Είναι εμφανές, μετά τα όσα ειπώθηκαν και αποφασίστηκαν στο συνέδριο της περασμένης εβδομάδας, ότι ο κ. Παπανδρέου δεν έχει καμία πρόθεση να εγκαταλείψει το ΠαΣοΚ και την πολιτική.
Είναι επίσης εμφανές ότι οι συγκρούσεις στο ΠαΣοΚ ουδεμία σχέση έχουν με ιδεολογικές διαφορές. Οι μάχες που δίνονται (και θα δοθούν) αφορούν αποκλειστικά και μόνο το ποια κομματική παρέα θα ελέγξει το κόμμα μετά την (προδιαγραφόμενη) ήττα και στις επόμενες εκλογές.
Αυτόν τον δεύτερο πόλεμο διαδοχής ο κ. Παπανδρέου θέλει να τον κερδίσει. Θέλει να ξαναδιαδεχθεί τον εαυτό του. Θέλει να διατηρήσει τη διεύθυνση της εταιρείας και να πετάξει έξω τους «μετόχους» που ζητούν αλλαγή «διοικητικού συμβουλίου» με το αιτιολογικό ότι η επιχείρηση δεν μοιράζει πλέον μέρισμα.
Ελάχιστοι είναι σήμερα οι πολιτικοί που μπορούν να απεξαρτηθούν από το ναρκωτικό της εξουσίας. Που έχουν τη δύναμη να αποσυρθούν όταν φθάσει για αυτούς το τέλος εποχής. Να πάνε σπίτι τους αναγνωρίζοντας τα λάθη τους και αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους. Το βέβαιο είναι ότι ούτε ο κ. Παπανδρέου ούτε οι αντίπαλοί του στο κόμμα ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Είναι όμως δύσκολο για μένα να καταλάβω- και το λέω χωρίς ίχνος ειρωνείας- πώς ο άνδρας μπορεί να αποποιείται κάθε ευθύνη για τις αποτυχίες που οδήγησαν το ΠαΣοΚ σε αποσύνθεση, να αρνείται κάθε κριτική στο πρόσωπό του.
Αν όμως οι ευθύνες του κ. Παπανδρέου είναι μεγάλες, δεν είναι μικρότερες οι ευθύνες των «άλλων ΠαΣοΚ». Ο κ. Παπανδρέου έχει τουλάχιστον το θάρρος (ή την υπεροψία) να αυτοπροταθεί ως συνεχιστής του εαυτού του. Τα «άλλα ΠαΣοΚ», το αριστερό με τις κοινωνικές ευαισθησίες και το εκσυγχρονιστικό με τον ορθολογισμό και τη νεωτερικότητα, τι κάνουν; Ερώτηση ρητορική· δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο οι «μέτοχοι» του ΠαΣοΚ. Αμοραλιστές όσο και ο άσπονδος πρόεδρός τους, μπορούν να αποκωδικοποιούν τα μηνύματα που στέλνουν οι δημοσκοπήσεις. Καταλαβαίνουν ότι το εμπόρευμα έχει πλέον βρωμίσει, αλλά περιμένουν να μείνει το μαγαζί χωρίς πελάτες για να το ανακαταλάβουν.
Αυτή είναι η λογική της σύγκρουσης στο ΠαΣοΚ. Παπανδρεϊκοί και ρευματικοί, παλαιοπασόκοι και εκσυγχρονιστές είναι εγκλωβισμένοι σε αυτή τη λογική. Και είναι έτοιμοι για όλα προκειμένου να πάρουν το πλειοψηφικό πακέτο της επιχείρησης, μη βλέποντας ότι οι μετοχές κινδυνεύουν να τεθούν εκτός διαπραγμάτευσης στο πολιτικό ταμπλό.
