Αν σε κάτι παραδέχομαι τη ΝΔ είναι η συνέπεια στις πολιτικές της επιλογές. Ακόμη και αυτή τού να… ψεύδεται. Ενα μόλις μήνα μετά τον σχηματισμό της, η νέα κυβέρνηση Καραμανλή έχει ήδη διαψεύσει, όπως και την πρώτη τετραετία, το σύνολο σχεδόν των υποσχέσεών της και επιβεβαιώσει το σύνολο σχεδόν των φόβων που συνόδευσαν τη νίκη της.
Ενας μόλις μήνας πέρασε, και η μαγική εικόνα που ο κ. Αλογοσκούφης παρουσίαζε, ως Ντέιβιντ Κόπερφιλντ της Οικονομίας, διαλύθηκε. Οι φορολογικές ελαφρύνσεις έγιναν επιβαρύνσεις, η αναθεώρηση του ΑΕΠ μάς επιστράφηκε από τις Βρυξέλλες ως ακατάλληλη δι΄ ενηλίκους, το κρυφό έλλειμμα του προϋπολογισμού υπερβαίνει τα 4,3 δισ. ευρώ που έχουν ήδη κληθεί να καλύψουν οι εργαζόμενοι. Το ότι ύστερα από όλα αυτά η Στατιστική μας Υπηρεσία επιμένει να ανακοινώνει μείωση της ανεργίας είναι ένα ανέκδοτο του κ. Κοντοπυράκη που κάνει ακόμη και τον κ. Αλογοσκούφη να σκάει στα γέλια. Η χώρα έχει πρόβλημα, οι αριθμοί είναι μπροστά στα μάτια όλων: η αποβιομηχάνισή της συνεχίζεται ακάθεκτη, η ανταγωνιστικότητα έχει πάρει την κατιούσα, οι υπηρεσίες πάνε από το κακό στο χειρότερο, τα κοινοτικά πακέτα βαλτώνουν, η αγροτική παραγωγή πνέει τα λοίσθια.
Η επερχόμενη ανάπτυξη που υπόσχεται ο κ. Καραμανλής δις εβδομαδιαίως, μεταφραζόμενη στην αλογοσκούφεια διάλεκτο σημαίνει «μην περιμένετε επενδύσεις, αλλά περικοπή παραγωγής και θέσεων εργασίας, εκποίηση δημοσίου πλούτου και φόρους στις ασθενείς τάξεις».
Ο γερο-Κέινς θα μπορούσε να σχολιάσει την κατάσταση λέγοντας ότι αυτό είναι ο θρίαμβος του laissez faire. Εγώ που είμαι κακός θα πρόσθετα ότι στον θρίαμβο συντελεί και το laissez faire των ενοίκων του υπουργείου Οικονομίας προς ορισμένες ομάδες συμφερόντων. Ακόμη και σε περιόδους ισχνών αγελάδων υπάρχουν αυτοί που πλουτίζουν. Πίσω από τους χειρισμούς του κ. Αλογοσκούφη υπάρχουν πολιτικές επιλογές που υπαγορεύονται από την ιδεολογία της Δεξιάς για «ανακατανομή των πόρων» υπέρ των πλουσίων και των ημετέρων. Η ΝΔ μπορεί να οδηγεί τη χώρα προς την οικονομική κατάρρευση, αλλά παραμένει πιστή στην ιδεολογία και στην πολιτική της Δεξιάς. Είναι με το κεφάλαιο, την εργοδοσία, την ιδιωτική πρωτοβουλία, την ασυδοσία της αγοράς. Είναι πιστή στην πολιτική υπέρ των πλουσίων και των ισχυρών.
