Γιατί, πάλι, παρήκουσα τον Παύλον λέγοντα «αιρετικόν άνθρωπον, μετα μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού»;
1. Το 1991 απέτυχε η εκτεταμένη προσπάθειά-μας για ενα «Συντονισμένο Πρόγραμμα Εθνικής Ορολογίας» (στο πλαίσιο της Γενικής Γραμματείας Ερευνας και Τεχνολογίας). Αργότερα, το 2000 μάς ξεγέλασαν στα ίσια όσοι είχαν υποσχεθεί οτι το πολύπλαγκτο «Εθνικό Πρόγραμμα Ορολογικού Συντονισμού» (ΕΠΟΣ) θα εντασσόταν στην «Κοινωνία της Πληροφορίας». (Ναί, αυτηνής που τώρα μένει αναπορρόφητη εξαιτίας των λαϊκίστικων ερασιτεχνισμών μιας «διάσπαρτης» λέει ανάπτυξης). Τί μ’ έπιασε να ελπίζω οτι η νέα πρόταση της Ελληνικής Ενωσης Τεχνικής Ορολογίας (ΕΛΕΤΟ) για το ίδιο θέμα, θα φθάσει στ’ αυτιά των αρμοδίων; Απάντηση: Διοτι, πρώτον, πάσχω απο βαρύ μαζοχιστικό σύνδρομον. Και διοτι είναι αδύνατον να βλέπεις αδιαμαρτύρητα το ρεζιλίκι της Χώρας-σου στην αρμόδια κοινοτική τράπεζα δεδομένων Eurodicautom να διαθέτει 500.000 όρους (άθλιους εν πολλοίς), σε σύγκριση με 1.500.000 αγγλικούς όρους. Πάλι πάτοι; Εμείς οι απο τριών χιλιάδων ετών Ελληνες;
Το απίστευτο δε είναι οτι πλείστοι αρμόδιοι και αναρμόδιοι στη Χώρα-μας σου λένε ετούτο το ραγιάδικο (και γλωσσολογικώς αφελέστατο) επιχείρημα: «Και τί τους θέλεις τους Ελληνικούς όρους – πάρε αγγλικούς να κάνεις τη δουλειά σου». Και δέν ακούνε τον σεβάσμιο Τριανταφυλλίδη να φωνάζει «ο ξένος όρος υπονομεύει τη γλώσσα». Κι ούτε θυμούνται το ανέκδοτο της κατάληψης της Σοβιετικής Ενωσης απ’ τα 20 εκατομμύρια Κινέζων αιχμαλώτων τους οποίους είχαν αφελώς συλλάβει τα σοβιετικά στρατεύματα κατα τον σινοσοβιετικό πόλεμο!
H τρέχουσα γλώσσα έχει γύρω στις 50.000 λέξεις, η δέ καθημερινή λαλιά κάτι 2.000 λέξεις. Ενας διάβολος ξέρει τί θα γίνει όταν αυτές οι βαρκούλες θα πνιγούνε στον ωκεανό των αυριανών δύο εκατομμυρίων όρων (σημαντικό μέρος των οποίων οσμώνεται κάθε χρόνο και στην καθημερινή γλώσσα). Πώς τη φαντάζεσθε τη ζωή-σας όταν θα λέτε στη γυναίκα-σας «κάν’το ραν και σέιβ, και ζήτα του σέρβερ να κάνει μπακάπ»; Ελεος προοδευτικοί-μου φίλοι.
Κι ύστερα, τί τσαμπουνάμε για πνευματική ανάπτυξη του τόπου όταν (εμείς μόνοι και περήφανοι, τρομάρα-μας) θα έχομε εγκαταλείψει την απέραντη πλαστικότητα και παραγωγικότητα της δοξασμένης, λέει, γλώσσας μας, διοτι έτσι γουστάρουν οι διανοητικώς ράθυμοι επιστήμονες.
Τίθεται λοιπόν ή, έστω «μπαίνει» (βοήθειά μας), το ερώτημα κατα πόσον οι υπόλοιποι χρήστες της ελληνικής, κι όλη η κοινή γνώμη, ενδιαφέρονται να αναιρέσουν αυτόν τον γλωσσικό βιασμό, πρίν να είναι αργά (που μάλλον είναι). Το θέμα μάλιστα είναι καθαρά π ο λ ι τ ι κ ό· όχι μόνον κατα το γεγονός οτι η Πολιτεία οφείλει να διασφαλίζει τα βασικά πολιτισμικά αγαθά των πολιτών, αλλα κυρίως διοτι ούτε το εμπόριο, ούτε η παραγωγή, ούτε η διοίκηση μπορούν να διεξαχθούν σ’ ενα ελληνόγλωσσο ηλεκτρονικό και εκπαιδευτικό περιβάλλον χωρίς την επιλεγμένη, διαπιστευμένη και διαθέσιμη Ορολογία. Διοτι 99,9% των νέων εννοιών συλλαμβάνονται εκτός Ελλάδος – άρα οι αντίστοιχοι όροι εισάγονται – άρα μας χρειάζεται απέραντο πλήθος κατάλληλων νεολογισμών. Πάρτε-το απόφαση, κι αφήστε τα νάζια «μα τί ωραία που είναι τα αγγλικά μονοσύλλαβα». Δέν θα καταντήσομε να συνεννοούμαστε με κραυγές στο τέλος.
Γιατί, λοιπόν, η Ελληνική Πολιτεία κωφεύει; Γιατί δέν παίρνει μόνη-της τις σχετικές πρωτοβουλίες (Υπουργείο Εσωτερικών, Υπουργείο Ανάπτυξης, Υπουργείο Παιδείας), όπως σε άλλες Χώρες; Διοτι ίσως (ανάμεσα σε άλλες λιγότερο κολακευτικές για ορισμένους δημόσιους λειτουργούς ερμηνείες) πρέπει να ομολογηθεί οτι τα πολιτικά πρόσωπα δέν είναι εθισμένα στη σύλληψη φαινομένων εκρηκτικού χαρακτήρα – όπως είναι τα ορολογικά φαινόμενα.
2. Τώρα όμως τα πράγματα ενδέχεται να αλλάξουν. Τώρα, ο Υφυπουργός Παιδείας κ. Καλός, καθώς και ο Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών κ. Βεζεριάνης περιμένουν τις Προτάσεις της Συνάντησης που οργανώθηκε την 23.03.06 στο Γαλλικό Ινστιτούτο απ’ την ΕΛΕΤΟ, (με συμμετοχή του Ινστιτούτου Επεξεργασίας Λόγου, του ΕΛΟΤ και του TEE), απ’ αφορμή την παρουσίαση του Γαλλικού Κρατικού Συστήματος Ορολογίας, το οποίο υπάγεται κατευθείαν στον Πρωθυπουργό, παρακαλώ.
Αρα, μάλλον ορθώς παρήκουσα τον Παύλον. Υπάρχει ακόμα ελπίδα σοβαρή για τούτο το όντως εθνικής σημασίας πρόβλημα.
Ο κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
