«Εν φυλακή ήμην και ουκ επεσκέψασθέ με» είχε παραπονεθεί ο Χριστός στους μαθητές του για να υποδείξει ότι αγάπη προς τον Θεό σημαίνει αγάπη προς τον έσχατο των συνανθρώπων μας. Προφανώς αυτή η αναφορά στο κατά Ματθαίον παρακίνησε τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, παρά τη σκληρή δοκιμασία του, να προβεί στην πρόσφατη φιλανθρωπική χειρονομία του, την οποία δεν σκέφθηκαν ποτέ(;) ούτε οι ανιδιοτελείς προστάτες των πενομένων, ούτε κανένα από τα κοινωφελή ιδρύματα. Ζήτησε από την Εκκλησιαστική Υπηρεσία Οικονομικών να διαθέσει ένα σημαντικό ποσό προκειμένου να αποφυλακισθούν έγκλειστοι φοροοφειλέτες του Δημοσίου αλλά και ξένοι μετανάστες. Ετσι συνάνθρωποί μας που δεν έχουν τη δυνατότητα να εξαγοράσουν τον ελάχιστο χρόνο για τον οποίο κρατούνται στις φυλακές, θα εορτάσουν τις άγιες αυτές ημέρες ελεύθεροι, προσφεύγοντας εν ανάγκη για τη διατροφή τους στα πολυάριθμα ανά την επικράτεια εκκλησιαστικά συσσίτια, αλλά και στην αντίστοιχη πρόνοια για τους αστέγους και πεινώντες του Δήμου της Αθήνας. Είναι προφανές ότι ο Αρχιεπίσκοπος έχει κάνει βίωμα και σκοπό ζωής την έμπρακτη ανταπόκριση στη διδασκαλία του Ναζωραίου, ακόμη και υπό τις δραματικές συνθήκες της μάχης του κατά του καρκίνου που δίνει με σεμνότητα και καρτερία, προκαλώντας τον σεβασμό ακόμη και των περισσοτέρων σκληρών επικριτών του. Καθώς τον συνοδεύουν οι ευχές και του υπογράφοντος για το προσδοκώμενο θείο θαύμα που υπόσχεται η πίστη σε αυτό, ας μου επιτραπεί να αναφερθώ επίσης και σε έναν άλλον σπουδαίο άνθρωπο και καλό χριστιανό, που αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του στους απόκληρους της ζωής, που η μοίρα τους στερεί ακόμη και τον επιούσιο.
Αναφέρομαι στον πασίγνωστο από τα σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος, που δημιούργησε και επέβαλε στην ελληνική αγορά, τον αείμνηστο πια Γεράσιμο Βασιλόπουλο. Ελάχιστοι γνωρίζουν την αγαθοεργό προσφορά του, την οποία απολαμβάνουν καθημερινά γέροντες, ορφανά, ανίατοι ασθενείς, πρόσφυγες και άλλοι αναξιοπαθούντες. Ο απλός αυτός άνθρωπος, αλλά πανέξυπνος και ακαταπόνητος επιχειρηματίας, που ξεκίνησε από το χωριό του ξυπόλυτος για να εξελιχθεί από μπακαλόγατος σε πρωτοπόρο και πάμπλουτο από τον μόχθο και την ευφυΐα του έμπορο και παραγωγό τυποποιημένων προϊόντων της ελληνικής γης, εδώ και χρόνια υλοποίησε και στην Ελλάδα έναν άγνωστο ακόμη και τώρα διεθνή θεσμό: την Τράπεζα Τροφίμων. Με δυο λόγια η τράπεζα αυτή πείθει για τον μη κερδοσκοπικό σκοπό της και γίνεται αποδέκτης κάθε περισσεύματος τροφίμων από μονάδες παραγωγής ή εμπορίας, που χωρίς να είναι ακατάλληλα για βρώση πετάγονταν στις χωματερές ως μη εμπορεύσιμα (χαλασμένη συσκευασία, χτυπημένες κονσέρβες, περισσεύματα παλαιού τύπου που εκτοπίζονται από καινούργια αλλά χωρίς να έχει λήξει η ημερομηνία τους). Τα τρόφιμα αυτά συλλέγονται και κατανέμονται κατά τις ανάγκες ευαγών ιδρυμάτων όπου διατρέφονται ανήμποροι συνάνθρωποί μας και ορφανά. Φυσικά δωρεάν. Με χαρά και συγκίνηση πληροφορήθηκα ότι η ανιδιοτελής αυτή προσφορά συνεχίζεται και μετά τον θάνατο του Βασιλόπουλου, από τη σύζυγό του και από ομάδα επιλέκτων εθελοντών που εφαρμόζουν έμπρακτα την αγάπη προς τον πλησίον.
Μια και μάλλον κανένας τηλεοπτικός αστέρας δεν θα καταδεχθεί ποτέ να προβάλει αυτή τη διαρκή προσφορά ανθρώπινης αλληλεγγύης, θεώρησα ότι τις άγιες αυτές ημέρες όφειλε να το πράξει η στήλη μου. Ας σημειωθεί ότι ο Αρχιεπίσκοπος ευλόγησε και στήριξε τη δραστηριότητα αυτή του θεοσεβούμενου φίλου του Γεράσιμου, που κι εγώ θαύμαζα και κατά βάθος ζήλευα. Επιβεβαίωνε εμπράκτως το «ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος, όταν άνθρωπος η».
