ΟΙ κάπως παλιότεροι θα θυμούνται, βέβαια, την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και την καθημερινή αγωνία της Ανθρωπότητας μήπως – για όποιαν αιτία ή αφορμή ή έστω και από ένα τυχαίο γεγονός – ο Πόλεμος εκείνος μετατραπεί σε Θερμό, και μάλιστα ασύγκριτα πιο καταστροφικό από τους δύο προηγούμενους, χάρη στα τελειοποιημένα πολεμικά μέσα των δυο αντιπάλων. Είχαμε όλοι την αίσθηση πως χορεύαμε πάνω σ’ ένα ηφαίστειο που κόχλαζε…
Με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ο κόσμος πίστεψε πως ο φοβερός εκείνος «βουλκάνος» αποκοιμήθηκε: Τώρα πια – λέγαμε – δεν υπήρχε παρά μια υπερδύναμη. Που επιπλέον διέπεται απ’ τις αρχές και τις αξίες της δημοκρατίας, της ειρήνης, των ανθρώπινων ελευθεριών, αυτές ακριβώς που είχαν σταθεί το λάβαρο των Συμμάχων στον αγώνα κατά του φασισμού και του νατσισμού. Ποιός τη χάρη μας!
Ωσπου, πριν εφτά χρόνια, μας προέκυψε ο κ. Μπους. Λέω «μας προέκυψε» μια και δεν τον ψηφίσαμε εμείς μα οι συμπατριώτες του – αλλά τον «καπελώθηκε» ο πλανήτης όλος. Και η Bush gang των αμερικανών νεοσυντηρητικών, βρίσκοντας αφορμή την αποτρόπαιη πραγματικά τρομοκρατική επίθεση της 11.9.2001, έσπευσε να οικοδομήσει την αυταρχία της στο εσωτερικό της χώρας τους, και να εξαπολύσει τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας σ’ όλη την Οικουμένη». Ενα πόλεμο που γίνεται όλο και τρομακτικότερος απ’ την τρομοκρατία την ίδια.
ME τους «Πατριωτικούς» και τους ανάλογους νόμους του ο άρχων του Λευκού Οίκου έχει λίγο-λίγο μεταβάλει ριζικά το πολίτευμα της χώρας. Ισως να μην το συνειδητοποιούμε ακόμα σ’ όλη του την έκταση αλλά η δημοκρατία των ΗΠΑ γλιστράει σιγά-σιγά σ’ ένα νέο είδος πολιτεύματος: μια μοναρχική δημοκρατία όπου, πίσω από την επιφανειακή διατήρηση των δημοκρατικών θεσμών και τύπων, ροκανίζονται και καταργούνται τα περισσότερα θεμέλια της δημοκρατικής λειτουργίας και διαβίωσης – από τη συρρίκνωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων ως την εξαγορά των περισσότερων MME, από τον διορισμό ανώτατων δικαστών ευνοούμενων και ευνοούντων το νέο καθεστώς ως τις ακατάσχετες κατηγορίες κατά παντός διαφωνούντος για «εθνική προδοσία», που της αρμόζει η ηλεκτρική καρέκλα.
ΟΣΟ για την δικαιολογία αυτής της «μεταπολίτευσης», αποδείχνεται γι’ άλλη μια φορά πως «ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου» («κανένα ψέμα δεν αντέχει στο πέρασμα του χρόνου»)1. Οχι μόνο σχετικά με το ξεδιάντροπο μπουσοπαραμύθι για τα όπλα μαζικής καταστροφής, που τάχα μου είχε ο Σαντάμ. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, αποδείχνεται, με όλο πιο πειστικά στοιχεία πως τις εισβολές στο Αφγανιστάν και το Ιράκ τις είχε σχεδιάσει η Bush gang πριν από την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Και, φυσικά, όχι για να σπείρει δημοκρατία σ’ αυτές τις «βάρβαρες» χώρες αλλά για να θερίσει τους πίονες αγρούς του μαύρου χρυσού, αντάμα με τις παμφάγες πολυεθνικές εταιρείες.
Και αυτή η δημοκρατολάτρισα εκστρατεία απλώνεται πια στα τετραπέρατα της Υφηλίου. Οποια χώρα δεν δέχεται να προσφέρει τον τράχηλό της στο αμερικανικό λάσσο, στιγματίζεται σαν μέλος του «Αξονα του Κακού» και απειλείται με προληπτικό πόλεμο και ιδανικό εκδημοκρατισμό. Το φιάσκο του Αφγανιστάν και του Ιράκ δεν δίδαξε τίποτα σ’ αυτούς που δεν καταδέχονται να διδαχτούν τίποτα, μια και αυτοί κατέχουν όλη τη γνώση και είναι οι μόνοι αρμόδιοι να διδάξουν τους πάντες.
Οπως είπε η άλλοτε υπουργός των Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ, ο Μπους και η μαφία του βλέπουν την Οικουμένη σαν την «τέλεια καταιγίδα», που μόνο αυτοί μπορούν να την κατασιγάσουν και να την γαληνέψουν, – για να την τρυγήσουν με όλο το ραχάτι τους. Ενας νέος Ψυχρο-Θερμός πόλεμος αρχίζει ανάμεσα στην πλανητάρχισα και τον κόσμον όλο. Πάνω σε αυτό το ηφαίστειο, χορεύουμε τώρα…
ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ, η τωρινή κόλαση στη Μέση Ανατολή.
Αναρωτιέμαι τι σκέφτονται οι απλοί αμερικανοί πολίτες βλέποντας (αν ωλέπουν και αν σκέφτονται) μια χώρα να καταστρέφεται πρόριζα, τις υποδομές της να ισοπεδώνονται και χιλιάδες αμάχους και μικρά παιδιά να σκοτώνονται και να σακατεύονται. Και να ξέρουν οι μακάριοι (αν το ξέρουν) πως σ’ αυτό το «θέαμα» σεναρίστες, σκηνοθέτες, χρηματοδότες και οπλοδότες είναι οι ηγέτες της δικής τους μοναρχικής δημοκρατίας!
Ουάσινγκτον και Τελ Αβίβ χαρακτηρίζουν «άμυνα κατά της τρομοκρατίας» αυτό το αποτρόπαιο Grand Guignol. Αλλά είναι άμυνα η συστηματική εξαφάνιση ενός κράτους και η «εκτέλεση» κυριολεκτικά των κατοίκων του – ή είναι ένα άλλο ολοκαύτωμα, με δράστες τα αλλοτινά θύματα του Χίτλερ και αβανταδόρους τους αλλοτινούς ελευθερωτές τους;
«Πόνους μιας νέας γέννας» ονόμασε αυτή τη σφαγή η γερακίνα Κοντολίζα Ράις Δηλαδή, τερατογένεση, όπου η μοναρχική δημοκρατία του Λευκού Οίκου θα έχει το απόλυτο κουμάντο, με σμπίρο και αρχιδραγάτη το πάνοπλο Ισραήλ, πάνω σε μια μάντρα με «δημοκρατίες» απ’ τη Μεσόγειο ως το Αφγανιστάν. Δημοκρατίες, που θα είναι γελοιοδέστεροι «Καραγκιόζηδες» από τον ημέτερο κ. Κεφαλογιάννη και τους συναδέλφους του…
1. Σοφοκλής, «Ακρίσιος», σε Στοβαίο, IB,2.
