Για «τρικυμία μέσα σε ένα φλιτζάνι καφέ» και για «προσπάθεια θεατροποιήσεως» της γαλλικής πολιτικής ζωής μιλούσαν γάλλοι κυβερνητικοί παράγοντες, σχολιάζοντας ειρωνικά την ένταση η οποία δημιουργήθηκε τις τελευταίες ημέρες από τους Σοσιαλιστές στη γαλλική Εθνοσυνέλευση και την κατάθεση απ΄ την πλευρά τους προτάσεως δυσπιστίας εναντίον της κυβερνήσεως. Μάχη εντυπώσεων και στις δύο περιπτώσεις, από την οποία δεν εξαρτάται φυσικά η τύχη της κυβερνήσεως, η οποία διαθέτει την πλειοψηφία των εδρών στην Εθνοσυνέλευση.

Το ερώτημα όμως μήπως οι Σοσιαλιστές δεν διάλεξαν τον καλύτερο δυνατό χρόνο για να προχωρήσουν σε αυτές τους τις κινήσεις εξακολουθεί να απασχολεί όλους τους παρατηρητές. Η προσοχή όχι μόνον της αμερικανικής, αλλά ολόκληρης της διεθνούς κοινής γνώμης ήταν δεδομένο ότι τα τελευταία 24ωρα είχε συ γκεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στην ορκωμοσία του δημοφιλούς πρώτου αφροαμερικανού προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα- και τα γαλλικά μέσα ενημερώσεως δεν αποτελούσαν την εξαίρεση στον κανόνα.

Ποιον σκοπό επομένως εξυπηρετούσε στο διάστημα αυτό η δημιουργία επεισοδίων στην Εθνοσυνέλευση κατά τη συζήτηση του «γρουσούζικου» άρθρου 13 του νόμου για την αναθεώρηση του καταστατικού των κοινοβουλευτικών εργασιών, η αποχώρηση των Σοσιαλιστών και η «Μασσαλιώτιδα»; Ποιο σκοπό εξυπηρετούσε η αναγγελία της καταθέσεως προτάσεως μομφής και η εξαγγελία των στοιχείων του σοσιαλιστικού αντισχεδίου για την αντιμετώπιση της μεγάλης κοινωνικοοικονομικής κρίσεως, απ΄ την οποία συνεχίζει να δοκιμάζεται- και θα δοκιμάζεται δυστυχώς επί πολύ και για πολύ ακόμη- ολόκληρη η ανθρωπότητα;

Από πλευράς δημοσιότητας και οι δύο κινήσεις πέρασαν έτσι σε δεύτερη μοίρα. Και είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ακόμη και η εφημερίδα «Λε Μοντ» που διακρίνεται για τις συμπάθειές της προς τους Σοσιαλιστές δεν αισθάνθηκε ότι μπορούσε στην πρώτη της σελίδα της 22ας Ιανουαρίου να αφιερώσει χώρο στη σοσιαλιστική πρόταση μομφής. Οι Σοσιαλιστές έπρεπε ασφαλώς να το περιμένουν. Και η πιθανότερη εξήγηση για τις αποφάσεις τους είναι ότι έκριναν ότι δεν είχαν την πολυτέλεια να διαλέξουν καλύτερο χρόνο. Πίστευαν ότι έπρεπε σε κάθε περίπτωση να εντείνουν την αντίθεσή τους προς τον γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. Είχαν άλλωστε πολύ καθυστερήσει να επεξεργαστούν το αντισχέδιό τους για την κρίση και η εσωτερική σοσιαλιστική αντιπολίτευση της Σεγκολέν Ρουαγιάλ δεν δυσκολεύτηκε να επικρίνει την Μαρτίν Ομπρί και τους συμμάχους της στη νέα ηγεσία του κόμματος για την καθυστέρηση αυτή.

Τα επεισόδια στην Εθνοσυνέλευση για την προσπάθεια της κυβερνητικής πλευράς να τεθούν κάποια όρια στις προθεσμίες καταθέσεως και στον αριθμό των τροπολογιών (και να αποφευχθούν μελλοντικά οι χιλιάδες άσχετες προς το αντικείμενο ενός νομοθετήματος τροπολογίες και οι σπατάλες των εκατοντάδων χαμένων ωρών κοινοβουλευτικής εργασίας)δεν φαίνεται πάντως ιδιαίτερα να συγκίνησαν τους γάλλους πολίτες. Η προσοχή των τελευταίων έχει όλη αυτή την περίοδο επικεντρωθεί στα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσεως που συζητούνται πολύ, αλλά δεν έχουν ακόμη αποδώσει αποτελέσματα. Και βεβαίως παύσαμε να περιμένουμε τον Μπαράκ Ομπάμα που ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα επιχειρώντας να γεννήσει ξανά την ελπίδα, αλλά περιμένουμε τώρα την πολιτική που θα ασκήσει και τις επιπτώσεις της. Κατά τα άλλα, διαπιστώνουμε ότι και στη Γαλλία, όπως και στη χώρα μας και σε πολλές άλλες χώρες, οι τραπεζίτες δυσκολεύονται να συνεννοηθούν με τις κυβερνήσεις (που καλούνται ωστόσο πάντα να διασώζουν τις τράπεζες όταν χρειαστεί) και τα προβλήματα παραμένουν ανεπίλυτα, με ή χωρίς σοσιαλιστική πρόταση μομφής.

Ο πρέσβης κ. Γ. Ν. Αναστασόπουλος είναι μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας και πρόεδρος της Γενικής Διασκέψεως της UΝΕSCΟ.