονικό συμπόσιο καθώς η Ιστορία απορρίπτει τις υποθέσεις του τύπου «αν αυτό, τότε τι…». Σε μια συζήτηση, όμως, τα πάντα επιτρέπονται. Μήπως όλοι δεν έχουμε αναρωτηθεί, κάποια στιγμή, τις διαφορετικές εκβάσεις ιστορικών στιγμών; Ο κόσμος λατρεύει τις νοερές ανατροπές δεδομένων. Γι΄ αυτό και έχουν απήχηση θεάματα και αναγνώσματα όπως το«Fatherland»τουΡόμπερτ Χάρις– που εκτυλίσσεται στη δεκαετία του ΄60, με τους ναζιστές να εμφανίζονται ως νικητές του πολέμου.

Στη διαμάχη Πάγκαλου- ΚΚΕ οι δύο πλευρές ρίχνουν λάδι στη φωτιά και το κάνουν με το ίδιο κέφι. Δεν είναι λόγια που ξεφεύγουν, είναι επεξεργασμένα επί μακρόν. Γιατί λοιπόν η κυρία Αλέκα Παπαρήγα επιχειρεί να φιμώσει τον αντίπαλο, απευθυνόμενη εγγράφως στον κηδεμόνα του; Τον Θόδωρο Πάγκαλο δεν μπορούν να τον συμμαζέψουν, δεν μπόρεσαν ποτέ. Είπαμε: είναι ιπποπόταμος. Και όπως ξέρετε όλοι στην πλάτη του ζει και τρέφεται ο μαύρος λιμνοκόρακας.