Εβλεπα τις προάλλες ένα ντοκυμαντέρ του αμερικανικού Ηistory Channel για την «ιστορία» του Σαντάμ Χουσεΐν, από αυτά που – εξόδοις ημών των φορολογουμένων- αναμεταδίδει καθημερινά η ΕΤ1. Απλοϊκό γουέστερν με τον «κακό» να πεθαίνει στο τέλος. Εξοργιστική δαιμονοποίηση. Μισή αλήθεια. Ο μακαρίτης δικτάτορας του Ιράκ παρουσιάζεται ως θαυμαστής του Αδόλφου Χίτλερ, ψυχωσικά μανιακός με τη βία, μάστορας των συνωμοσιών, φονέας μωρών, αθεράπευτος καταχραστής, βουτηγμένος στη χλιδή, εξουσιοφρενής, μοιραίος άνθρωπος για τον λαό του. Ασφαλώς υπήρξε (και) τέτοιος. Ωστόσο η αντίληψη των ιστορικών και των ερευνητών που έστησαν το επιστημονικώς ελαφρύ τηλεοπτικό θέαμα είναι άλλη. Εδειξαν ότι όλα- μα όλα- ο Σαντάμ τα έκανε μόνος του! Πλαστογράφησαν την Ιστορία παρακάμπτοντας εν ψυχρώ μια σειρά εύλογα ερωτήματα.
– Ποιος πουλούσε όπλα στον Σαντάμ; Οι Γάλλοι, οι Αμερικανοί, οι Σοβιετικοί- και όχι μόνο… – Ποιος τού παρείχε πυρηνικές πρώτες ύλες και τεχνογνωσία; Οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Ελβετοί, οι Ινδοί, οι Βραζιλιάνοι.
– Ποιος έστησε στη δεκαετία του ΄70 τον πυρηνικό σταθμό του Οσιράκ, τον οποίο βομβάρδισαν οι Ισραηλινοί στις 7 Ιουνίου του 1981 με τη μυστική αεροπορική «επιχείρηση Οπερα»; Οι Γάλλοι.
– Ποιος συνομιλούσε μαζί του; Ο αλήστου μνήμης Ντόναλντ Ράμσφελντ.
– Ποιος τού παρείχε την πρώτη ύλη και τεχνολογία για τα χημικά; Οι Γερμανοί, οι Βρετανοί, οι Αιγύπτιοι, οι Πορτογάλοι. – Ποιος τον έβαλε να κηρύξει πόλεμο το 1980 εναντίον του νεογέννητου θεοκρατικού καθεστώτος της Τεχεράνης; Η Δύση, προαναγγέλλοντας από τότε τον επόμενο «μεγάλο εχθρό», την ισλαμική τρομοκρατία, που θα εμφανιζόταν σαν μπαμπούλας μετά την επικείμενη κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας.
– Ποιος ανέχθηκε τις μίζες στο πρόγραμμα «Πετρέλαιο για τρόφιμα και για φάρμακα» όταν ο ιρακινός λαός είχε γονατίσει από το διεθνές εμπάργκο; Ο ΟΗΕ του πρώην ΓΓ Κόφι Αναν, ο γιος του οποίου εμπλεκόταν άμεσα στο σκάνδαλο.
– Ποιος ξεφτιλίστηκε, πάλι στον ΟΗΕ, παρουσιάζοντας χαλκευμένα στοιχεία, ωμά ψέματα, για τα δήθεν όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ, όταν πλέον το «τέρας της Βαγδάτης» βρισκόταν σε προφανή αδυναμία να τα κατασκευάσει; Ο Κόλιν Πάουελ, ο οποίος μετά την καταστροφή της πολιτικής του καριέρας (θα γινόταν «ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών» – θυμάστε;) ψέλλιζε ότι «προσπαθούσα επί δυόμισι χρόνια να πείσω τον πρόεδρο Μπους να μην εισβάλει στο Ιράκ». – Και ποιος (για να θυμηθούμε ότι σήμερα οι κερδοσκόποι έχουν εξακοντίσει το πετρέλαιο κοντά στα 100 δολάρια το βαρέλι) πουλούσε το παραμύθι «όταν μπούμε στο Ιράκ θα πέσει η τιμή του πετρελαίου»; Ο Ντικ Τσένι, αντιπρόεδρος των ΗΠΑ τότε και τώρα.
Πίσω από κάθε κατασκευασμένο θηρίο υπάρχει ο νους και η πράξη ενός Φρανκενστάιν. Αν το έλλειμμα δημοκρατίας και οι αυταρχικές πολιτικές παραδόσεις του αραβικού κόσμου συνιστούν φυτώριο δικτατόρων, οι πιο καλοί «κηπουροί» είναι οι ξένοι. Πρώτοι διδάξαντες στη νεότερη εποχή ήταν οι βρετανοί αποικιοκράτες. Και χειρότεροι μαθητές τους σε αυτή τη βάρβαρη «κηπουρική» είναι οι αμερικανοί διάδοχοί τους.
Υπάρχουν πολλές ιστορικές σειρές στη διεθνή τηλεοπτική αγορά, βρετανικές, γερμανικές, γαλλικές κ.ά. Αν οι βραδυφλεγείς μηχανισμοί της ΕΡΤ δεν προέκριναν πάντα τις εύκολες λύσεις, ίσως να έφθαναν και στη δημόσια τηλεόραση της ξεχασμένης ευρωπαϊκής επαρχίας μας.
