Μια προπαγανδιστική εκστρατεία θα μπορούσε, άραγε, να αναπτερώσει το ηθικό του προέδρου Νικολά Σαρκοζί και των στελεχών της κυβερνήσεως Φιγιόν και να βελτιώσει τα ποσοστά της δημοτικότητάς τους;
Το ερώτημα καθίσταται ξανά επίκαιρο, ύστερα από την απόφαση του γάλλου ηγέτη να εγκαινιασθεί παρόμοια εκστρατεία αρχικού ύψους 4,3 εκατ. ευρώ και σύμφωνα με τις οδηγίες του παλιού διαφημιστή Τιερί Σοσέ για να επιχειρηθεί να εξηγηθούν στους γάλλους πολίτες αυτά που είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτά. Χίλια εξακόσια τριάντα (1.630) διαφημιστικά μηνύματα στα ερτζιανά θα υπηρετήσουν τον σκοπό αυτό.
Το πρόβλημα που τίθεται κατ΄ αρχήν πάντοτε στις περιπτώσεις αυτές είναι αν μια επικοινωνιακή προσπάθεια αρκεί για να πείσει την κοινή γνώμη για το έργο μιας κυβερνήσεως. Και η ένσταση που προβάλλεται χωρίς εξαίρεση είναι ότι πρώτα πρέπει να υπάρχει κάποιο ουσιαστικό έργο, προτού καταβληθεί προσπάθεια για να προβληθεί. Συμβαίνει αυτό με την κυβέρνηση του Νικολά Σαρκοζί, έναν χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον νέο πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας; Οι απαντήσεις είναι φυσικό να ποικίλλουν, αλλά δύσκολα θα μπορούσε να αμφισβητηθεί ότι ο κ. Σαρκοζί και η νέα του κυβέρνηση δεν απέδωσαν μέσα στον χρόνο αυτό το έργο που θα μπορούσε να θεωρηθεί αρκετά σημαντικό. Πόσο σημαντικό, θα κριθεί βέβαια από τους γάλλους πολίτες.
Η αναγνώριση αυτού του έργου προσέκρουσε ωστόσο στο μεγάλο πρόβλημα της αγοραστικής δυνάμεως των Γάλλων. Ηταν η κυριότερη προεκλογική επαγγελία του γάλλου προέδρου και η υπόσχεση για την αύξηση αυτής της αγοραστικής δυνάμεως δεν μπόρεσε να τηρηθεί. Οι γάλλοι και οι γαλλίδες ψηφοφόροι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να του το συγχωρήσουν και για τον λόγο αυτό (μαζί με την άσκοπη και αδικαιολόγητη προβολή της ιδιωτικής ζωής του) η δημοτικότητά του υποχώρησε από το υπερβολικό αρχικό του 60% και 65% στο τελευταίο 37% ή 38%, με τον πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν να στέκεται ακόμη σε κάποιες περισσότερες μονάδες.
Είναι δυνατόν η προπαγανδιστική εκστρατεία να μεταβάλει προς τα άνω αυτό το ποσοστό; Στις δύσκολες σημερινές περιστάσεις είναι αρκετοί οι παρατηρητές που διατηρούν σημαντικές για αυτό αμφιβολίες. Οταν ούτε η γενικότερη κοινωνικο-οικονομική κρίση, που πλήττει την παγκόσμια οικονομία και επηρεάζει ασφαλώς και τη γαλλική, δεν αναγνωρίζεται ούτε ως ελαφρυντικό, ποια άλλα στοιχεία μπορούν πραγματικά να επηρεάσουν την εκτίμηση των γάλλων πολιτών; Ο κ. Σαρκοζί παραμένει πάντα υπερκινητικός και δίνει συνεχώς μάχες σε πολλούς τομείς, η κυβέρνησή του έχει ταχύτατα προχωρήσει αρκετές μεταρρυθμίσεις και τα δεδομένα δεν εμφανίζουν τη Γαλλία να πηγαίνει χειρότερα από άλλες χώρες στην αντιμετώπιση της κρίσεως.
Καμία από τις διαπιστώσεις αυτές δεν δείχνει όμως να συγκινεί τους γάλλους πολίτες. Ο πρόεδρος Σαρκοζί μπορεί να παραμένει ακόμη χωρίς πολιτικό αντίπαλο, καθώς οι Σοσιαλιστές έχουν σχεδόν αποκλειστικά επικεντρώσει την προσοχή τους στο συνέδριο του προσεχούς Νοεμβρίου και στην αναζήτηση νέου ηγέτη, αλλά οι τάσεις δεν μεταβάλλονται. Και οι γάλλοι πολίτες παραμένουν ανήσυχοι και ανικανοποίητοι, με αγωνία για το μέλλον, που συμμερίζονται σε μικρότερο ή και μεγαλύτερο βαθμό και οι άλλοι πολίτες της Ευρώπης, όπως και οι πολίτες σε ολόκληρο τον πλανήτη μας.
Ο πρέσβης κ. Γ. Ν. Αναστασόπουλος είναι πρόεδρος της Γενικής Διασκέψεως της UΝΕSCΟ.
