Ως τον πόλεμο του Κιπούρ η τιμή του πετρελαίου ήταν κάτω από δύο δολάρια το βαρέλι. Προχθές ξεπέρασε τα 102 δολάρια και οι προβλέψεις είναι ότι είμαστε ακόμη στην αρχή μιας νέας ξέφρενης κούρσας.
Τα 35 χρόνια που πέρασαν δεν δίδαξαν τίποτε στον πλούσιο κόσμο της Δύσης, που επιμένει με αυτοκτονική ξεροκεφαλιά στο ίδιο μοντέλο ανάπτυξης. Και όμως, από τις αρχές της δεκαετίας του ΄70 υπήρχαν κάποιοι «γραφικοί» που προειδοποιούσαν ότι τα κοιτάσματα του εύκολου πετρελαίου άρχιζαν να εξαντλούνται. Αυτό ίσως δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα. Πετρέλαιο υπάρχει ακόμη και μάλιστα πολύ.
Αλλά κοστίζει ακριβά, όχι μόνο γιατί οι χώρες του ΟΡΕC τα βρίσκουν στη διαμόρφωση της τιμής, αλλά γιατί οι κερδοσκόποι επιβάλλουν τη «μίζα τους», γιατί νέα κράτη με αλματώδη ανάπτυξη έχουν μπει στην αγορά πρόθυμα να πληρώσουν οποιαδήποτε «τιμή». Για τα 102 δολάρια το βαρέλι δεν φταίει μόνο η Κίνα.
Πετρέλαιο υπάρχει ακόμη αρκετό, αλλά για να το αντλήσεις κοστίζει, παρά το γεγονός ότι η τεχνολογία επιτρέπει να το βρίσκουμε σκάβοντας πηγάδια 7 χλμ. βάθους. Αυτό σημαίνει ότι η προσφορά γίνεται όλο και πιο ανελαστική, ενώ η ζήτηση αυξάνεται.
Τα 102 δολάρια είναι μια ιστορική αποτυχία. Ο κόσμος παραμένει πετρελαιοκεντρικός. Θα δείτε ότι το επόμενο διάστημα πολλοί θα επαναφέρουν την πυρηνική πρόταση. Είναι και αυτή, όπως και το πετρέλαιο, μια ιδεολογική επιλογή αντιδημοκρατική, μονοπωλιακή και με μεγάλους κινδύνους καταστροφής.
Η εναλλακτική λύση είναι η ίδια η φύση: ο ήλιος, ο άνεμος, οι παλίρροιες, η γεωθερμία, όπως επιμένουν εδώ και 35 χρόνια οι «γραφικοί» της οικολογίας. Οι επενδύσεις όμως σε ανανεώσιμες πηγές δεν αποδίδουν γρήγορα κέρδη. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς την κρατική παρέμβαση στην έρευνα και στην εφαρμογή δεν θα γίνει τίποτε.
Υπάρχει επίσης το πρόβλημα της χειραγωγημένης καταναλωτικής ζήτησης.
Είναι και αυτό θέμα ιδεολογίας. «Πετάμε» ενέργεια στο σπίτι, στις μεταφορές, στα πλαστικά περιτυλίγματα. Κατασκευάζονται αυτοκίνητα που τρέχουν με 200-300 χλμ. την ώρα, ταχύτητες που απαγορεύονται σε όλους τους δρόμους σε όλες τις χώρες. Κατασκευάζονται suv 4Χ4 5.000 κ.ε. που ανεβαίνουν τα βουνά και διασχίζουν τα ποτάμια των ιστορικών κέντρων των πόλεων.
Είναι μερικά μόνο από τα παραδείγματα περιττής κατανάλωσης. Αυτό που επείγει είναι αλλαγή πλεύσης.
Προτού το πετρέλαιο φθάσει τα 200 δολάρια το βαρέλι και ο Μπους της βάρδιας εισβάλει σε κάποιο άλλο κράτος-τρομοκράτη.
