Ο χειρισμός του Ασφαλιστικού είναι η λυδία λίθος της κατεύθυνσης της κοινωνικής πολιτικής των κομμάτων, ιδίως όσων ασκούν εξουσία. Το ΠαΣοΚ πέρασε τη δοκιμασία διπλά: με την προσέγγιση Γιαννίτση, το 2001, και τον νόμο Ρέππα, το 2003, ο οποίος, εφόσον εφαρμοζόταν, θα εξασφάλιζε το ασφαλιστικό σύστημα ως το 2030.
Αξίζει η υπενθύμιση ότι τον Φεβρουάριο του 2004 ο κ. Καραμανλής δεσμεύθηκε ρητά και κατηγορηματικά ότι ο νόμος Ρέππα θα τηρηθεί απαρεγκλίτως και ότι η πρόταση της ΝΔ για το Ασφαλιστικό θα αφορά βελτιώσεις και όχι ανατροπές των ασφαλιστικών κεκτημένων.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, κατά την τετραετία 2004-2007, ενώ τυπικά δεν «άνοιξε» το Ασφαλιστικό, στην πραγματικότητα προετοίμασε πλήρως την εφαρμογή του πραγματικού της σχεδίου, της «κρυφής ατζέντας» που εξαρχής είχε για το ζήτημα: την περίοδο 2004-2007 αποθηριώθηκε η εισφοροδιαφυγή, υπήρξε ένα πλήθος χαριστικών ρυθμίσεων, μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στα Ταμεία, λεηλασία των αποθεματικών με τα δομημένα ομόλογα, έτσι ώστε να διαμορφωθούν όροι αδιεξόδου, προκειμένου να ενδυθούν οι προαποφασισμένες επιλογές τον χαρακτήρα του αναπόφευκτου και αναπότρεπτου.
Στον εκδιπλούμενο, σήμερα, σχεδιασμό κυριάρχησε μια κυνική επικοινωνιακή επιλογή: ενώ ο πραγματικός στόχος είναι να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της τριμερούς χρηματοδότησης του συστήματος, να αποσυρθεί η χρηματοδότηση του κράτους, να μειωθούν οι συντάξεις, να αυξηθούν τα όρια ηλικίας και να γίνει η σύνταξη εξατομικευμένη υπόθεση με προσφυγή στην ιδιωτική ασφάλιση, οι κκ. Μαγγίνας και Ρουσόπουλος επέλεξαν την τακτική της συσκότισης και της αλλοίωσης των πραγματικών προθέσεων με τη δήθεν σύγκρουση με τα λεγόμενα προνομιούχα ή ευγενή Ταμεία, τα «ρετιρέ».
Ακόμη απεχθέστερη είναι η πληροφορία, που δεν διαψεύστηκε, ότι η επιλογή να στοχοποιηθούν οι δημοσιογράφοι, οι δικηγόροι, οι μηχανικοί, οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί ως υπαίτιοι του ασφαλιστικού προβλήματος έγινε ύστερα από δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν και έδειξαν ότι αυτοί οι επαγγελματικοί χώροι είναι πρόσφοροι στη λαϊκιστική τακτική της καλλιέργειας αντιθέσεων μεταξύ διαφορετικών στρωμάτων και επαγγελματικών κατηγοριών.
Υπολογίζει, έτσι, ο κ. Καραμανλής ότι τα εκατομμύρια των χαμηλοσυνταξιούχων του ΙΚΑ, του ΟΓΑ, του ΟΑΕΕ θα θεωρήσουν ότι η κυβέρνηση συγκρούεται με τους προνομιούχους, προκειμένου να εξασφαλίσει πόρους για την ενίσχυση των ασθενεστέρων.
Η αλήθεια είναι ότι ο πραγματικός στόχος είναι οι ασθενέστεροι. Διότι η επιμονή της κυβέρνησης στην ενοποίηση των αποθεματικών των Ταμείων συνοψίστηκε καίρια από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιάννη Δραγασάκη, ότι «η λογική «ας πάρουμε από το όποιο Ταμείο έχει κάποιο πλεόνασμα για να καλύψουμε το ελλειμματικό» σημαίνει ότι θα γίνουν ελλειμματικά και τα όποια πλεονασματικά Ταμεία έχουμε σήμερα. Είναι μια νοοτροπία και μια λογική εντελώς εφήμερη, μικρομπακάλικη».
Είναι, επιπροσθέτως, μια νοοτροπία που προσβάλλει και υποτιμά την ελληνική κοινωνία και τα ζωτικά της συμφέροντα, έτσι ώστε να είναι καταδικασμένη σε πλήρη αποτυχία.
Ο κ. Πέτρος Ευθυμίου είναι βουλευτής Β´ Αθηνών του ΠαΣοΚ.
