Εχω σκαρώσει έναν κατάλογο με τίτλο «Τα προσόντα που δεν επιθυμούμε να διαθέτει ο επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών» και βασίζεται στα μαθήματα που λάβαμε εμείς οι Αμερικανοί από την κυβέρνηση Μπους. Το πρώτο ανεπιθύμητο χαρακτηριστικό είναι η «αφοσίωση» – με την έννοια της αξιολόγησης των προσωπικών σχέσεων βάσει της ικανότητας. Πραγματικά, χρειάζεται να εκλέξουμε κάποιον ή κάποια που θα τιμωρούσε ακόμη και τη λατρεμένη γιαγιά του/της σε περίπτωση παράβασης καθήκοντος.

Το δεύτερο προσόν που πρέπει να αποφύγουμε είναι η «άψογη φυσική κατάσταση». Θεωρητικά, θα θέλαμε έναν πρόεδρο που να έχει αρκετή ενέργεια ώστε να ανεβοκατεβαίνει ταχύτατα τα σκαλοπάτια του Καπιτωλίου. Ας προσπαθήσουμε ωστόσο να αποφύγουμε άλλον έναν τύπο που μπορεί να δημιουργήσει το απόλυτο χάος στη Μέση Ανατολή και παρ΄ όλα αυτά να δηλώνει «ήταν μια υπέροχη εβδομάδα…» επειδή, λέει, έκανε μια απόσταση 30 χλμ. με το ποδήλατο.

Κατά την προεκλογική περίοδο του 2000 ο Τζορτζ Μπους είχε επισκεφθεί για λίγο κάποιο απόγευμα ένα κολέγιο στη Νότια Καρολίνα. Εγώ καθόμουν σε μια βεράντα και δακτυλογραφούσα, όταν ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ πέρασε τρέχοντας μπροστά από μια ομάδα ποδοσφαιριστών. Ο Μπους είχε στο πρόσωπό του την πιο ευτυχισμένη έκφραση. Δεν τον ξαναείδα ποτέ μου τόσο ευτυχισμένο, ούτε ακόμη και όταν ανέλαβε την προεδρία. Δεν επρόκειτο όμως για έναν υποψήφιο που αθλούνταν προκειμένου να παραμείνει σε φόρμα για την προεδρική κούρσα. Ηταν κάποιος που πέρασε την προεκλογική περίοδο αναμένοντας μια δικαιολογία για να επιστρέψει στα μηχανήματα γυμναστικής.

Εφέτος ο Φρεντ Τόμσον είναι το φαβορί για τον τίτλο του Ελάχιστα Πιθανού να Φανατίσει με το Τρέξιμό του. Και δεν θέλουμε να φτάσουμε στο σημείο να εκλέξουμε κάποιον που δείχνει εξουθενωμένος από το περπάτημα ως το πόντιουμ.

Η Χίλαρι Κλίντον πλησιάζει το ιδεατό. «Ειλικρινά,δεν γνωρίζω πολλά, αλλά είμαι σίγουρη ότι προσπαθεί να αθληθεί» δήλωσε ένας εκπρόσωπός της, κρατώντας έναν τόνο αμυντικότητας. Αργότερα ανέφερε ότι η κυρία Κλίντον κάνει περίπατο «κάθε μέρα όταν είναι στο σπίτι της και όποτε άλλοτε μπορεί». Από όλα αυτά καταλαβαίνουμε ότι δεν αθλείται και πολύ συχνά.

Ξέρουμε ότι ο Μπάρακ Ομπάμα ζητεί από τους συνεργάτες του να του επιτρέψουν μία ώρα την ημέρα να κάνει γυμναστική, αλλά δεν γνωρίζουμε πώς αντιδρά όταν δεν μπορεί να το κάνει. Απογοητευμένος; Ανακουφισμένος; Αραγε αυτοκαταστροφικός;

Ο Τζον Εντουαρντς είναι ο μόνος υποψήφιος που δεν φαίνεται φανατικός με τη γυμναστική. Ωστόσο ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι γι΄ αυτόν, αν κρίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο αλλάζει προσωπικότητα. Θα μπορούσε να ζητήσει από το Κογκρέσο να δώσει σε κάθε αμερικανό εργαζόμενο ένα ζευγάρι παπούτσια Reebok προτού αρχίσει να πέφτει το χιόνι.

Επειτα, υπάρχει και ο Μιτ Ρόμνεϊ. Δεν νομίζω ότι πρέπει να ανησυχούμε για την υπερβολική αφοσίωσή του. Υπάρχει κάτι σε εκείνον που με κάνει να πιστεύω ότι θα έριχνε τον καλύτερο φίλο του στη θάλασσα αν τον κέρδιζε με 10 ψήφους περισσότερες στο Νιου Χάμσιρ. Ωστόσο διαθέτει άψογη φυσική κατάσταση. Ο Ρόμνεϊ δεν έχει βλαβερές συνήθειες, εκτός από το να τοποθετεί τον σκύλο της οικογένειας στο καπό του αυτοκινήτου όταν κάνει μακρινά ταξίδια. Η γυναίκα φτιάχνει σπιτική γκρανόλα από δημητριακά, την οποία εκείνος δοκιμάζει με αποβουτυρωμένο γάλα, μάλλον όταν αισθάνεται ιδιαίτερα επιεικής.

Μια προεκλογική διαφήμιση του Ρόμνεϊ τον δείχνει να τρέχει μέσα σε ένα δάσος. Τα αθλητικά παπούτσια του χτυπούν ελαφρά στο έδαφος, η ανάσα του ακούγεται βαθιά και κανονική, ενώ τα μαλλιά του είναι ελαφρώς ιδρωμένα και πέφτουν με χάρη στο μέτωπό του. Τότε ο εκφωνητής ακούγεται να λέει ότι αυτός ο υποψήφιος «διαθέτει την ενέργεια και την εμπειρία για να κάνει βόλτες γύρω από την Ουάσιγκτον». Το μήνυμα της διαφήμισης είναι ότι η εξαιρετική φυσική του δεξιότητα θα τεθεί στην υπηρεσία του δικού μας καλού άμα γίνει πρόεδρος. Ακριβώς αυτό μάθαμε όλοι ότι είναι λάθος. Το αμερικανικό έθνος δεν θα έχει ποτέ ξανά πρόεδρο με καλύτερη φυσική κατάσταση από αυτήν του Τζορτζ Μπους του νεότερου.

Ωστόσο η φυσική κατάσταση δεν ασκούσε τόση γοητεία στο κοινό όσο θα περιμέναμε. Το 1994 ο Ρόμνεϊ ήταν για πρώτη φορά υποψήφιος για ένα κρατικό αξίωμα με αντίπαλο τον Τεντ Κένεντι, ο οποίος στα 62 του ήταν ογκώδης και δυσκίνητος όπως πολλοί ηλικιωμένοι, εξαιτίας μάλιστα ενός παλιού τραυματισμού του στην πλάτη. Μια διαφήμιση της προεκλογικής εκστρατείας του Ρόμνεϊ έδειχνε τον Κένεντι να προσπαθεί να στριμωχθεί πίσω από ένα τραπέζι. Οι ψηφοφόροι που θα το έβλεπαν, υποτίθεται ότι θα σκέφτονταν: «Θα πρέπει να υπάρχει πολύ ξύγκι στον προϋπολογισμό…».

Το κόλπο αυτό φαινόταν να λειτουργεί ώσπου το διαφημιστικό πρακτορείο του Κένεντι επισκέφθηκε την πόλη Μάριον στην Ιντιάνα, όπου η επενδυτική εταιρεία του Ρόμνεϊ, Μπέιν Κάπιταλ, αγόρασε ένα εργοστάσιο και έπειτα απέλυσε τους εργαζομένους. Πολλοί από αυτούς επαναπροσλήφθηκαν με χαμηλότερους μισθούς και λιγότερες παροχές.

Αυτό μάλλον δεν ήταν δίκαιο. Τουλάχιστον λίγο αργότερα οι ψηφοφόροι της Μασαχουσέτης άρχισαν να αντικρίζουν τη λεπτοκαμωμένη φιγούρα του Μιτ Ρόμνεϊ και να τους έρχεται αμέσως στο μυαλό η λέξη «περικοπές».