Υπάρχει μόνο ένα επίθετο που μπορεί να χαρακτηρίσει την κυβέρνηση, από τον Πρωθυπουργό ως τον πλέον άσημο υφυπουργό: τραγικοί. Ακούγοντάς τους να μιλάνε στα διάφορα τηλεπαράθυρα και talk shows αισθάνεσαι ντροπή και λύπη.
Από τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί για να διαχειριστούν τις τύχες σου αναμένεις σαφήνεια και λεπτομερή ανάλυση της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών που θα ανακόψουν την ύφεση. Αλλά στα λόγια του κ. Καραμανλή και των υπουργών του όλα αυτά απουσιάζουν. Ο Πρωθυπουργός αντιμετωπίζει την κατάσταση που γίνεται όλο και πιο δραματική σαν πολιτικός της δεκαετίας του ΄50. Με συνθήματα, ύφος και λόγο μαυρογιαλούρικο, που προκαλεί θυμηδία ακόμη και στους πιο φανατικούς οπαδούς του. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος στην ετήσια έκθεσή του μίλησε για ανάπτυξη 0,5% το 2009. Οι βιομηχανίες, ο τουρισμός και οι κατασκευές καταρρέουν και η έξοδος από το τούνελ, σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παραπέμπεται για μετά το 2010. «Είναι μόνο προβλέψεις» λένε οι υπουργοί της κυβέρνησης. Μόνο που τις δικές της προβλέψεις η κυβέρνηση τις έχει αναθεωρήσει προς τα κάτω από τον περασμένο Σεπτέμβριο τέσσερις φορές.
Eντάξει, λέει η κυβέρνηση, ακόμη και με ανάπτυξη 0,5% βρισκόμαστε σε καλύτερη κατάσταση από άλλες χώρες που θα περάσουν σε αρνητικά πρόσημα. Τραγικό λάθος, γιατί αυτό σημαίνει ότι θα καταστραφούν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Και λιγότερη εργασία σημαίνει χαμηλότερους μισθούς και χαμηλότερη κατανάλωση. Συνθήκες δηλαδή που ευνοούν μια κατρακύλα του ΑΕΠ σε αρνητικά πρόσημα, την οποία ο κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή του φαίνονται εντελώς απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουν. Μια κρίση η οποία εκτός από την εργασία θα στραγγαλίσει και τις επιχειρήσεις λόγω του περιορισμού της ζήτησης και της πιστωτικής ασφυξίας. Ολα αυτά θα μπορούσε να τα προβλέψει και να τα αναλύσει ακόμη και ένας πρωτοετής φοιτητής οικονομικής σχολής, αλλά φαίνονται αλαμπουρνέζικα για την κυβέρνηση.
Προχθές οι Βρυξέλλες ανήγγειλαν ότι οι θέσεις εργασίας που θα χαθούν στην Ευρώπη το 2009 θα ξεπεράσουν τα 3,5 εκατομμύρια και ζήτησε μέτρα κατά της ανεργίας. Εδώ η κυβέρνηση το μόνο που κάνει είναι να δίνει ελεημοσύνες λίγων δεκάδων ευρώ που βαπτίζει μέτρα στήριξης για τους ανέργους και τις ασθενείς τάξεις.
Ολοι, ακόμη και οι τραπεζίτες, μιλάνε για ριζικές αλλαγές στο μοντέλο οικονομίας και ανάπτυξης. Αλλά και αυτό το ακούν σαν αλαμπουρνέζικα οι τραγικές φιγούρες αυτών που μας κυβερνούν.
