«Υπάρχει ελπίδα, αρκεί να μην ζούμε σαν να μην γεννήθηκε ο Χριστός» (Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος). Βαρύς λόγος. Εντοπίζει την ουσία του γεγονότος. Το ξεχωρίζει από φολκλορικές προσεγγίσεις και εφήμερες αποδράσεις από την καθημερινότητα, στις οποίες αρέσκονται αμέριμνοι εορταστές. Θα ακουσθούν και πάλι οι «εγερσίνεκροι» (=ανασταίνουν νεκρούς) κατά Ρωμανόν, ήχοι των μελωδιών της θείας ποίησης. Μέγα το μυστήριον της Ενανθρώπησης του «Αγενεαλογήτου». Υψιστη φανέρωση της αγάπης Του για τον άνθρωπο. Απερινόητη παραδοξότητα της θείας οικονομίας. Η κοσμική αντίληψη θέλει τις γιορτές ως «διακοπές» για φυγή και λήθη. Η Εκκλησία τις έχει ως μνήμη ιερών γεγονότων και προσώπων. Με τη μνήμη υπάρχουμε και αποκτούμε μιαν εμπειρική αίσθηση της χαράς και της ελπίδας. Η βίωσή της όμως προϋποθέτει εσωτερική προπαιδεία. Δεν ζεις το βαθύ νόημα αν δεν το προσδοκάς. Ο αυτοδίδακτος Μακρυγιάννης ζητεί από τον Σαρκωθέντα Κύριον «να μας λευτερώσει από την κακίαν μας, από την διοτέλειά μας και από τα πάθη μας και από την επιβουλίαν των ξένων». Ορισμένοι δυστυχώς εκχωρούν πρόθυμα ό,τι «τζιβαϊρικόν πολυτίμητον και παίρνουν ασκιά με αγέρα και κούφια καρύδια».
Στον χώρο της ορθόδοξης πνευματικότητας, ο στείρος ηθικισμός της ατομικής σωτηρίας δεν έχει θέση. Ο Θεός αποκαλύπτεται στον άνθρωπο και εκείνος συνειδητοποιεί το μεγαλείο του προορισμού του ως εικόνας του Θεού. Η Φάτνη εκπέμπει στο διηνεκές μήνυμα ελπίδας για τον κόσμο: «αργείτω τα γηράσαντα και ανθείτω τα νέα»!
Στις μέρες μας οι φορείς χρήματος και εξουσίας επιδεικνύουν αχαλίνωτη αλαζονεία, δίψα δυνάμεως, κερδοσκοπική μανία. Και επιδίδονται σε υπεροπτική παράχρηση της φύσης.
Η πείνα και οι αρρώστιες αποδεκατίζουν εκατομμύρια ανθρώπων, ενώ η απουσία νοήματος ζωής βυθίζει στην απελπισία και την απόγνωση τη συντριπτική πλειονότητα των ψυχών. Η περίπτωση του νομπελίστα «τραπεζίτη των φτωχών» αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει θέληση, ακόμη και χωρίς κρατική εξουσία, πολυσύνθετα προβλήματα επιλύονται. Ξεκίνησε με 27 δολάρια και σήμερα δανείζει σε μικροπιστώσεις πάνω από 5,7 δισ. δολάρια, ενώ το 58% των οικογενειών που δανείστηκαν έσπασε την οριογραμμή της φτώχειας.
Το νόημα της Θείας Γεννήσεως είναι «ουρανοί καινοί» και «γη καινή» όπου «δικαιοσύνη κατοικεί». Φως και αλήθεια, ελπίδα και χαρά ζωής. Περίσσεια ζωής.
Κάποτε ο Καζαντζάκης, στο Αγιονόρος, συνάντησε τον ασκητή Μακάριο. Του λέει ο Γέροντας: «Βλογημένος θάνατος! Τι ‘ναι θάνατος θαρρείς; Ενα μουλάρι, το καβαλικεύουμε και πάμε»! Συγκλονισμένος ο συγγραφέας της «Αναφοράς στον Γκρέκο» σχολιάζει: «Μιλούσε κι όσο μιλούσε το πρόσωπό του φωτίζονταν. Γλυκό, ευτυχισμένο χαμόγελο ξεχύνονταν από τα χείλια του κι έπιανε όλο του το πρόσωπο. Ενιωθες βυθίζονταν στον Παράδεισο»! Αυτό είναι το μήνυμα της Εορτής.
Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι βουλευτής.
