Η προφανής αδυναμία (ή ανικανότητα) της ΝΔ και του ΠαΣοΚ να συνεννοηθούν για την άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου ανοίγει την πόρτα μιας μακράς περιόδου πολιτικής και κυβερνητικής αστάθειας. Ανοίγει την πόρτα σε μια αλυσίδα εκλογικών αναμετρήσεων οι οποίες κινδυνεύουν να έχουν όλες το ίδιο αποτέλεσμα: την ανάδειξη ανίσχυρων κυβερνήσεων και τη δρομολόγηση της αμέσως επόμενης εκλογής.

Πρώτα εκλογές τον Απρίλιο, μετά τον Ιούνιο μαζί με τις ευρωεκλογές, ύστερα ακολουθεί η προεδρική εκλογή, έπονται οι δημοτικές του 2010- ακόμη κι αν τα πράγματα κυλήσουν με τον ομαλότερο τρόπο, το βέβαιο είναι ότι θα κυλήσουν όσο χειρότερα γίνεται για τη χώρα.

Οι ευθύνες για τον εκτροχιασμό είναι πολλές και έχουν ονοματεπώνυμο.

* Ευθύνεται ο Σημίτης, ο οποίος (σε συνεργασία με τον Σκανδαλίδη ) άλλαξε το εκλογικό σύστημα προς το αναλογικότερο. Δεν ξέρω αν πόνταραν στη «δεξιά παρένθεση» αλλά μάλλον διπλό κακό έκαναν στον τόπο: κυβερνάει μια Δεξιά η οποία αποδείχτηκε ανίσχυρη αλλά όχι παρένθεση!

* Ευθύνεται ο Καραμανλής, ο οποίος δεν προνόησε να αλλάξει το εκλογικό σύστημα κατά την πρώτη τετραετία του. Αν το είχε κάνει, τώρα η εκλογική διαδικασία θα ήταν πραγματικά λυτρωτική: η χώρα θα αποκτούσε μια ισχυρή κυβέρνηση και μια ισχυρή αντιπολίτευση. * Ευθύνεται ο Παπανδρέου, ο οποίος ενοχοποίησε την αυτοδυναμία του ΠαΣοΚ και καταδικάζει σήμερα μια μεγάλη παράταξη να διαπραγματεύεται με τον Αλαβάνο και τον Τσίπρα για μια συνεργασία που αν δεν φαινόταν ανέφικτη, θα έμοιαζε με εφιάλτη.

Oλα αυτά όμως ανήκουν στην ιστορία. Το ζητούμενο είναι πώς μπορεί υπό τις παρούσες συνθήκες να θωρακιστεί απέναντι στην οικονομική κρίση μια χώρα η οποία έχει πολιτικό πρόβλημα. Η απάντηση είναι μία και απλή: Δεν μπορεί! Οποια «λύση» κι αν προκύψει από τις επόμενες εκλογές, θα είναι (με τους σημερινούς συσχετισμούς) μια λύση της μαύρης στιγμής και της κακής ανάγκης.

Και οι λόγοι είναι δύο:

* Πρώτον, επειδή δεν υπάρχουν οι πολιτικές ηγεσίες που θα οδηγήσουν τη χώρα σε σίγουρο και ασφαλή δρόμο, ακόμη και με οριακές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Δεν υπάρχουν δηλαδή αυτοί που θα αβγατίσουν τους αριθμούς με τον χαρακτήρα τους.

* Δεύτερον, επειδή τα μικρά κόμματα παπαγαλίζουν μια «ηθική των πεποιθήσεων» και δεν εμφορούνται από καμία «ηθική της ευθύνης». Αμάθητοι από εξουσία, έχουν μετατρέψει την κατεδάφιση της εξουσίας σε ιδεολογική πρόταση και σε πολιτική πρακτική. Πώς ξαφνικά θα κυβερνήσουν;

Αυτοί οι δύο λόγοι περιγράφουν τη σημερινή «ελληνική τραγωδία». Αυτοί που θέλουν δεν μπορούν. Και αυτοί που θα έπρεπε να μπορούν δεν θέλουν. Είναι ένα απόλυτο κενό, το οποίο καλείται να διαχειριστεί τη σοβαρότερη οικονομική κρίση που γνώρισε ο τόπος. Το ζήτημα δυστυχώς δεν είναι ότι θα αποτύχουν. Το ζήτημα είναι ότι δεν δείχνουν καν τη διάθεση να δοκιμάσουν.