Διαβάζω ότι τα μονοπάτια των μιζών από τα ταμεία της Siemens μέσω του κ. Τσουκάτου για τα ταμεία του ΠαΣοΚ έχουν επτά ενδιάμεσες στάσεις. Το θέμα των στάσεων (διάβαζε «μεσάζοντες») στα κονδύλια ή στα ομόλογα είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένο με τη διαδικασία της ιχνηλασιμότητας και του… ηλιελαίου! Ναι! Η διαδικασία της ιχνηλασιμότητας που εφαρμόζεται στα τρόφιμα (ώστε να γνωρίζουμε ποια συγκεκριμένη παρτίδα παραγωγής αγοράστηκε από ποιον προμηθευτή και κατέληξε σε ποιον πελάτη) είναι η ίδια που εφαρμόζεται σε όλες τις διαδικασίες παραγωγής από ανεμιστήρες και κινητά τηλέφωνα ως αυτοκίνητα και συστήματα ασφαλείας (π.χ. C4Ι). Με αφορμή την πρόσφατη επιμόλυνση του ηλιελαίου με το ορυκτέλαιο και τη σχετική νομοθεσία για την ιχνηλασιμότητα (Ευρωπαϊκός Κανονισμός (ΕΚ) 178/2002), ας δούμε σύντομα τι σημαίνει «ιχνηλατώ». Στο άρθρο 3, παράγραφος 15 του ΕΚ 178/2002 ορίζεται ο όρος της ανιχνευσιμότητας (ή ιχνηλασιμότητας, traceability) ως εξής: «ανιχνευσιμότητα»: η δυνατότητα ανίχνευσης και παρακολούθησης τροφίμων, ζωοτρο φών, ζώων που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή τροφίμων ή ουσιών που πρόκειται ή αναμένεται να ενσωματωθούν σε τρόφιμα ή σε ζωοτροφές, σε όλα τα στάδια της παραγωγής, μεταποίησης και διανομής τους. Επίσης, το άρθρο 18 έχει 5 παραγράφους που αναλύουν τον όρο της ανιχνευσιμότητας διεξοδικά και διευκρινίζουν ρητά ότι όλα τα τρόφιμα και οι ζωοτροφές που διοχετεύονται στην αγορά της Κοινότητας «πρέπει να φέρουν κατάλληλη επισήμανση ή σήμα αναγνώρισης ώστε να διευκολύνεται η ανιχνευσιμότητά τους μέσω κατάλληλων εγγράφων ή πληροφοριών».
Χάρη στα συστήματα ανιχνευσιμότητας (ή ιχνηλασιμότητας) τώρα μπορούμε να ξέρουμε από «πού κρατάει η σκούφια» όλων των τροφίμων που καταναλώνουμε. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο καταναλωτής να γνωρίζει από ποιον παραγωγό έχει προέλθει το αβγό που έχει στα χέρια του και ανατρέχοντας στα αρχεία της παραγωγικής μονάδας μπορεί να βρει ως και το… διαιτολόγιο της κότας από την οποία προήλθε το αβγό του!
Για την εφαρμογή της ιχνηλασιμότητας, όπως προβλέπεται από τους σχετικούς κανονισμούς, απαιτείται τόσο η ατομική όσο και η συντονισμένη προσπάθεια όλων των φορέων που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στην εφοδιαστική αλυσίδα των τροφίμων. Οι φορείς αυτοί είναι δύο κατηγοριών: άμεσοι (π.χ. προμηθευτές, αγροκτήματα, μεταφορείς, καταναλωτές) και έμμεσοι (π.χ. νομικοί επιστήμονες, ΜΜΕ, εταιρείες συμβούλων). Είναι φανερό ότι η εταιρεία είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί τεκμηριωμένες διαδικασίες που θα διασφαλίζουν την ιχνηλασιμότητα της κάθε πρώτης ύλης που έχει χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή του τελικού προϊόντος που εμπορεύεται.
Ανάλογες διαδικασίες ιχνηλασιμότητας τηρούνται (ή θα έπρεπε να τηρούνται) σε όλους τους τομείς τόσο της παραγωγικής διαδικασίας όσο και του τομέα των υπηρεσιών (π.χ. τραπεζικές). Οσον αφορά τις κομματικές επιχορηγήσεις, το κάθε κόμμα (π.χ. Δημοκρατικό στις ΗΠΑ, Εργατικό στη Μεγ. Βρετανία) πρέπει να μπορεί να αποδεικνύει ανά πάσα στιγμή τους χρηματοδότες του με κάθε λεπτομέρεια (δηλ. ποιος και πώς έδωσε χρήματα και πότε έγινε αυτή η χορηγία). Στην Ελλάδα της φαιδράς πορτοκαλέας όμως που ο γιαλός είναι ολόισιος, αυτές οι χορηγίες δεν έχουν ίχνη αλλά από την άλλη οι έλληνες σοσιαλιστές θα μαζευτούν στο πιο ακριβό ξενοδοχείο της χώρας για το 23ο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Το επίσημο ΠαΣοΚ ζήτησε μάλιστα και χορηγία €1.000.000 από τη Νομαρχία Αθηνών. Η εν λόγω νομαρχία έκανε δεκτό κατά το ήμισυ το σοσιαλι(η)στικό αίτημα και θα συνεισφέρει €500.000.
Ο tempora o mores…
Ο κ. Ι. Ζαμπετάκης είναι λέκτορας Χημείας Τροφίμων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
