Βιώνουμε την εποχή ενός τριπλού διακυβεύματος: πρώτον, το διακύβευμα της ίδιας της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων και των ισορροπιών. Δεύτερον, το διακύβευμα της διαμόρφωσης της φυσιογνωμίας της Ευρώπης και πώς θα καταλήξει με το τέλος της κρίσης και, τρίτον, το διακύβευμα της εθνικής ανόρθωσης, με διέξοδο από την κρίση και γερές βάσεις. Τα τρία διακυβεύματα προσθέτουν την αγωνία ότι λάθη τού σήμερα μπορούν να οδηγήσουν σε απροσδιόριστες συνέπειες. Συνεπώς η ελπίδα για το μέλλον εναπόκειται σε εκείνους οι οποίοι λειτουργούν σοβαρά και υπεύθυνα.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι εμφανής η ευεργετική δράση του ευρώ και υποχρεωτική η άμεση και στενή συνεργασία των κρατών της ευρωζώνης και όχι μόνο, αλλά είναι εξίσου εμφανές ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να πορευτεί με επιτυχή αποτελέσματα για τους λαούς της χωρίς ισχυρή ηγεσία για την άσκηση οικονομικής πολιτικής. Αλίμονο αν δεν υπήρχε το ευρώ και αν η Ελλάδα δεν ανήκε στις χώρες της Νομισματικής Ενωσης.
Οι κρίσεις λειτουργούν πολλές φορές ως προκλήσεις για τη λήψη αποφάσεων και οι μεγάλες κρίσεις για τη λήψη μεγάλων και ιστορικής σημασίας αποφάσεων και αλλαγών. Στην Ευρώπη κρίνεται το ίδιο της το μέλλον. Οι κοινές δράσεις και αποφάσεις το επόμενο διάστημα, μπροστά στην πιθανή επιδείνωση σε πολύ σημαντικούς δείκτες για την οικονομία και κυρίως για την κοινωνία, θα κρίνει, κατά την άποψή μου, αν η Ευρώπη θα εξελιχθεί σε μια ισχυρή δύναμη με πολιτικά και οικονομικά χαρακτηριστικά μιας μεγάλης παγκόσμιας δύναμης με ηγετικό ρόλο ή αν θα οδηγηθεί σε μια χαλαρή ένωση κρατών με εσωστρέφεια και με τάσεις προς τον προστατευτισμό. Για την Ελλάδα είναι θέμα (με σχετική υπερβολή) εθνικής επιβίωσης.
Στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια δανειστήκαμε το αστρονομικό ποσόν των 60 δισ. ευρώ, χωρίς να υπάρχει μια αναπτυξιακή ή έστω απλώς οικονομική λογική για το τι μπορεί να αποδώσει ο δανεισμός ως επένδυση της χώρας.
Πιστεύω στην ανάγκη δημοσιονομικής σταθερότητας και θεωρώ ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας για χώρες όπως η Ελλάδα έθεσε ένα πλαίσιο για να περιορίσει τον απόλυτο εκτροχιασμό (τον οποίο με τη ΝΔ δεν αποφύγαμε). Θεωρώ ωστόσο ότι θα μπορούσαμε ακόμη και να υπερβούμε το έλλειμμα του 3% για το 2009 με την αυστηρή προϋπόθεση ότι τα χρήματα αυτά θα διέσωζαν θέσεις εργασίας, θα δημιουργούσαν προστιθέμενη αξία και θα άνοιγαν προοπτικές.
Επειτα από πολλά χρόνια διεθνή έντυπα και προβλέψεις οργανισμών έχουν βάλει στην ίδια πρόταση τις λέξεις «Ελλάδα» και «χρεοκοπία». Το περιοδικό «Εconomist» αναρωτιέται αν μπορούν η Ελλάδα και η Γερμανία να μοιράζονται το ίδιο νόμισμα μετά τα δημοσιευθέντα δημοσιονομικά στοιχεία. Είναι σαν να στέλνει το μήνυμα «Ξυπνήστε».
Η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου είναι βουλευτής του ΠαΣοΚ.
