Το νομοσχέδιο για το «σύμφωνο συμβίωσης» που προωθεί το υπουργείο Δικαιοσύνης είναι ένα θετικό μέτρο, με το οποίο η χώρα μας εκσυγχρονίζει το Οικογενειακό της Δίκαιο σύμφωνα με τις σημερινές αντιλήψεις και τις κοινωνικές ανάγκες. Ανάλογα «σύμφωνα» έχουν ήδη από καιρό αναγνωρισθεί στις περισσότερες προηγμένες χώρες της Ευρώπης. Η επιλογή των ενδιαφερομένων να μην τελέσουν γάμο, αλλά να διαμορφώσουν τις προσωπικές τους σχέσεις σε μια άλλη πιο ελεύθερη συντροφική σχέση, αποτελεί μια μορφή ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους, μια μορφή άσκησης ελευθερίας.

Είναι και συνταγματικά επιβεβλημένο να υπάρξει η πολιτειακή αναγνώριση αυτής της σχέσης ώστε να μη μένουν απροστάτευτοι όσοι την επέλεξαν. Οι απόψεις ότι δήθεν οι σχέσεις αυτές προσκρούουν στα χρηστά ήθη δεν είναι μόνο αναχρονιστικές, αλλά συνιστούν και αθέμιτη παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή του κάθε ατόμου και πρόθεση χειραγώγησής της κατά τρόπο μονολιθικό και ανελεύθερο. Θεωρώ όμως ότι το νομοσχέδιο είναι άτολμο. Διότι προβλέπει το «σύμφωνο συμβίωσης» μόνο για ετερόφυλους και όχι και για ομόφυλους, όπως σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης. Ισως θέλουμε να είμαστε ουραγοί στην αναγνώριση και της συμβίωσης ομοφύλων, που επίσης αποτελεί προσωπική επιλογή των ενδιαφερομένων, την οποία οφείλαμε να σεβασθούμε και να αναγνωρίσουμε. Προβλέπω πάντως ότι, αργά ή γρήγορα, θα αναγνωρίσουμε και εμείς τα αυτονόητα, όπως επιβάλλει η ανάγκη κατοχύρωσης των ατομικών δικαιωμάτων, άρα και των προσωπικών επιλογών κάθε ανθρώπου για τη διαμόρφωση της ζωής του.

Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης κ. Μιχ. Σταθόπουλος είναι καθηγητής Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.