«Αγαπητέ κύριε Κασιμάτη, Εκπληξη και αγανάκτηση με κατέλαβε διαβάζοντας την περασμένη Τετάρτη στη σελίδα σας την ανακοίνωση των “Ελεύθερων Λυρικών”. Αντιπαρέρχομαι τη γελοιότητα της δικαιολογίας που δίνουν για την κατάληψη της Λυρικής Σκηνής, ούτε σχολιάζω την αγραμματοσύνη τουςνα θεωρούν οπερέτες τις όπερες “Παλιάτσοι” και “Καβαλερία Ρουστικάνα”. Θέλω να σταθώ στο ότι μεταξύ εκείνων για τα οποία αιτιώνται(!) τους αρμοδίους είναι ότι στη διάρκεια της Κατοχής και όταν γίνονταν μαζικές εκτελέσεις στη Δράμα και μάστιζε την Ελλάδα ο λιμός του ΄42, η Λυρική λειτουργούσε και ανέβαζε λυρικά έργα.

Οι ανιστόρητοι. Δεν γνωρίζουν ότι ακριβώς ήταν μια επιτυχία των καλλιτεχνών και του προσωπικού που η Λυρική λειτουργούσε. Ετσι ανέβασε “Φιντέλιο” με την εξέγερση των κρατουμένων. Ετσι ανέβασε “Κάρμεν” με τη γελοιοποίηση των στρατιωτικών και τον θρίαμβο μιας Τσιγγάνας. Ετσι οι περίπου 400 εργαζόμενοί της μπορούσαν να παίρνουν από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό και από την Αρχιεπισκοπή ένα πιάτο νερόβραστα μακαρόνια την ημέρα και μισή κούτα τσιγάρα την εβδομάδα. Αγωνίστηκαν και διαδήλωσαν, με επικεφαλής την Ανθή Ζαχαράτου, τον Μαλιαγρό, τη Ναυσικά Βουτυρά (αργότερα Γαλανού), τον Βύρωνα Κολάση, την Ελλη Νικολαΐδου κ.ά., έξω από το Ολύμπια, το κτίριο της οδού Ακαδημίας, όταν οι Ιταλοί θέλησαν να το επιτάξουν για τις “ψυχαγωγικές ανάγκες” των Μελανοχιτώνων τους. Αγωνίστηκαν για να κρατήσουν ανοικτή μια όαση μέσα στη φρίκη της Κατοχής, διαδηλώνοντας ότι υπάρχει ελπίδα για κάτι καλύτερο, ότι δεν εξαφανίστηκε η ελληνική παρουσία στον πολιτισμό.

Ενδεκα μέλη και στελέχη της ΕΛΣ συνελήφθησαν και βασανίστηκαν στη διάρκεια της Κατοχής και μόνο από σύμπτωση δεν εκτελέστηκε ο Στάθης Γράψας της χορωδίας.

Κατοχικός διαδηλωτής» Το έπος του Γενικού Γραμματέα Ενημέρωσης κ. Πάνου Λειβαδά στις ΗΠΑ συνεχίζεται, εξελισσόμενο με τον αναμενόμενο τρόπο: από θριάμβου εις θρίαμβον…

Διαβάζω, λ.χ., στον καταιγισμό των πλούσιων ανακοινώσεων με τις οποίες ο κ. Λειβαδάς μάς κρατεί ενήμερους για την πορεία της εκστρατείας του: «Είχε πολύωρη συνάντηση με πολυμελή ομάδα στελεχών, τόσο της σύνταξης όσο και της διοίκησης του παγκόσμιου τηλεοπτικού δικτύου CΝΝ»! Πώς είπατε; «Πολύωρη»;

Και θέλετε να πιστέψουμε ότι τα στελέχη του CΝΝ είχαν να πετάξουν περισσότερες από δύο ώρες (διότι αυτό καταλαβαίνω εγώ ως «πολύωρη» συνάντηση) για να μιλήσουν με τον κ. Λειβαδά;

Και πώς τους μάγεψε ο κ. Λειβαδάς και τους καθήλωσε εκεί να τον ακούν; Διότι, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, «είχε την ευκαιρία να εκθέσει στους συνομιλητές του εκείνα τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας, που αποτυπώνουν με σαφήνεια την ανθεκτικότητα που επιδεικνύει εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης». Α, μάλιστα! Ετσι εξηγείται. Μια σκορδοκαΐλα είχαν οι Αμερικανοί: να μάθουν πώς τα καταφέρνει η Ελλάδα! Και, για καλή τους τύχη, έπεσαν επάνω στον κ. Λειβαδά.

Η κωμωδία του κ. Λειβαδά (που δεν πρέπει να συγχέεται με τον συνονόματό του καταξιωμένο θεατρικό επιχειρηματία)

ανέβηκε με επιτυχία και στο Σικάγο, όπου «διαβεβαίωσε τον δήμαρχο ότι η Ελλάδα και η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης θα προσφέρουν την εμπειρία τους και την τεχνογνωσία τους στην πόλη του Σικάγου, όπως το έπραξαν και προς το Πεκίνο τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Πολύ περισσότερο μάλιστα αφού το Σικάγο και η Αθήνα είναι αδελφές πόλεις»!

Διερωτώμαι ως πότε θα συνεχίζουμε αυτό το εκνευριστικό βιολί να υποτιμούμε τους άλλους ως ηλίθιους. Φυσικά, δεν εννοώ τους Αμερικανούς, οι οποίοι είναι κάθε άλλο παρά κορόιδα, όπως μας αρέσει να πιστεύουμε. Εννοώ εμάς εδώ, τους ιθαγενείς προς τους οποίους απευθύνονται με το πομπώδες ύφος τους οι αστείες ανακοινώσεις του κ. Λειβαδά. Καταλάβαμε, κύριε Λειβαδά. Ξέρουμε και εμείς κάτι λατινικά της πλάκας, όχι μόνον ο Αρης.

Ρer diem ή, μάλλον, carpe diem. Ο, τι προλάβουμε να ζήσουμε, δηλαδή, όσο κρατάει το όνειρο της εξουσίας.

(Πάντως, ο κ. Λειβαδάς πρόλαβε τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες που εξήγγειλε ο κ. Γιάννης Παπαθανασίου…) Κύριε διευθυντά

Είναι φανερό ότι ο Πρωθυπουργός δεν έχει τον έλεγχο της κατάστασης. Δεν ισχυρίζομαι ότι κομίζω γλαύκα, διότι παρατηρώντας την αδυναμία του να ηγηθεί υπό συνθήκες κρίσης, υποψιάζομαι ότι ίσως ποτέ να μην είχε τον έλεγχο της κατάστασης. Τώρα όμως, όπου- για να θυμηθούμε τον όρο του Χάρολντ Μακ Μίλαν- τα «γεγονότα» έρχονται όλα μαζί, η ανεπάρκεια του προσώπου σοκάρει. Οι ενδοπαραταξιακοί καβγάδες διεξάγονται πλέον σε επίπεδο Υπουργικού Συμβουλίου. Οποια επαγγελματική ομάδα έχει τη δυνατότητα να εκβιάσει την κυβέρνηση το κάνει· και τα όποια αιτήματά της ικανοποιούνται αμέσως. Η αργή και επώδυνη κατάρρευση της Νέας Διακυβέρνησης εξελίσσεται σε κωμωδία, καθώς διαπιστώνεται από υπουργό(!) της κυβέρνησης η έλλειψη εθνικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης, για να εξηγήσει ο ίδιος αργότερα ότι η διαπίστωσή του αποτελούσε κριτική στην αντιπολίτευση. Μόνος τομέας της Οικονομίας που ευημερεί είναι ο κατ΄ εξοχήν ευπροσάρμοστος στην παραμικρότερη χαλάρωση της έννομης τάξης: ο υπόκοσμος του κοινού εγκλήματος. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, η τρομοκρατία έκανε ξανά την εμφάνισή της. Δυστυχώς, τώρα πληρώνουμε εκείνο το περίφημο περίπτερο- το περίπτερο που δεν διοίκησε ο Κώστας Καραμανλής προτού αναλάβει τη διοίκηση της Ιδιορρύθμου Εταιρείας «Η Ωραία Ελλάς Ι.Ε.»…