Με τις 21.000 ευρώ κατά κεφαλήν εισόδημα (μετά την αναθεώρηση) η Ελλάδα είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου και πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ.
Η αλήθεια είναι ότι λόγω της άνισης κατανομής του παραγόμενου εισοδήματος το 20% του πληθυσμού τα περνάει χείριστα, το 60% πάει από το κακό στο χειρότερο και το 20% διάγει βίον υπέροχον.
Για τον ιδιωτικό πλούτο περισσότερο ενδεικτικοί είναι οι δείκτες των αυτοκινήτων που κοστίζουν πάνω από 40.000
ευρώ, οι παραθεριστικές κατοικίες αξίας άνω των 500.000 ευρώ, ο αριθμός των πολυτελών καταστημάτων ένδυσης στις μικρές και μεγάλες πόλεις. Στην άλλη άκρη βρίσκεται το πτωχόν κράτος των δημόσιων αγαθών. Η σύγκριση με τις άλλες χώρες της ΕΕ είναι ταπεινωτική. Εχουμε τους χειρότερους δρόμους, ανύπαρκτους σιδηροδρόμους, εφιαλτικές συγκοινωνίες. Είμαστε τελευταίοι σε δαπάνες για την έρευνα, την Υγεία, την Παιδεία. Ενα μεγάλο ποσοστό από τα σχολικά κτίρια είναι τρώγλες, ενώ η ελλιπής χρηματοδότηση στραγγαλίζει τα πανεπιστήμια. Πάνω από το μισό του εδάφους απειλείται, μετά τις συνεχείς πυρκαϊές, από πλημμύρες, κατολισθήσεις και αποσάθρωση. Το αστικό πράσινο είναι ανέκδοτο και τα οικολογικά εγκλήματα με τις ευλογίες του κράτους αυξάνονται γεωμετρικά. Τη στιγμή που η υγειονομική ταφή των απορριμμάτων θεωρείται ξεπερασμένη, εμείς δεν έχουμε ακόμη λειτουργήσει ούτε μία χωματερή. Και ο χρόνος για τις αστικές ή ποινικές δίκες είναι πλέον επιστημονικό αντικείμενο έρευνας των παλαιοντολόγων.
Αυτό το χάσμα μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου θα έπρεπε θεωρητικά να φαντάζει σκανδαλώδες για όλους μας και να στοιχειώνει τις νύχτες και τις ημέρες του πολιτικού προσωπικού. Δεν συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Δεν απασχολεί ούτε τους πλούσιους ούτε τους φτωχούς.
Ούτε την Κεντροδεξιά ούτε την Κεντροαριστερά. Η πολιτική της αποπολιτικοποίησης που ακολουθούν ΠαΣοΚ και ΝΔ έχει μετατρέψει τη χώρα σε ένα ομιχλώδες πολιτικό τοπίο. Ποτέ ως σήμερα δεν υπήρχε ανάγκη για προτάσεις, στόχους, ιδέες. Ποτέ όπως σήμερα η χώρα δεν είχε τόσο φτωχή ηγεσία.
Από τη ΝΔ δεν μπορούμε να αναμένουμε κάτι άλλο. Η Δεξιά αυτή είναι· πολιτική της είναι να παραδώσει στους πλούσιους το κράτος και τα δημόσια αγαθά για να τους κάνει πλουσιότερους. Αυτά τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Αλλά το ΠαΣοΚ, αυτό που κέρδισε και αυτό που έχασε, τι κάνει; Μία από τις διαχωριστικές γραμμές που έχει χάσει και αναζητεί εναγωνίως μπορεί να προκύψει από προτάσεις που να γεφυρώνουν το χάσμα της ιδιωτικής ευημερίας και της δημόσιας ανέχειας. Για να έχει κάποιο νόημα το επίθετο σοσιαλιστικό στον τίτλο του κόμματος.
