H Θράκη είναι αναπόσπαστο μέλος του ενιαίου και αδιαιρέτου κορμού της Ελλάδος. Ο,τι σχετίζεται μ΄ αυτήν είναι υπόθεση εσωτερικής και όχι εξωτερικής πολιτικής. Ομως είναι στρατηγικός στόχος του τουρκικού επεκτατισμού. Μακροπρόθεσμος και επίμονος. Από τη δεκαετία του ΄50 η Αγκυρα συστηματικά κλιμακώνει τις διεκδικητικές τακτικές της κινήσεις εκμεταλλευόμενη τη μεγαθυμία μας και τις ψευδαισθήσεις μας περί φιλίας. Σε διακηρυκτικό επίπεδο ορισμένα ευρωπαϊκά όργανα και ΜΚΟ θεοποιούν τη μειονοτική πολιτική. Πάντως όλα τα κείμενα (ΔΑΣΕ/ΟΑΣΕ, Συμβούλιο Ευρώπης με Σύμβαση-Πλαίσιο 1995) αφορούν ατομικά και όχι συλλογικά δικαιώματα. Κατοχυρώνουν την ατομική διάσταση δικαιωμάτων και ελευθεριών. Περιέχουν προγραμματικές διατάξεις και δεν ενσωματώνουν αγώγιμα δικαιώματα (Σ. Περράκης, «Η προστασία των μειονοτήτων», Ιδρύματος Μαραγκοπούλου, ιδίως 67 επ.).
Ορισμένοι σκοπίμως παραβλέπουν ότι στα όποια «εξαγγελλόμενα δικαιώματα» αντιστοιχούν υποχρεώσεις των μειονοτικών έναντι της πλειονότητας και των άλλων μειονοτήτων. Ετσι το άρθρο 20 της Σύμβασης-Πλαισίου ορίζει ότι κατά την άσκηση των δικαιωμάτων και ελευθεριών τους οφείλουν να σέβονται την εθνική νομοθεσία και τα δικαιώματα των προσώπων που ανήκουν στην πλειονότητα ή σε άλλες εθνικές μειονότητες. Εξάλλου κατά το άρθρο 21 της Σύμβασης καμία από τις διατάξεις της δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παράγει δικαιώματα υπέρ κάποιου ώστε να επιδίδεται αυτός σε δραστηριότητες ή να εκτελεί πράξεις αντίθετες προς τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου και κυρίως την κυριαρχική ισότητα, την εδαφικήν ακεραιότητα και την πολιτική ανεξαρτησία του κράτους όπου είναι πολίτης. Οι μειονότητες ανήκουν στο συλλογικό υποκείμενο που είναι ο όλος λαός της χώρας. Οι διακηρύξεις και κατ΄ εξοχήν το δίκαιο είναι παλίμψηστα. Μερικοί όμως εδώ επιμένουν να διαβάζουν τη μία όψη. Συλλογικό δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού δεν υφίσταται.
Στη Θράκη εξωελλαδικά κέντρα προωθούν έκνομες καταστάσεις.
Το τουρκικό Προξενείο από καιρό λειτουργεί όχι ως ξένη διπλωματική αρχή, αλλά ως στρατηγείο που ενεργοποιεί πράκτορες του (εκ)τουρκισμού, διαχειρίζεται άφθονο χρήμα, συντονίζει σωματεία, άτυπες επιτροπές, προπαγανδιστικά έντυπα. Ολα με εγγύτερο στόχο τη «συνδιοίκηση» και απώτερο την διά της «κυπροποίησης» απόσχιση εν ονόματι των οραμάτων του κεμαλισμού. Υπέρ των τελευταίων διακηρύσσει ρητά ότι μάχεται και το διαλυθέν από την ελληνική Δικαιοσύνη σωματείο «Τούρκων Δ. Θράκης» που προσφυγή του εκκρεμεί στο Στρασβούργο.
Εν τούτοις το ΙΣΤΑΜΕ («6+2 μέτρα για τη μειονότητα») αξιώνει αναγνώριση του αμφιλεγόμενου «δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού» ως δήθεν συμβατική υποχρέωση της Ελλάδος. Από την ίδια δεξαμενή σκέψης και το αίτημα εκλογής των μουφτήδων, ενώ παγκοσμίως- και στην Τουρκία- διορίζονται.
Η πολιτεία προέβη προχθές σε προσαρμογή της μειονοτικής της πολιτικής θεσπίζοντας σειρά νέων παροχών που βρίσκονται στη διεκδικητική agenda της Αγκυρας. Πράγματι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης ούτε και αμοιβαιότητας. Αλλά ο χαρισμός μεγίστων χρεών μουσουλμανικών βακουφίων από ηθελημένη άρνηση εκπλήρωσης νομίμων υποχρεώσεών τους ή η θέσπιση πλειάδας δημοσίων θέσεων για ιμάμηδες είναι καθαρά πράξεις ελευθεριότητας. Επιχειρηματολογείται ότι έτσι αποδυναμώνεται η τουρκική χειραγώγηση του στοιχείου, αφοπλίζεται η εκείθεν επιθετικότητα και εξαναγκάζονται ψυχολογικά οι Τούρκοι να λάβουν ανάλογα μέτρα για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τα ανθυπολείμματα της αποδεκατισμένης μειονότητάς μας. Ονειρα θερινής νυχτός! Οι απέναντι εξακολουθούν να λεηλατούν και δημεύουν εναπομείναντα ημέτερα βακούφια. Δεν «καταλαβαίνουν» από ελληνικές πρωτοβουλίες καλής θελήσεως, επειδή αυτές είναι απέραντες και διαρκείς. Και πάντοτε τρώγοντας τους αυξάνεται η όρεξη.
Οι κινήσεις απεξάρτησης τουλάχιστον των μη «τουρκοφώνων» (Πομάκων, Ρομά) προϋποθέτουν μεγάλη πολιτική, συστηματική και επίμονη δουλειά προς ανάκτηση του χαμένου χρόνου και των χαμένων λόγω ηλιθιοτήτων μας συνειδήσεων.
Να επιστρατεύσουμε τις φανερές και λανθάνουσες δυνάμεις μας για μια σοβαρή πολιτική ανάσχεσης και αποτροπής ελέγχου και ολοκληρωτικού εκτουρκισμού εκείνων που δεν έχουν καμία εθνοφυλετική σχέση με την Τουρκία και τους είναι επίκτητα τουρκική γλώσσα και συνείδηση.
Χρειάζεται γενναιότητα και πείσμα για να αντιστραφεί η «συνήθης πορεία των πραγμάτων». Να πάψουμε πλειοδοσίες και ρομαντισμούς.
Τελικά στη Θράκη υπάρχει ζήτημα εθνικής ασφάλειας και έτσι πρέπει να το προσεγγίσουμε.
