Oι εκλογές, λένε, αποτελούν την ιερότερη πράξη της Δημοκρατίας. Το διδάσκουν από το Δημοτικό ως το Πανεπιστήμιο, το επαναλαμβάνουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν οι πολιτικοί, οι πολιτικοί επιστήμονες και οι συνταγματολόγοι. Οι εκλογές, λένε, αποτελούν την πολιτική έκφραση του λαού, την εντολή του να διαχειρισθούν τα συμφέροντά του, το παρόν και το μέλλον της ζωής του σε αυτούς που επιλέγουν. Αν αυτό δεν υπήρξε ποτέ ακριβώς αληθές, σήμερα φαίνεται ότι είναι απολύτως ψευδές.
Οι εκλογικοί νόμοι στην Ελλάδα ήταν πάντα υποταγμένοι στο περίφημο δόγμα της σταθερής διακυβέρνησης, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την αρχή της καθολικής ψηφοφορίας, θεμέλιο της Δημοκρατίας. Αλλά η σημερινή συζήτηση για αλλαγή του εκλογικού νόμου, πάλι παραμονή εκλογών, προχωρεί ένα βήμα παραπέρα. Είναι η δολοφονία κάθε έννοιας Δημοκρατίας. Είναι μια δημόσια πρόταση πραξικοπήματος για να σωθεί η «κομματική κάστα» της εξουσίας. Ζητεί να καταργηθεί η ισότητα της ψήφου που πρεσβεύει ότι σε κάθε ψηφοφόρο αναλογεί μία ψήφος και την καθιέρωση ψηφοφόρων (κατ΄ επέκτασιν πολιτών) δύο ταχυτήτων: η ψήφος που παίρνουν τα κόμματα εξουσίας αξίζει περισσότερο από τις άλλες.
Πριν από λίγες εβδομάδες έγραφα ότι οι ηγετικές τάξεις στην Ελλάδα επιχειρούν να μας οδηγήσουν πίσω, στις προ της αστικής επανάστασης εποχές. Αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα το έκαναν με τέτοια σπουδή. Είναι ολοφάνερο ότι βρίσκονται σε πανικό. Βλέπουν την ιδεολογική, πολιτική και οικονομική κατάρρευση του συστήματος και είναι έτοιμες να κάνουν τα πάντα για να το σώσουν και να σωθούν. Βάζοντας τη Δημοκρατία στον Προκρούστη. Αν δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας, την πετσοκόβουμε για να τη φέρουμε στα μέτρα μας. Αν το 40% δεν φθάνει να κάνουμε κυβέρνηση, το κατεβάζουμε στο 37%, στο 35%, στο 30% στο… Οταν οι μάσκες πέσουν, η μετάλλαξη της Δημοκρατίας σε ολιγαρχία δεν έχει όρια.
Ετσι, μετά την ελαστικοποίηση της εργασίας, των θεσμών και των συνειδήσεων, προχωρούμε στην ελαστικοποίηση της Δημοκρατίας. Η επιχείρηση έχει ήδη ξεκινήσει από τους εργολάβους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Η άνεση με την οποία κατεδαφίζουν τις συνταγματικές, πολιτικές και ηθικές αξίες του αστικού φιλελευθερισμού δείχνει με πόση υποκρισία υπερασπίζονταν και υπερασπίζονται αυτές τις αξίες.
Σήμερα που οι κοινωνικές συγκρούσεις επιστρέφουν στην Ιστορία, το σύστημα απαρνείται τους κανόνες του χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Και οι «αιώνιες» αρχές του δυτικού πολιτικού πολιτισμού θάβονται βαθιά μέσα στο χώμα. vmoulopoulos@dolnet.gr
