Η διαπίστωση δεν διεκδικεί, φυσικά, καμιά πρωτοτυπία. Είναι, πραγματικά, δύσκολοι οι καιροί. Και στον κόσμο, γενικότερα, και στην Ευρώπη και στη Γαλλία, όπως, άλλωστε, και στη χώρα μας. Η πείνα θέτει σε σκληρότατη δοκιμασία τους κατοίκους περιοχών του πλανήτη μας, οι προβλέψεις για τις μελλοντικές κλιματολογικές μεταβολές καθίστανται διαρκώς και περισσότερο κασσανδρικές και η μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση διατηρεί όλη της την οξύτητα. Πώς να απορήσει έτσι κανένας, που ακόμη κι ο μέχρι τώρα υπεραισιόδοξος θριαμβευτής των ιταλικών εκλογών Σίλβιο Μπερλουσκόνι κάλεσε τους συμπολίτες του να είναι έτοιμοι για θυσίες; Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο, ο Νικολά Σαρκοζί επιμένει στη Γαλλία να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις του. Είχε αρκετή τύχη στην πρώτη μετεκλογική του περίοδο, μετά την εκλογή του στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, και επέδειξε και πολύ θάρρος. Αλλά δεν κατόρθωσε να ενισχύσει την αγοραστική δύναμη των Γάλλων, όπως είχε επαγγελθεί, και η τάση του να προβάλει και την προσωπική του ζωή μπορεί να απομακρύνθηκε απ΄ την παραδοσιακή για τα γαλλικά ήθη υποκρισία, χωρίς, όμως, και να τον καταστήσει πιο αγαπητό στους γάλλους πολίτες. Οι ψηφοφόροι τον τιμώρησαν γι΄ αυτές του τις αδυναμίες στις δημοτικές εκλογές και τα ποσοστά της δημοτικότητάς του γνώρισαν κάμψη σημαντική, με το σεμνότερο και πιο μετρημένο πρωθυπουργό του Φρανσουά Φιγιόν να αναδεικνύεται σε πρώτο για την ώρα αστέρι.

Ο νέος γάλλος πρόεδρος δεν δυσκολεύθηκε να αναπροσαρμόσει την προηγούμενή του τακτική. Εγινε πιο προεδρικός, περιόρισε κάπως την υπερπροβολή του, του 2007, και φρόντισε να ενισχύσει την εικόνα της καινούργιας και όμορφης συζύγου του Κάρλας, που είχε γοητεύσει τους Βρετανούς στο πρώτο επίσημο ταξίδι της στη Γηραιά Αλβιώνα, χωρίς, όμως, ακόμη να έχει αποκτήσει ανάλογες συμπάθειες και στη Γαλλία. Ο Νικολά Σαρκοζί δεν έπαυσε να είναι υπερκινητικός, αλλ΄ η αλλαγή στο ύφος του ανέκοψε την πτώση του στις σφυγμομετρήσεις. Κέρδισε δύο ή τρεις μονάδες και κινείται σήμερα γύρω στο 40%, με την ελπίδα καλύτερων ημερών, όταν η Γαλλία θα αρχίσει απ΄ τον Ιούλιο να προεδρεύει της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Σε μια βασική του επιδίωξη, ο γάλλος πρόεδρος δεν έδειξε, όμως, διατεθειμένος να υποχωρήσει. Παρά το δυσμενέστατο διεθνές περιβάλλον, που βεβαίως επηρεάζει και τη Γαλλία, έδειξε άκαμπτος στην εφαρμογή των βασικών μεταρρυθμίσεων που είχε σχεδιάσει. Προχώρησε ήδη αρκετές και ρεαλιστικά έβαλε αρκετό νερό στο κρασί του για να συμφωνηθούν με τα συνδικάτα και άλλες. Ομως, τα εμπόδια παραμένουν πάντα πολλά. Η γαλλική κοινή γνώμη εμφανίζεται ακόμη γενικά ευνοϊκή για τις μεταρρυθμίσεις, αλλ΄ οι αντιδράσεις που προκαλούνται, όταν επιχειρείται να προωθηθεί μια συγκεκριμένη μεταρρύθμιση, αποδεικνύονται πολύ πιο έντονες από όσο είχαν προβλεφθεί. Κάθε εβδομάδα τώρα, οι μαθητές των λυκείων κατεβαίνουν μία ή δύο φορές στους δρόμους, με την υποκίνηση των καθηγητών τους, για να διαμαρτυρηθούν για την απόφαση να μη συμπληρώνονται όλες οι θέσεις των καθηγητών που εξέρχονται στη σύνταξη.

Η γενικότερη πολιτική της λιτότητας, που ουσιαστικά ακολουθείται, χωρίς να ομολογείται, προκαλεί το ίδιο έντονες αντιδράσεις. Και τα πράγματα δεν διευκολύνουν καθόλου η έλλειψη συντονισμού ανάμεσα στις διάφορες πλευρές της κυβερνητικής πλειοψηφίας και οι ζωηρές εκδηλώσεις των νεαρών κυρίως υφυπουργών, αλλά και των βουλευτών, εναντίον των κυβερνητικών θέσεων και αποφάσεων. Πώς να εκτιμηθεί περισσότερο η στάση της πλειοψηφίας, όταν νεαρά υφυπουργός διαμαρτύρεται δημόσια για την πολιτική δειλία των προϊσταμένων της και όταν συνάδελφός της έρχεται τακτικά σε αντίθεση με την πολιτική του υπουργού Εξωτερικών της χώρας; Ο Νικολά Σαρκοζί επιτρέπει ακόμη αυτόν τον ανταγωνισμό, αλλά το ερώτημα «με ποιο κόστος;» δεν έχει απαντηθεί. Και βεβαίως δεν υπάρχει ακόμη απάντηση για το συνολικό πολιτικό κόστος των προεδρικών μεταρρυθμίσεων…

Ο πρέσβης κ. Γιώργος Ν. Αναστασόπουλος είναι πρόεδρος της Γενικής Διασκέψεως της UΝΕSCΟ.