Είναι ολοφάνερο ότι η συμφωνία των Αθηνών, εφόσον πράγματι υλοποιηθεί, καθιστά την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο και άρα γεωστρατηγικό παίκτη. Αντιδρούνε, λένε, οι Αμερικανοί. Κατανοητό, γιατί χάνουν το μονοπώλιο ισχύος. Ομως η μακρά άνευ όρων ταύτισή μας με αυτούς δεν μας ωφέλησεν, αφού εκείνοι μονίμως τάσσονται με τους απέναντί μας.
Η συμφωνία αισθητά ευρύτερων διαστάσεων από τις ορατές σηματοδοτεί κρίσιμες αλλαγές στο διεθνοπολιτικό σκηνικό.
Η Ρωσία, ως κορυφαίος ενεργειακός παίκτης (ας όψεται ο κ. Μπους που κάθε δολάριο που προσθέτει στο βαρέλι κάνει πλουσιότερη τη Μόσχα κατά 1,4 δισ. δολ.), μπαίνει δυνατά σε Βαλκάνια, Μεσόγειο και βεβαίως Ευρώπη. Μια σχεδόν απόλυτη εξάρτηση της ΕΕ από τους ενεργειακούς πόρους της Ρωσίας συγκολλά τα παλαιά «διεστώτα» σε μιαν ενιαία Ευρώπη· «απ’ τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια». Στην ΕΕ τα μοιραία λάθη της αμερικανικής πολιτικής (Ιράκ, Λίβανος, σχέδια για Ιράν) την κατέστησαν αναξιόχρεη και αποδυνάμωσαν την επιρροή της.
Στη ζωή «ου συ λοιδορείς, αλλ’ ο τόπος» (Αίσωπος). Ο ελληνικός τόπος αποκτά επιτέλους γεωστρατηγική υπεραξία. Από μας εξαρτάται πώς θα την αξιοποιήσουμε. Επ’ ευκαιρία, ο κ. Πούτιν σε αντίθεση προς τους ημετέρους χρησιμοποιεί την Ορθόδοξη Εκκλησία ως μέσο διείσδυσης και επιρροής, κατά την παλαιά αυτοκρατορική τους παράδοση μεταφυτευμένη από το Βυζάντιο.
Ο αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη ματαιώνει εκ των πραγμάτων τα «κοιμώμενα» σχέδια που με αδρή υποστήριξη των ΗΠΑ είχαν εκπονήσει προ δεκαετίας τούρκοι και βόρειοι γείτονές μας για την περιβόητη Παραεγνατία και τον αγωγό Βουλγαρία – Αλβανία. Ευφυής ηγέτης, ο Πούτιν ακύρωσε και την άλλη πρόταση για τουρκικό πετρελαιαγωγό Ευξείνου – Αιγαίου. Μια τέτοια άλλωστε εκδοχή εν όψει του σχεδιαζόμενου αγωγού φυσικού αερίου Τουρκίας – – Ελλάδας – Ιταλίας θα καθιστούσε απολύτως εξαρτώμενη διαμετακομιστικά τη Ρωσία από την Αγκυρα. Το ζήτημα αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο και για μας, οι οποίοι έτσι, στο αέριο θα εξαρτηθούμε αποκλειστικά από τη γείτονα όπου εξελίξεις και διαθέσεις είναι εντόνως διφορούμενες. Σχετική μόνον εγγύηση είναι ότι ο προορισμός του αερίου είναι απειροελάχιστα ελληνικός και τα μέγιστα ευρωπαϊκός.
Σοβαρότατο είναι το ζήτημα προστασίας του αιγαιακού περιβάλλοντος. Βαριά μας βιομηχανία ήλιος – θάλασσες. Ούτε πολλοστημόριο αυτού του πλούτου δεν δικαιούμαστε να θυσιάσουμε.
Καλός ο ελληνικός ενεργειακός πυλώνας, αλλά με τη διανομή τι γίνεται; Εκεί όμως βρίσκεται το «ψαχνό». Ο Πούτιν ζητεί μερίδα λέοντος. Απαιτητικότερος ο Βούλγαρος μίλησε για 3 «τρίτα». Δίκαιο. Ομως η Βουλγαρία δεν είναι ακόμη ξεκάθαρη. Είναι η πλέον ευάλωτη σε ατλαντικές πιέσεις. Ευθύνεται για την πολύχρονη καθυστέρηση. Εχει οσονούπω προεδρικές εκλογές.
Ωστόσο ο κύβος ερρίφθη: «Ανήκομεν εις την Δύσιν» αλλά και στην Ανατολή, την καθ’ ημάς Ανατολή. Δεν είμαστε δεδομένοι!
Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι βουλευτής.
