Εφέτος ο Αϊ-Βασίλης θα ντυθεί Μαγγίνας. Ο καλοκάγαθος άγιος, χαρά και ελπίδα των μικρών και των μεγάλων, αποφάσισε ξαφνικά αυτήν την αλλαγή τιμής ένεκεν. Πώς θα μπορούσε να επιβραβεύσει αλλιώς τις άοκνες προσπάθειες του υπουργού για την κοινή ευημερία; Ποιο μεγαλύτερο δώρο για όλους μας από τα μέτρα προτίθεται να αναγγείλει ο φιλάνθρωπος και ευαίσθητος υπουργός; Στην πραγματικότητα, όμως, ο άγιος είχε και έναν άλλο λόγο για να βραβεύσει τον αυστηρό υπηρέτη των νόμων και του κράτους: θέλησε να επισημάνει ότι τα κυβερνητικά αξιώματα μπορούν να συνυπάρξουν με την ανθρωπιά και την καλοσύνη.
Η ιστορία έγινε γνωστή στο πανελλήνιο, όταν μια δράκα εκδικητικών δημοσιογράφων αποκάλυψε ότι ο κ. Βασίλειος Μαγγίνας απασχολούσε στην εξοχική κατοικία του οικογένεια αλλοδαπών εργαζομένων, χωρίς να θεωρήσει σκόπιμο να τους δηλώσει στην Εφορία. Οπως είναι φυσικό η αποκάλυψη προκάλεσε σάλο. Πρώτος που αντέδρασε με αστραπιαία ταχύτητα ήταν ο ίδιος ο υπουργός, ο οποίος δήλωσε κοφτά: ουδέν σχόλιον. Η απότομη απάντηση ξένισε πολλούς, αλλά δεν θα ήταν παράτολμο να υποθέσουμε ότι προτού ο υπουργός αποφασίσει να πάρει τον λόγο για να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις, έπρεπε να γίνουν κάποιες συνεννοήσεις. Οι εξηγήσεις που δόθηκαν όχι μόνο αποστόμωσαν τους κακεντρεχείς δημοσιογράφους αλλά αποκάλυψαν και το μέγεθος της αμηχανίας στην οποία είχε περιέλθει ο υπουργός.
Οι πρώτες συνεννοήσεις έγιναν με τους ίδιους τους ενδιαφερομένους. Ο ευεργέτης τους, όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, προφανώς τους κάλεσε και με πόνο ψυχής αναγκάστηκε να τους πει περίπου τα ακόλουθα: «Αγαπητοί μου αλλοδαποί φίλοι, είμαι δυστυχώς υποχρεωμένος να κοινοποιήσω το μυστικό μας. Πρέπει να αποκαλύψω ότι ο πραγματικός λόγος της παρουσίας σας στην εξοχική μου κατοικία ήταν αποκλειστικά και μόνο η πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία, για την οποία κάτι θα είχατε ακούσει στη μακρινή σας πατρίδα, αλλά τώρα τη ζήσατε εξ επαφής. Μόλις σας είδα πρώτη φορά να περιφέρεστε ρακένδυτοι, δυστυχείς και ανέστιοι θεώρησα εαυτόν υποχρεωμένο να σας προσφέρω τροφή και στέγη στο ταπεινό εξοχικό μου. Μοναδική σας υποχρέωση, όπως το είχαμε συμφωνήσει τότε, ήταν να κρατήσετε την πράξη μου μυστική, γιατί οι αρχές μου απαγορεύουν ρητά τη δημοσιοποίηση της ευεργεσίας. Σήμερα, επειδή βρίσκομαι στο μάτι του κυκλώνα, ορισμένοι θέλησαν να εκμεταλλευθούν την αγαθή μου πρόθεση και δημοσιοποίησαν ακριβώς την παρουσία σας στο σπίτι μου. Αγαπητοί μου φίλοι» θα συνέχισε ο υπουργός, «το μέλλον μου ως ανθρώπου και πολιτικού εξαρτάται από σας: θέλετε να πω την αλήθεια ή μήπως η αποκάλυψή της σας πληγώσει;». Οι αλλοδαποί σύντροφοί του όρμησαν καταπάνω του, άρχισαν να του φιλούν τα χέρια και είπαν εν χορώ: «την αλήθεια, την αλήθεια».
Στη συνέχεια ο υπουργός επικοινώνησε με τον Πρωθυπουργό του, στον οποίο εξιστόρησε τα καθέκαστα. Ο πρόεδρος της κυβερνήσεως, αγέρωχος και σοβαρός συνήθως, φαίνεται ότι λύγισε. Με ραγισμένη φωνή έδωσε συγχαρητήρια στον υπουργό του και πρέπει να είπε περίπου τα ακόλουθα: «Βασίλη, Βασίλη, γνώριζα ότι είσαι αποτελεσματικός πολιτικός. Υποπτευόμουν ότι ήσουν και ξεχωριστός άνθρωπος. Τώρα το γνωρίζω και αυτό. Μπορείς να πορεύεσαι με το μέτωπο ψηλά, χωρίς φόβο και ανησυχία. Αύριο, ο αγαπητός μου Θεόδωρος θα σε βγάλει από το μάτι του κυκλώνα, εξαπολύοντας τους κεραυνούς του στους αδιάκριτους και απρεπείς δημοσιογράφους. Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα για σένα τον ίδιο και τους αλλοδαπούς φίλους σου».
Τα νέα δεν άργησαν να γίνουν γνωστά στα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και γενικότερα στα μέλη της κυβερνητικής παράταξης. Οι περισσότεροι, ευτυχισμένοι, συγκινημένοι και χαρούμενοι, έσπευδαν να συγχαρούν τον υπουργό. Αλλοι, εξοργισμένοι, δεν παρέλειπαν να στιγματίσουν την υπουργοφάγο όρεξη των δημοσιογράφων. Ολοι όμως, βαθιά μέσα τους, πρέπει να ένιωθαν κάπως ένοχοι: δεν θα μπορούσαν άραγε και οι ίδιοι να πράξουν κάτι το ανάλογο τις γιορτινές αυτές ημέρες; Δυστυχώς θα είναι πολύ δύσκολο να μάθουμε τις αγαθοεργίες που τους αντιστοιχούν: είναι και αυτοί υποχρεωμένοι να τις κρατήσουν μυστικές. Αν όμως πάρει το μάτι σας αυτήν την περίοδο υπουργό ή υφυπουργό ή γενικό γραμματέα υπουργείου να περιφέρεται μόνος και προβληματισμένος σε κάποια μοναχική παραλία, μην απορήσετε: περιμένει το καΐκι με τους λαθρομετανάστες, έτοιμος να τους προσφέρει τα κλειδιά του εξοχικού του. Δεν είχε λοιπόν απολύτως δίκιο ο άγιος όταν αποφάσισε τη μεταμφίεσή του;
Ο κ. Γεράσιμος Βώκος είναι καθηγητής Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
