Εξι μήνες μετά την «ανάρρηση» του Νικολά Σαρκοζί στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας το «μυστήριο» της υπερδραστηριότητας του νέου γάλλου προέδρου εξακολουθεί να προβληματίζει τους Γάλλους και τους ξένους παρατηρητές. Τις 180 αυτές ημέρες ο κ. Σαρκοζί απέδειξε ότι μπορεί να κινείται συνεχώς προς κάθε κατεύθυνση, στη Γαλλία και στο εξωτερικό, για όλα τα θέματα. Δήλωσε ότι εννοεί να κυβερνά και δεν έπαυσε να χαράσσει τις κατευθύνσεις της γαλλικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.

Είχε μόλις επιστρέψει πριν από λίγες ημέρες από την Ντζαμενά, όπου τα διαβήματά του προς τον πρόεδρο του Τσαντ κ. Ιντρίς Ντερμπί είχαν οδηγήσει στην απελευθέρωση τριών γάλλων δημοσιογράφων και τεσσάρων ισπανίδων αεροσυνοδών που είχαν συλληφθεί εκεί για την υπόθεση της συζητούμενης γαλλικής ανθρωπιστικής οργάνωσης Αρς ντε Ζόε. Ορισμένοι σοσιαλιστές τον επέκριναν για «αποστολές θεάματος». Αλλά εκείνος δεν έδειξε να ταράσσεται. Και προτού αναχωρήσει ξανά για τις Ηνωμένες Πολιτείες για να αναθερμάνει τις γαλλοαμερικανικές σχέσεις διαβεβαιώνοντας τον αμερικανικό λαό για τη φιλία της Γαλλίας, είχε μια σύντομη και κάπως επεισοδιακή συνάντηση με τους απεργούντες γάλλους αλιείς, για να λύσει πρώτα το δικό τους πρόβλημα.

Αγωνίζεται, χωρίς διάλειμμα, να είναι πανταχού παρών, αλλά, φυσικά, είναι ανθρώπινα αδύνατον να είναι και ο τα πάντα πληρών. Είναι όμως δυνατόν να επισκιάζει τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του, να έχει δημιουργήσει με τα «ανοίγματά» του και την υπουργοποίηση σοσιαλιστικών στελεχών σημαντικά προβλήματα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα (αλλά και στους δικούς του υπουργήσιμους βουλευτές…) και να κυριαρχεί στη γαλλική πολιτική ζωή.

Οι γάλλοι πολίτες παρακολουθούν πάντα σαστισμένοι τις κινήσεις του, με κάποιαν έκπληξη, αλλά και με κάποιον ίσως θαυμασμό και αναρωτιούνται πού μπορούν να τοποθετηθούν τα όριά τους. Στις σφυγμομετρήσεις, πάντως, δεν πηγαίνει καθόλου άσχημα. Σύμφωνα με το βαρόμετρο Ιfop, η δημοτικότητά του βρίσκεται στο 59%, ενώ ο πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν κινείται στο 54%. Αλλά και οι επιφυλάξεις δεν έχουν βεβαίως αρθεί και τα νέφη σωρεύονται στον φθινοπωρινό ορίζοντα. Ο Νικολά Σαρκοζί είχε οπωσδήποτε ορισμένες διπλωματικές επιτυχίες, με την υποστήριξη της νέας, πιο περιορισμένης Ευρωπαϊκής Συνθήκης και την απελευθέρωση των βουλγάρων νοσηλευτριών, των άλλων δημοσιογράφων και των ισπανίδων αεροσυνοδών. Αλλά κάτω από τις γενικότερες δύσκολες διεθνώς οικονομικές συνθήκες το σοκ εμπιστοσύνης που επιχείρησε να δημιουργήσει με την ενίσχυση της γαλλικής οικονομίας με 15 δισ. ευρώ δεν απέδωσε και οι μεταρρυθμίσεις που έχει προγραμματίσει προκαλούν ακόμη πολύ ζωηρές αντιδράσεις.

Αυτή την εβδομάδα οι απεργίες στα μέσα μεταφοράς εναντίον της μεταβολής του ευνοϊκού ειδικού συνταξιοδοτικού καθεστώτος των σιδηροδρομικών και των υπαλλήλων των ηλεκτρικών εταιρειών απειλούν να παραλύσουν πάλι τη Γαλλία. Και την ίδια ώρα έχουμε ξανά το φαινόμενο των καταλήψεων αρκετών πανεπιστημίων από φοιτητές που αντιδρούν στις μεταρρυθμίσεις αλλά όχι στον ίδιο όπως άλλοτε βαθμό. Ο γάλλος πρόεδρος εμφανίζεται ωστόσο απτόητος. «Θα κρατήσω» δήλωσε «στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οχι γιατί είμαι πείσμων αλλά γιατί αυτό απαιτεί το συμφέρον της Γαλλίας». Πόσο όμως οι απεργοί το αντιλαμβάνονται;

Ο κ. Γιώργος Ν. Αναστασόπουλος είναι πρεσβευτής της Ελλάδας στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία στην UΝΕSCΟ.