Είπαν ότι ο κ. Καραμανλής στην εμφάνισή του την περασμένη Πέμπτη στα τηλεοπτικά δελτία των οκτώ δεν είπε τίποτε. Οτι ήταν μια παρέμβαση καθαρά επικοινωνιακή ( «σχολιαστή της επικαιρότητας» τον απεκάλεσε εύστοχα ο Αντ. Καρακούσης χθες) για να κλέψει από τον κ. Παπανδρέου την προσοχή των τηλεσχολιαστών. Συμφωνώ ως προς το επικοινωνιακό, διαφωνώ στο «δεν είπε τίποτε».

Το αντίθετο. Είπε πολύ σοβαρά και κατά τη γνώμη μου πολύ επικίνδυνα πράγματα. Ζήτησε κοινωνική ειρήνη από τα συνδικάτα και τις κοινωνικές ομάδες και συναινετική αντιπολίτευση από τα κόμματα. Δηλαδή ζήτησε κατάργηση δύο βασικών λειτουργιών της δημοκρατίας. Το δικαίωμα στους εργαζομένους και στις συνδικαλιστικές ενώσεις τους να διεκδικούν καλύτερες οικονομικές και εργασιακές συνθήκες και την υποχρέωση της αντιπολίτευσης να ασκεί αντιπολίτευση. Δύο λειτουργίες που μόνο σε αυταρχικά καθεστώτα αναστέλλονται. Φαίνεται ότι ο πανικός της κατάρρευσης έχει ενεργοποιήσει στη Δεξιά τα πρωτόγονα ένστικτά της. Αν μάλιστα αληθεύει αυτό που φαίνεται να διοχετεύει το Μαξίμου, ότι αυτό θα είναι το πρόσχημα (οι απεργίες και η κακή αντιπολίτευση) που θα επικαλεσθεί ο κ. Καραμανλής για να ζητήσει εκλογές, τα πράγματα είναι ακόμη πιο επικίνδυνα. Γιατί η ΝΔ, επικαλούμενη την έκτακτη ανάγκη στην οποία βρίσκεται η χώρα λόγω της οικονομικής κρίσης, θα ζητήσει ουσιαστικά τη λαϊκή εντολή για να αναστείλει (ή, αν σας φαίνεται ακραίο, να καταστείλει) βασικά δημοκρατικά δικαιώματα.

Ζούμε σε μια κατάσταση όπου όλα μπορεί να συμβούν. Οι συνθήκες είναι επικίνδυνες. Οχι μόνο για την οικονομία, το βιοτικό επίπεδο, τις εργασιακές σχέσεις, το κοινωνικό κράτος, αλλά και για την ίδια τη δημοκρατία. Ο φόβος των μικροαστών που βλέπουν να προλεταριοποιούνται, ο φόβος των ανέργων για τους ξένους που τους «κλέβουν τις δουλειές», ο φόβος των νέων για ένα μέλλον στο περιθώριο της εργασίας, ο φόβος των νοικοκυραίων για τη διογκούμενη εγκληματικότητα τροφοδοτούν το αίσθημα ανασφάλεας στην κοινωνία. Και η ΝΔ θα πάει στις επόμενες εκλογές καλλιεργώντας αυτά τα αισθήματα φόβου και ανασφάλειας. Παραφράζοντας το παλιό «Καραμανλής ή τανκς» σε «Καραμανλής ή χάος».

Η εξαθλίωση των πολιτών και η εξαθλίωση της πολιτικής δημιουργούν γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθούν οι σπόροι του αυταρχισμού. Σχηματίζουν ένα εκρηκτικό μείγμα που θυμίζει τις ημέρες της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η παραμονή της Δεξιάς στην εξουσία πρέπει να τελειώνει προτού να είναι αργά. Προτού το σύνδρομο της Βαϊμάρης μολύνει τη χώρα.

vmoulopoulos@dolnet.gr