Κάθε φορά που εφεξής μια πάμπτωχη οικογένεια στην Ινδία θα φέρνει στον κόσμο ένα κορίτσι, η κυβέρνηση του Νέου Δελχί θα την «επιβραβεύει». Θα της καταβάλει, λέει, εφάπαξ γύρω στα 1.700 ευρώ.
Πίσω από το εκ πρώτης όψεως φιλολαϊκό μέτρο κρύβεται μία από τις μεγαλύτερες ντροπές στον σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο πλανήτη: η συστηματική εξόντωση περίπου 500.000 θηλυκών εμβρύων στην Ινδία κάθε χρόνο. Εκατομμύρια ινδοί σύζυγοι μόλις πληροφορούνται ότι η γυναίκα τους κυοφορεί κορίτσι την εξαναγκάζουν να κάνει έκτρωση. Και μάλιστα ενώ ο (διάτρητος…) νόμος απαγορεύει από το 1994 στους γιατρούς τόσο να ανακοινώνουν το φύλο όσο και να κάνουν τις λεγόμενες «επιλεκτικές αμβλώσεις».
Τουλάχιστον 10 εκατομμύρια γυναίκες δεν γεννήθηκαν στην Ινδία τα τελευταία 20 χρόνια, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύει η βρετανική ιατρική επιθεώρηση «Lancet».
Προσοχή. Το ζήτημα δεν είναι θρησκευτικό. Δεν σχετίζεται με τις γνωστές απόψεις του τύπου «έκτρωση ίσον φόνος» τις οποίες διακονεί, για παράδειγμα, η ευαγγελική Δεξιά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι πρωτίστως οικονομικό και κοινωνικό. Και επιβεβαιώνει τραγικά αυτό που μαθαίνουν οι πρωτοετείς φοιτητές Νομικής: ότι το έθιμο είναι πανίσχυρο.
Σε μια παραλλαγή της νοοτροπίας που περιγράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στη «Φόνισσα», οι γυναίκες καλύτερα να μην έρχονται στον κόσμο. Μικρά παιδιά είναι τζάμπα στόματα για τάισμα. Μεγαλώνοντας δεν μπορούν να δουλέψουν στα χωράφια τόσο σκληρά όσο οι άνδρες. Οταν έρθει η ώρα να παντρευτούν, μια οικογένεια μπορεί να γονατίσει οικονομικά για να δώσει προίκα στον γαμπρό και να τις ξεφορτωθεί. Ασε που μπορεί να γεννήσουν… και άλλα κορίτσια!
Ως γνωστόν, στη Γη ο γυναικείος πληθυσμός είναι συνολικά λίγο μεγαλύτερος από τον ανδρικό. Στην Ινδία ωστόσο αυτή η ισορροπία έχει πλέον τιναχθεί στον αέρα. Μόλις 927 γεννήσεις κοριτσιών αναλογούν σε κάθε 1.000 γεννήσεις αγοριών. Σε κάποια κρατίδια, όπως το (σχετικά εύπορο…) Παντζάμπ στον Βορρά, η αναλογία είναι 793 προς 1.000.
Και αν οι αριθμοί δεν σας λένε πολλά, σκεφθείτε τις παρενέργειες αυτής της άθλιας πρακτικής. Υπάρχουν στην Ινδία ολόκληρες πόλεις και χωριά όπου οι ανύπανδρες γυναίκες είναι τόσο λίγες ώστε γίνεται συστηματικό δουλεμπόριο συζύγων. Το κρατίδιο Χαριάνα έχει γεμίσει από τις θλιμμένες «πάρος», όπως λέγονται τα νεαρά κορίτσια που δουλέμποροι τα αγοράζουν από τους εξαθλιωμένους γονείς τους για λίγες δεκάδες δολάρια. Τα πουλάνε σε ανύμφευτους ή χήρους άνδρες για λίγες εκατοντάδες δολάρια. Και συχνά αυτοί τις χρησιμοποιούν για σκλάβες του σεξ. Σε μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις που έφθασαν στη Δικαιοσύνη ένας τέτοιος «γαμπρός-αγοραστής» αποκεφάλισε τη «γυναίκα του» διότι αυτή αρνούνταν να κοιμάται με τους αδελφούς του!
Παράλληλα ένα τεράστιο παραϊατρικό κύκλωμα θησαυρίζει από τα εκατομμύρια παράνομα υπερηχογραφήματα και τις μαζικές αμβλώσεις-φασόν, υπό συνθήκες ανεξέλεγκτες και επικίνδυνες, που οδηγούν ακόμη και στον θάνατο κάποιες εγκύους. Στα δικαστικά χρονικά της αχανούς ινδικής υποηπείρου υπήρξε μία και μοναδική περίπτωση (το 2006), όπου ένας γιατρός και η βοηθός του καταδικάστηκαν σε διετή φυλάκιση για «επιλεκτική άμβλωση».
Και το τραγικότερο: όσες οικογένειες δεν έχουν λεφτά για να σκοτώσουν τα αγέννητα κορίτσια τα δολοφονούν εν ψυχρώ (;) μόλις γεννηθούν. Ορθώνονται οι τρίχες της κεφαλής όσων ακούν τις περιγραφές των ίδιων των μανάδων να εξηγούν μοιρολατρικά πώς έγιναν Μήδειες, συνήθως φαρμακώνοντας θηλυκά νεογέννητα ηλικίας λίγων ημερών και πετώντας τα σε χαντάκια και γκρεμούς. Και εξασφαλίζοντας μετά την επιδοκιμασία όχι μόνο του συζύγου αλλά συχνά και της μικρής κοινωνίας του χωριού τους.
Ας τοποθετηθεί αυτή η άτυπη βιομηχανία θανάτων δίπλα σε άλλα φαινόμενα, όπως το παράνομο εμπόριο νεφρών με «δότες» ινδούς φτωχοδιάβολους και «λήπτες» δυτικούς νεφροπαθείς, ανάμεσά τους και Ελληνες, όπως αποκαλύφθηκε μόλις τον εφετινό Ιανουάριο.
Μπορεί η ανάπτυξη στην Ινδία να καλπάζει με ρυθμό 8,7% ετησίως, μπορεί να αναπτύσσει τεχνολογίες αιχμής, μπορεί η ινδική αυτοκινητοβιομηχανία-κολοσσός Τata να εξαγόρασε, μόλις χθες, τις βρετανικές Land Rover και Jaguar (η πρώην αποικία τον πρώην αποικιοκράτη!), αλλά αυτό το εκπληκτικό και πολύχρωμο παζλ του 1,1 δισεκατομυρίου ανθρώπων κρύβει πολλά ζοφερά χρώματα.
