Από τον κ. Κ. Γιαννακό, πρώην διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΣΕ, λάβαμε την ακόλουθη επιστολή-απάντηση σε δημοσίευμα στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής, σχετικά με την εμπλοκή του οργανισμού στην υπόθεση της Siemens:
Στο φύλλο της εφημερίδας σας της Κυριακής 6 Ιουλίου 2008, υπάρχει άρθρο με υπογραφή Β. Χιώτης και τίτλο «Το μακρύ ταξίδι του κ. Λιάπη», στο οποίο αναφέρονται ανακριβή στοιχεία για την περίοδο μεταξύ 12 Φεβρουαρίου 2002 και 23 Δεκεμβρίου 2005 κατά την οποία ήμουν Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΣΕ.
Κατ’ αρχάς να τονίσω ότι η προμήθεια τροχαίου υλικού του ΟΣΕ αποφασίσθηκε το 1997, οπότε – βάσει της ισχύουσας Κοινοτικής Νομοθεσίας – και έπειτα από διαδικασίες μέσω διακομματικών επιτροπών της Βουλής των Ελλήνων, υπεγράφησαν 13 προγραμματικές συμφωνίες και συμβάσεις διαρκείας μεταξύ ΟΣΕ και Κοινοπραξιών στις οποίες συμμετείχαν ελληνικές βιομηχανίες και αλλοδαπές εταιρείες που κατείχαν τη σχετική τεχνογνωσία για παραγωγή τροχαίου υλικού. Από τις 13 αυτές προγραμματικές Συμφωνίες οι 6 υπεγράφησαν με Κοινοπραξίες στις οποίες συμμετείχαν τα Ελληνικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά (ΕΝΑΕ) και στις 3 εξ αυτών των 6 συμμετείχε και η Siemens. Ολες οι προγραμματικές συμφωνίες (και οι 13) ενεργοποιήθηκαν το 1999, όταν το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας εξασφάλισε τη χρηματοδότησή τους.
Είναι λοιπόν προφανές ότι οι Προγραμματικές Συμφωνίες αυτές υπεγράφησαν και ενεργοποιήθηκαν πολύ πριν αναλάβω ως Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΣΕ.
Τον Ιανουάριο του 2001 το Ελληνικό Δημόσιο (που μέχρι τότε ήταν μοναδικός μέτοχος του ΟΣΕ και των ΕΝΑΕ) επώλησε μέσω της ΕΤΒΑ (της οποίας τότε Πρόεδρος ήταν ο κ. Ιάκωβος Γεωργάνας) τα ΕΝΑΕ στη Γερμανική εταιρεία HDW μέσω συμβάσεως πωλήσεως η οποία ολοκληρώθηκε το Μάιο του 2002 με τη σύμβαση μεταβιβάσεως μετοχών.
Περί το φθινόπωρο του 2002 η HDW και τα ΕΝΑΕ άρχισαν να ζητούν αναθεώρηση των Προγραμματικών Συμφωνιών που είχαν υπογράψει με τον ΟΣΕ (επισείοντας την περίπτωση αναστροφής της πώλησης των ΕΝΑΕ), τη μη καταβολή ρητρών και τόκων υπερημερίας από μέρους τους (ζητούσαν να τους χαρισθούν δηλαδή) και παράταση των χρόνων παραδόσεως του τροχαίου υλικού προς τον ΟΣΕ. Ο ΟΣΕ απάντησε ότι δεν αποδέχεται τίποτε που θίγει τα συμφέροντά του. Οι Κοινοπραξίες επανήλθαν και τα ΕΝΑΕ και η HDW υπέβαλαν προτάσεις (από τον Οκτώβριο έως το Δεκέμβριο του 2002) προς τον ΟΣΕ, τις οποίες ξεχωριστά συναπεδέχθησαν όλα τα μέλη των 6 Κοινοπραξιών, μεταξύ των οποίων και η Siemens. Στις προτάσεις τους «για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, τα οποία έχουν ανακύψει κατά την από μέρους μας, εκτέλεση των συμβάσεων και για την προσήκουσα υλοποίηση αυτών» αναφέρονται λεπτομερώς οι προτεινόμενοι από πλευράς Κοινοπραξιών όροι, δεσμευτικοί γι’ αυτές, μεταξύ των οποίων ήταν και η παραχώρηση στον ΟΣΕ (ως αποθετικές ζημίες) υποκατάστατου ισοδύναμου τροχαίου υλικού «που διατίθενται οι Κοινοπραξίες να προσφέρουν στον ΟΣΕ (χωρίς αντίτιμο ενοικίου ή αγοράς) για την παράταση των χρονοδιαγραμμάτων παράδοσης και την κατάσταση ανενεργών των ποινικών ρητρών για το αντίστοιχο χρονικό διάστημα». Το υποκατάστατο ισοδύναμο τροχαίο υλικό που παραδόθηκε είναι τα 8 ντιζελοκίνητα Classic Desiro που παραχωρήθηκαν με τους παραπάνω όρους στον ΟΣΕ μέχρι το Φεβρουάριο 2006 και με τα οποία εξυπηρετήθηκαν οι ανάγκες του Προαστιακού για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η λειτουργία του Προαστιακού αποτελούσε δεσμευτική υποχρέωση της χώρας μας ως στοιχείο του φακέλου για την ανάληψη των αγώνων. Συνεπώς δεν υπέγραψα καμία σύμβαση εκμίσθωσης ή αγοράς των 8 συρμών Classic Desiro, όπως το άρθρο της εφημερίδος σας ψευδώς παρουσιάζει, αλλά αντιθέτως επετεύχθη η παραχώρησή τους στον ΟΣΕ (χωρίς αντίτιμο ενοικίου ή αγοράς) έναντι αποθετικών ζημιών του από τις Κοινοπραξίες.
Κωνσταντίνος Γιαννακός
Δρ Πολιτικός Μηχανικός
