«Οτι και να του πεις του Μεταξά, την 28η Οκτωβρίου εξέφρασε το δημόσιο αίσθημα». Παραδοχή από έναν κορυφαίο πρωταγωνιστή του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα, τον Γρηγόρη Φαράκο, στον τηλεοπτικό Σκάι, την οποία τόλμησε μαζί με άλλες σημαντικές αλήθειες να παρουσιάσει ο νέος προικισμένος δημοσιογράφος Γιώργος Μαλούχος. Ρήγμα στην επιμελώς παραποιημένη ιστορία της χώρας μας του 20ού αιώνα. Η κυρίαρχη εκδοχή της έχει ηρωοποιήσει ό,τι συνδέεται με την Αριστερά, συμπεριλαμβανομένων και των εγκλημάτων της, έχοντας σχεδόν εξαφανίσει οποιαδήποτε άλλα γεγονότα και πρόσωπα που θα αμφισβητούσαν το μονοπώλιο του πατριωτισμού, της αντίστασης και των αγώνων της για τη δημοκρατία με το οποίο την έχουν εξιδανικεύσει στρατευμένοι σε αυτήν διανοούμενοι και προβληματικού επιστημονικού ήθους ιστορικοί, με ανίερη ανοχή της άλλης πλευράς.
Εσκασε λοιπόν η σαπουνόφουσκα ότι το ΟΧΙ το είπε ο ελληνικός λαός. Ο τότε πρωθυπουργός Ι. Μεταξάς ήταν αυτός που απέρριψε το τελεσίγραφο του ιταλού πρεσβευτή, διατάσσοντας τη σθεναρή άμυνα κατά των εισβολέων. Χωρίς φυσικά να επικροτώ τη δικτατορία που επέβαλε το 1936, με την ολέθρια πάντως ψήφο εμπιστοσύνης της σχεδόν παμψηφίας της Βουλής, οι Ιταλοί θα έκαναν αναίμακτη παρέλαση ως την Αθήνα αν ο δικτάτορας δεν αντέκρουε με το υπερήφανο ΟΧΙ του τον ομοϊδεάτη του, Μουσολίνι, και – το ακόμη σημαντικότερο – αν δεν είχε μεριμνήσει κατά την περίοδο 1936-1940 για την προετοιμασία και τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων, για την αποτελεσματική άμυνα και την εξευτελιστική ήττα των Ιταλών. Αρα ο πρώτος αντιστασιακός ήταν ο Μεταξάς, κι ας μην αναφέρεται αυτό ποτέ. Τον ακολούθησε σύσσωμος ο ελληνικός λαός για να επιτευχθεί η πρώτη νίκη κατά του Αξονα, ο οποίος είχε τότε κατακλύσει όλη σχεδόν την Ευρώπη με την ένοχη σύμπραξη της Σοβιετικής Ενωσης. Η περίφημη επιστολή του Ζαχαριάδη από τη φυλακή, με την οποία συμπαρίστατο στον αγώνα που είχε κηρύξει ο τότε πρωθυπουργός, ωφείλετο προφανώς στην από μέρους του άγνοια του Συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μολότοφ, που σήμαινε την ουσιαστική συμμαχία Χίτλερ – Στάλιν. Γι’ αυτό και όταν ενημερώθηκε ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ απέστειλε αμέσως και δεύτερη και τρίτη επιστολή, με τις οποίες «διόρθωνε» το αντισοβιετικό του παράπτωμα (πράγμα που επιμελώς αποκρύπτεται από την άρχουσα στη συνείδηση του ελληνικού λαού αντίληψη για τα συμβάντα). Αρκεί για αυτό να παραθέσω ένα απόσπασμα από την τρίτη επιστολή του Ζαχαριάδη (της 15ης Ιανουαρίου 1941). Την ώρα που ο ελληνικός στρατός και σύσσωμο το έθνος πολεμούσαν στα βουνά της Αλβανίας, ο Ζαχαριάδης διακήρυσσε τα ακόλουθα απίστευτα και όμως αληθινά: «Ο Μεταξάς παραμένει ο κύριος εχθρός του λαού και της χώρας. Η ανατροπή του είναι το πιο άμεσο και ζωτικό συμφέρον του λαού μας… Οι λαοί και οι φαντάροι της Ελλάδας και της Ιταλίας δεν είναι εχθροί, μα αδέλφια και η συναδέλφωσή τους θα σταματήσει τον πόλεμο που κάνουν οι εκμεταλλευτές κεφαλαιοκράτες»!
Είχε προηγηθεί αυστηρή ανάκληση του ΚΚΕ στην τάξη από την ελεγχόμενη από τον Στάλιν Κομμουνιστική Διεθνή.
Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια, που άλλωστε καταγράφει αναλυτικά ο κ. Φαράκος στο βιβλίο του «Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος, Σχέσεις ΚΚΕ και Διεθνούς Κομμουνιστικού Κέντρου», αλλά αποκρύπτεται από τους έλληνες μαθητές και φοιτητές. Η πολυύμνητη αντίσταση της Αριστεράς άρχισε οργανωμένα μόνον όταν ο Χίτλερ επετέθη απροσδόκητα κατά του συμμάχου του, Στάλιν.
